Londen dag 2

Dag 2

Maandag 8 april 2024

Hotel President

Natuurlijk ben ik op tijd uit bed. Ik heb even onenigheid met de mengkraan van de douche. Ligt aan mijn ongeduld. Je moet even de tijdgeven om warm/koud water goed te laten doseren merk ik. Anders krijg je spontaan een ijskoude straal tussendoor. Nog vroeg en nu weer wat geleerd. Aankleden en ontbijt gaan regelen. Gisteren niet meer gekeken naar ontbijt mogelijkheid buiten het hotel. Dus vandaag maar in het hotel aan het English breakfast. Even langs de balie hoe met betalen, maar dat kan simpel bij de ontbijt lady aan de ingang ontbijtzaal. Ik doe mijn bijdrage en krijg en plaats toegewezen.

Water, koffie en dan mijn bordje volscheppen met worstjes, bacon, eieren en witte bonen in tomatensaus en vooruit maar ook nog een schepje champignons. Bodempje leggen voor een fikse dag Londen.

Ik laat het me smaken en vul mijn koffie nog maar eens bij want de mensen die vroeger met kannen rondliepen om bij te schenken zijn wegbezuinigd denk ik.

Het is redelijk druk en ik hoor alle wereldtalen om me heen. Met name veel Spaans. Klaar met eten, boven mijn frak pakken en naar buiten. Heerlijk lenteweer beloofd een mooie dag.

Vandaag wordt het deels museumbezoek. Mijn hotel is op loopafstand van het British museum. Ben daar al een keer met vrienden geweest, maar wil met name de “Rosetta Stone” nog expliciet bekijken. Op deze steen staat dezelfde tekst in drie oude talen.Middels de Griekse inscriptie heeft men de vertaalslag kunnen maken naar de hiërogliefen.

Ik ben redelijk vroeg bij het museum, dat gaat pas om tien uur open en er staan al honderden mensen in de wachtrij. Dus ik maak eerst nog maar een rondje door de omgeving. Goeie beslissing want ik loop een heel mooi pleintje op. Veel horeca en mooie terrassen. Echter alles nog gesloten.

Dan maar achteraan in de wachtrij aansluiten bij het museum. Ik heb mijn wandelstok bij om zeker bij langere trajecten af en toe wat steun te hebben. Ik sta even in de rij tot ik opgemerkt wordt door een controleur. Hij vraagt of ik een ticket heb want dan begeleidt hij me langs de rij naar de ingang. Ik heb geen ticket want de toegang museum is gratis. Men geeft echter toch tickets uit met een tijdslot om de drukte te spreiden. Sorry sir zegt de man, maar dan adviseer ik u om even naar de achterkant van het museum te lopen. Daar kan men zonder ticket binnen. No problem, ik loop om het gebouw heen naar de volgende wachtrij. Hier veroorzaakt door de tassen controle.

Maar ook hier een attente controleur, hij haalt me uit de rij en ik mag met voorrang naar binnen.

Plattegrondje uit het rek gehaald en de Griekse en Egyptische oudheden zijn op de derde etage. Lift gevonden en naar boven. Hier doorloop ik met honderden andere mensen de zalen. Ik heb de meeste belangstelling voor de sarcofagen, mummies en grafgiften. Dit laatste van potjes eten, wapens, sieraden tot en met gemummificeerde katten. Als al het tentoongestelde nog de titel roofkunst krijgt is er nog heel wat te transporteren.

Stenen volop, echter niet de steen die ik zoek. Dus opnieuw in de plattegrond gedoken. En zie ik ben weer eens te snel geweest. Deze Rosetta stone is natuurlijk een grote publiekstrekker en daarom gesitueerd op de begane grond.

De lift biedt weer uitkomst. Beneden bij de steen een massa volk. Ik wacht netjes mijn beurt af om dichter bij te komen. Op mijn gemakje kijken en een fotooke maken voor thuis.

Tijd voor koffie en opnieuw ook hier in de rij. Ik vind een zitplaatsje tegenover de souveniershop. Gigantisch groot, soms aardige dingen maar ook heel veel prullaria. Het wordt echter massaal verkocht.Ik heb het echter wel gezien. Loop nog even door de oude koninklijke bibliotheek, maar die eindigt ook in een souvenier afdeling. Deze keer met replica’s van zaken die in het museum te zien zijn. Kwaliteit beter, maar schreeuwend duur.

Ik ga naar buiten en loop het gratis lekkere weer in. Nog een foto en dan richting het pleintje, Off Bury Place, van deze ochtend want het maagje gaat knorren. Er is niemand te zien, maar er zijn wel horeca zaken open. Bij eentje “Truckles” staat een krijtbord buiten met sandwich suggesties. Die staan me wel aan dus naar binnen.Ik word door het gehele personeel hartelijk welkom geheten. Ben de enige klant. Ik bestel een halfje Guinniess, maar die hebben ze niet. Wel een ander “bitter beer”. Dus die maar laten tappen. Ik ga op het terras zitten in het zonneke. Een blonde dame brengt mijn pintje.

Ze vraagt waar ik vandaan kom. Als ik China zegt gelooft ze me niet. Zij is Poolse en al zeventien jaar in Londen. Als toeriste gekomen en de liefde gevonden bij een Londenaar. Echter ondertussen ook al weer gescheiden.

Aardig vrouwtje die de tijd voor me neemt want er is toch niks te doen. Ik bestel een sandwich gerookte zalm en geniet van broodje en rust.

Ik bekijk mijn plattegrondje en gidsje met Londen informatie. Wat ga ik vanmiddag nog doen. Ik ben er snel uit…..ga gewoon niks doen, beetje rondlopen en van het gewone Londense leven genieten. Rondwandelen en maar zien waar ik uitkom. Lang geleden, in de zeventiger jaren ben ik met Lieske en mijn ouders ook naar Londen geweest. Toen was het aanmerkelijk minder druk met toeristen. Ook waren in mijn beleving de meeste bezienswaardigheden toen gratis of aanmerkelijk goedkoper v.w.b. entreegeld . Dus veel hebben we toen al gezien. Latere grote attracties zoals “Londen Eye” zijn aan mij niet besteed. Gelukkig voor die attractie denken miljoenen mensen daar anders over.

Zo gezegd zo gedaan we houden het lekker klein. Ik kriefel wat rond door deze metropool omringd door een mix van werkers en toeristen.

Als ik bijna de wijk Soho in loop stuit ik op een kerkje. Open, dus even naar binnen. Ik ben niet alleen. Er zijn meer mensen en die zitten te luisteren naar een dame die op het altaar à capella staat te zingen. Het klinkt erg mooi. Maar ik snap de link niet goed. Een tiental minuten later ruimt ze wat zaken op het altaar op en verdwijnt door de deur van de sacristie.

De meeste mensen staan op en gaan weg. Ik loop nog even rond door het eenvoudige maar goed onderhouden kerkje. Offer een kaarsje en stap weer naar buiten.

Daar loop ik een kleine groene oase in. Spelende kids en mensen die in het gras liggen. Echt een buurt parkje met wat groen in de stad en een rustpunt.

Een terrasje met drankje zou welkom zijn, maar dat is er niet. Dus ik keer terug op mijn schreden en wat verderop popt de naam op van pub “The Flying Horse”.

Pub in en pint besteld, het is er nog erg stil rond deze tijd. Ik ga voor het raam zitten en bekijk de mensen die voorbij lopen en allemaal wel een doel van waar naar toe zullen hebben. Ik stap op en besluit gewoon bovengronds richting hotel te gaan. Daar opfrisbeurt en daarna avondeten gaan zoeken.

Rond half zeven weer buiten. Ik sukkel naar het Indiaas restaurantje, genaamd “The Chambeli”.Kijken wat het is. Er zit zowaar veel volk,dus ik stap naar binnen. Het ziet erheel netjes uit en ook de bediening is netjes gekleed en supervriendelijk. Ik begin met mijn openingszin dat ik alleen ben en niet heb gereserveerd. Ik moet even plaats nemen bij de ingang. Ik geef aan dat ik niet af kom halen maar graag een tafeltje wil. Ben natuurlijk weer te snel, want zo werkt dat daar. Ik krijg alvast de menukaart om wat te lezen te hebben.Een ober komt me halen en brengt me naar een mooi plekje met overzicht.

Wilt u al wat drinken….YES sir. Breng maar een Pernod om honger te krijgen. De ober komt nog eens terug of hij het wel goed verstaan heeft.

Ze serveren dat niet veel merk ik. Ik krijg een flink glas pernod met een paar ijsblokjes. Zo sterk dat je er een paard mee plat krijgt. Dus vraag en krijg wat water om de zaak te verdunnen.

De Indiase keuken kan heel pittig zijn. Dus geef ik bij mijn bestelling aan dat ik het graag wat mild wil.Ik bestel champignons in een room/kaassausje vooraf. Daarna een mixed grill van tandoory kip, kalfsvlees en gehakt. En lekker vers naan brood er bij.Normaal ben ik niet een echte mixed grill man, maar het komt nu zo uit. En dus laat ik het me smaken.

Ik zie dat andere binnenkomende gasten een soort chips en dipsauzen bij hun aperitief krijgen. Dus vraag aan de ober waarom ik niet….

Duizend keer excuus sir, het zal de verwarring met de Pernod geweest zijn. Als alternatief krijgik een dessertijsje van de zaak aangeboden. Zo zie je maar, niks vragen is niks krijgen.

Lekker getafeld en afrekenen. Buiten is het wat aan het miezeren. Het is nog vroeg en ik sjouw nog wat door de buurt. Mogelijk ontdek ik nog wat leuks voor de andere dagen. Maar dat zit er niet in. Ik loop naar mijn stam pub voor een afzakkertje. Redelijk druk, ik zie een vrije kruk waar ik wat op kan hangen. Mijn stappenteller geeft voor vandaag bijna tien kilometer aan. Dat voel ik ook wel een beetje. Dus richting hotel, op mijn kamer kijk ik nog even naar de sterren of er ééntje extra straalt……………………. dan bed in en pitten.