Londen dag 3

Dag 3

Dinsdag 9 april 2024

Hotel President

Vannacht nog uit bed geweest om het opeenstaande raam te sluiten i.v.m. fikse regenbuien. Echter goed zeven uur ben ik weer klaar wakker. Even de krant lezen op mijn iPadje om het Roosendaals nieuws te volgen. Dan maar uit bed gesprongen en onder de douche. Rond half negen sta ik weer mijn bordje te vullen aan het hotel buffet. In de buurt eigenlijk niks naar mijn zin te vinden om te ontbijten en waar ik ook op mijn gemak kan zitten. Volop aanbod voor de snelle mensen maar niks voor mij. Een groot verschil met de zuidelijke landen waar ik altijd in een barretje ontbijt, maar elk land heeft natuurlijk zijn charme.

V.w.b. de vriendelijkheid van het personeel is er niks op aan te merken hoor.

Na het ontbijt nog even wat aangelummeld want voor tien uur zijn er zeker nog geen bezienswaardigheden open (dacht ik op dat moment)

Plan vandaag is met de metro richting Londen bridge te rijden en van daaruit terugwandelen naar de vleeshal Smithfield Market en mogelijk daar lunchen. Dan verder wandelen naar Covent Garden, daar diner en aansluitend de geboekte balletvoorstelling “Danses Concertantes” in het Royal Opera House bijwonen. Ik neem voor alle zekerheid mijn paraplu mee, want de weersvoorspellingen zijn niet best vandaag.

Ik moet nogal een paar keer overstappen met de metro. Ook veel trappen op en af om op de juiste perrons te komen. Daarbij goed opletten dat je de goede metro pakt anders ga je de verkeerde kant uit. Mijn nieuwe heupje houdt zich goed met dat trap en loop geweld en tegen tienen sta ik tegenover Londen Castle. Daar loopt al veel volk rond om de kroonjuwelen te gaan bekijken.

Ik begin mijn wandeling richting Londen bridge, in die buurt ligt ook een kaasmarkt met de nodige horeca en ik plan om daar een koffieke te doen.

Het begint steeds harder te waaien, koud en soms miezer. Niet erg aangenaam om in dit weer buiten te zijn…. Na twintig minuten denk ik bekijk het maar, ik keer om en sukkel terug. Dan maar met de metro naar die vleesmarkt. Ik moet er bij metrostation Barbican uit.

Eenmaal buiten vraag ik de weg naar de Market, twee keer links zegt de man en dan ziet u het meteen. Hij heeft gelijk, na een dikke vijf minuten een gigantisch gebouw ik schat twintiger jaren vorige eeuw. Dan bijde ingang wacht de deceptie……. De markt is al gesloten…..de openingstijden zijn van ‘s nachts twee uur tot ‘s ochtends tien uur.. nonde patat daar had ik echt niet op gerekend. Stond ook niet in mijn infoboekje vermeld.

Awel dan zal da voor de volgende keer zijn….

Ook de geroemde horeca rond de vleesmarkt stelt niet veel voor. De beloofde restaurants kan ik niet vinden. Ik stap een pub in bestel koffie en vraag of ze wat te eten hebben. De dienstdoende dame loopt in hotpants en zwarte netkousen rond. Niet echt iets wat ik verwacht had en mogelijk leveren ze wel diensten die niet op de kaart staan. Er is echter wel koffie en volop drank maar niks om de maag te vullen. Dan maar een snelle koffie en wegwezen.

Ik ben op een kleine tien minuten lopen verwijderd van St. Pauls Cathedral. Daar zit zeker goeie horeca weet ik uit het verleden. Het eerste restaurantje wat ik tegen kom is voor mij. Dan gaan plots boven de sluizen echt open. Dus mijn parapluutje toch even nodig, maar de redding is nabij, een leuke lokaliteit, The Lamb and Trotter,duikt op en ik duik er in. Een aardige meid brengt me een pintje en de menukaart. Ik ga voor eenaangekleed broodje roastbeef. Eenvoudig maar smakelijk. Ik neem de tijd om te lunchen en bepaal het vervolg van de middag. Afrekenen en verder gaan.

Het blijft regenen dus wandelen wordt niks meer, ik kan St Pauls weer eens bezoeken om de tijd te vullen, maar die heb ik al twee keer bezocht. Ook staat er een fikse rij wachtende toeristen die allemaal naar binnen willen.

Ik kap mijn plan af en ga richting hotel, dan kan ik me nog opfrissen voordat ik richting Covent Garden ga. En zo geschiedde….

Tegen half vijf ben ik weer het manneke. Fris geschoren en met een vers hemd aan kan ik er weer een paar uur tegen. Dus de metro in en richting Covent Garden, een heel leuke buurt dus ook een toeristische trekpleister. Er zijn veel straatartiesten die echt geselecteerd zijn op kwaliteit. Ook veel goeie dus niet goedkope horeca. Het krioelt er van de mensen. Ik zoek eerst het theater op waar ik straks moet zijn, en dan tijd voor een aperitiefje in een mooie tent.

Ik tutter op mijn gemakje aan een wijntje en terwijl mensen kijken. Het loopt af en aan. Ik ga op zoek naar een restaurant want om half acht begint de voorstelling en ik wil wel op mijn gemak kunnen eten.

Ik zie een mooie tent genaamd Balthazar. Leuke wat Frans aandoende menukaart. Het is er druk, ik meld me bij de vrouwelijke gerant en zij zorgt dat ik een aardig tafeltje krijg. Ik bestel eerst een wijntje en de mooie menukaart maakt kiezen niet gemakkelijk. Vooraf neem ik vers gehakte tartaar en als hoofdgerecht eenbouchée a la reine, niet met de gebruikelijke kippenragout maar met vis.

Ik bestel een karaf kraanwater en wordt dan even afgeleid door Nederlandse mensen die naast me zitten en die vragen wat ik besteld heb. Ondertussen heeft de dienster een halve fles water gebracht en ingeschonken in plaats van kraanwater. Ik kan natuurlijk nog wel reclameren over dit toeristenvalletje maar heb daar geen zin in want dan is ook de sfeer weg.

Ik smikkel en geniet van alle lekkers en bemerk het verschil met de oude Engelse keuken die destijds nog niet zo verfijnd was. Ik vermaak me door te kijken naar de veelal jeugdigeclientèle in deze niet echt goedkope zaak. Daarna nog een espresso en dan maar afrekenen. De fles water staat voor zes pond op de nota. Dus beslis ik dat ze dat bedrag maar als bijdrage aan de fooienpot moet beschouwen.

Tegen zevenen stap ik het Royal Opera House binnen. Het is er al druk want om half acht begint de voorstelling. Veel chique volk, de meesten zoals ik casual gekleed. Ik koop een mooi programmaboek om toch de verhaallijn van de diverse balletten goed te snappen. Er wordt een soort drieluik van klassiek ballet opgevoerd in een modern jasje. Deel 1, ballet op muziek van Stravinsky, deel 2 op muziek van een voor mij onbekende componist A. Webern en deel 3 genaamd “Requiem” op muziek van G. Fauré, een bewerking op het lijdensverhaal van Jezus. De prachtige en perfecte uitvoeringen van de drie balletten pakken je helemaal in. Na deel twee is er een korte pauze. Druk aan de bar natuurlijk maar er zijn gratis watertappunten waar o.a. ook ik gebruik van maak.

Dan iedereen de zaal weer in. Voordat het ballet opnieuw begint wordt er expliciet verzocht om tussen de diverse acts door niet te applaudisseren. Het is een onwaarachtig mooie belevenis, je wordt door het verhaal helemaal ingepakt en de zaal is doodstil. Als de laatste muzieknoot klinkt en de balletdansers verstillen in hun beweging barst het applaus los. Aangrijpend en met een staande ovatie kunnen de bezoekers hun emoties daarmee uiten.

Natuurlijk krijgen de hoofdrolspelers die zo te horen bij het publiek heel bekend zijn het meeste applaus. Echter voor mij als liefhebbende leek vallen alle artiesten op het podium onder de noemer klasbakken.

Dan massaal de straat weer op. Veel mensen zoeken de gezellige horeca in de omgeving op. Ik besluit echter om meteen naar de metro te gaan want weet niet precies tot hoe laat die rijdt. Als ik het perron oploop komt net de metro naar Russell Square binnen, dus hop der in. Een paar minuten later ben ik al op mijn bestemming. Half elf, dus nog tijd voor een afzakkertje in mijn stam pub. Ik haal mijn drankje aan de bar en zoek een plekje. Af en toe wat nippen aan de Guinniess en laten bezinken wat ik vanavond voor prachtigs gezien heb. Fenomenaal………

Tegen elf uur luidt de waard de bel voor de “last round” Ik ben echter voor vandaag geheel verzadigd en ga richting mijn hotelkamertje…