4e dag transferdag

4e dag, transferdag

Maandag 6 mei 2024

Van Vitoria Gasteiz naar Santiago de C.

6 mei 2024

Hostal Giadás SdC

Beetje uitgeslapen, douche en trollieverder inpakken. Ik lees nog even BN/DeStem op mijn IPad. Maar de wifi is traag, dus kijk van de week wel verder.

Mijn trein gaat pas om twee uur. Kon geen vroegere tijd boeken. De trein die ik nu heb vertrektom 9.05 uurin Barcelona en is na de nodige tussenstopsom 14.03 uurin Vitoria G. Daar stap ik in. Reisje duurt dan nog acht uur, maar ik hoef alleen maar te zitten. Wel is er nog ergens een stukje busvervoer ivm werkzaamheden aan het spoor, tussen twee plaatsen. Dus het zal een latertje worden. We zien wel hoe het loopt.

Laatste controle, fooike achterlaten en de lift in. Ik geef mijn key-card af aan de nu wel aanwezige baliedame. Het station is niet ver weg, dus te voet er naar toe. Onderweg zal ik wel een barretje voor het ontbijt tegenkomen. En dat klopt. Koffie/taost/waterke, en rust roest.

Ik verbaas me weer over de lage prijzen en dat een bareigenaar daar van kan bestaan. Echter de klandizie loopt af en aan. Veelal vaste bekende klanten, snelle consumptie, kort praatje en ze zijn weer weg. Ik stap ook op. Nog veel te vroeg, maar ga toch alvast maar even op de statie kijken. Daar een tegenvaller, mijn trein heeft vijf kwartier vertraging.

Nonde….etc. Das nie zo leutig.

Dan maar even terug de stad in. Beetje winkels kijken en zo. Mogelijk ben ik gisteren wat kort door de bocht geweest met mijn oordeel. Vitoria is verder een aardige stad hoor. Maar niet spectaculair met bezienswaardigheden. Rond het oude centrum mooie winkelstraten en veel kleine dus leuke middenstands winkeltjes. Daarbij heb ik geen auto om de prachtige omgeving te verkennen.

Ik besluit om te gaan lunchen. Zeker omdat het een latertje wordt. Tegenover het station een cafetaria. Niet luxe, maar wel een dagschoteltje. Eenvoud siert de mens, dus ook mij als ik het zo aan heb. Ik moet wel even wachten, de keuken is nog dicht. Maar een pintje en stukje tortillagaat er alvast wel in.

Het schoteltje komt. Een soort soep van kikkererwten(garbanzos) met brood. Smakelijk en voedzaam. Het heet Fabada of zegt Herman. Is streekgebonden en in alle variaties te bereiden. Zowel met vlees, vis of schelpen. Koffieke achterop en ik heb in ieder geval vandaag al iets warms binnen.

Dan wordt het en velen met mij wachten tot de trein komt.En die arriveert, coche 5 en zitplaats 4b. Instappen en even goed opletten waar ik mijn trollie nu stal…………nu recht in het zicht. Trein vertrekt en voorlopig een paar uur rust.

Mooi de tijd om alvast mijn dagboek bij te werken. Een opmerkzame volgster van mijn blog, merkt in een reactie op dat mijn wijnglas bij elk gerecht leger raakt. Ter geruststelling kan ik aanvoeren dat deze streek bekend staat om het hoge verdampingspercentage. Bijvullen doet de waard zeer geroutineerd en beter nog, de prijzen voor wijntjes zijn hier zeer democratisch.

Ik app wat vrienden. Herman heeft weer specialiteit suggesties om te eten in Galicië. En mijn maten Wil [e-38] Piet moeten morgen nog één dag wandelen om in Finesterre te komen. Woensdag zien we elkaar in SdC. Ik heb ondertussen ook de toegangscode van mijn Hostal in SdC via de mail ontvangen. Ook hier geen 24 uur bezetting van de balie. Maar toch een simpeler systeem dan in Vitoria G.

Het is druk in de trein, veel pelgrims die op diverse startpunten hun Camino naar Santiago beginnen. Mooi om te zien hoe ze de dagtrajecten, vaak al met aantekeningen of merkstiften aangevuld, bestuderen of samen bespreken. De spanning van her onbekende wat te wachten staat spat er af. Ik weet nog dat ik destijds hetzelfde gevoel had. Maar het was toen in 2011 aanmerkelijk minder druk. Met name in Leon stroomt de trein bijna leeg.

Ik ga nu wat minder gespannen op stap, al blijft de uitdaging. De trein sukkelt voort en is ondertussen bijna twee uur achter op het reisschema. Hij moet elke keer wachten en/of langzamer rijden om andere treinen met de normale dienstregeling voor te laten gaan.

Het afwisselende landschap blijft mooi ondanks dat ik dit traject al meer heb bereisd. Tegen zevenen ga ik een blikje bier en een wat sompige voorverpakte sandwich halen in het barrijtuig. Beetje puzzelen, beetje soezen en bij elk station stappen er meer mensen uit dan in.

Elke stop wordt tevoren tweetalig Spaans en Engels aangekondigd. Natuurlijk een vooraf opgenomen bericht. Behalve op het moment suprème dat de overstap procedure van trein naar bus wordt aangekondigd. Dan moet de conducteur het doen. Hij kiest voor zekerheid en houdt het bij Spaans.

Ik begrijp echter dat de gereedstaande groene autobus voor mij is.

Het overstappen gaat buiten verwachting vlot, er staan vier autobussen en zelfs een paar taxi’s klaar. Binnen een kwartiertje zijn we vertrokken om het traject tussen San Clodio-Quitoga en Ourense te overbruggen. De provinciale weg slingert door de bergen. De duisternis is ingevallen en je ziet verder niks dan wat lichtjes van dorpen die hoger of in het diepe dal gelegen zijn. Drie kwartier later moeten we weer de bus uit op het station van Ourense.

Een blond meisje heeft hier de pittige taak om alle reizigers te splitsen naar twee groepen. Zij die richting Vigo moeten, gaan verder met de autobus. De overigen zoals ik naar SdC of A.Corúna moeten de trein in.

Al met al gaat het redelijk goed. Een dik half uur later stap ik tegen twaalven in SdC op het station uit. Twee volle taxi’s rijden net weg. Dus ik moet even wachten op een andere. Achter mij sluiten meer reizigers aan.

De taxi is er snel, instappen en om kwart over twaalf tik ik de toegangscode van mijn hostal in. Het naastgelegen bar/restaurantje is net gesloten. Dus een lekkere pint zit er niet meer in. Ik moet het even doen met het dorstlessende water van de heilige Jacobus wat hier gewoon uit de kraan komt.

Leuke kamer…Ik pak mijn trollie nog uit. Even het reisstof er af spoelen en dan plat. Het was me het dagje weer wel…….