11e dag Transferdag

11e dag

Transferdag

Maandag 13 mei 2024

Van A Corûna naar Salamanca

Hotel San Polo.

Ik had de wekker op 4.45 uur gezet om af te lopen. maar dat was eigenlijk niet nodig geweest. De hele nacht hebben de voetbalfans feest gevierd. En nog zijn ze bezig.Zingen, zuipen, lallen en knallen.

Ik moet zo vroeg op omdat latere treinen vol zitten of dat ik anders pas om elf uur ‘s avonds in Salamanca aankom. Maar voor een keer zo vroeg op is niet erg.

De taxi rijdt om zes uur voor, die heb ik gisteravond al laten reserveren. Een dik kwartier later stap ik uit. €. 7,05 is niet duur. Ik vrees eigenlijk een beetje de situatie op het station, wie weet wat daar nog aan zat volk rondloopt.

Maar dat valt alles mee, er zijn best nogal wat voetbalfans, maar ze houden zich heel rustig. Voor het station twee politiebussen. En op het station zelf lopen een soort boa’s rond. In het bezit van een lange lat.

Ik heb nog niks gegeten, maar gelukkig is de koffiebar al open. Zes man sterk achter de toog. Ik bestel koffie en toast bij een lieve meid.

De tijd vliegt en we krijgen een seintje dat we door de security kunnen. Koffertje wordt gescand en je wordt gefouilleerd. Leve de beveiliging, het zal wel nodig zijn. Iets over zevenen vertrekken we. Trein hier halfvol, maar bij de volgende stop in Santiago de C. worden praktisch alle plaatsen weer bezet. Bij elke stop, Stoel leeg/stoel vol. Ik moet nu ruim drie uur treinen tot aan Medina del Campo. Daar een overstap naar Salamanca. Ruim driekwart uur overstaptijd.

Ze hebben ver buiten Medina del Campo in de middle of nowhere een nieuw station gemaakt. Grotendeels om overstappen op een regionale lijn mogelijk te maken. Sommige delen in Spanje kun je niet rechtstreeks bereiken met de snelle trein. En met een dergelijke overstap voorkom je veel en lang omreizen.

Ik ben de enige overstapper. En tevens met de beveiligingsman alleen op het station tot mijn trein komt. Hij is multifunctioneel, informatie geven, ticket controle, de bagage check doen en tien minuten voordat een trein komt het perron openstellen.

Aardige man, doet erg zijn best om wat Engels te spreken. Tegen de tijd dat de trein komt hoeft mijn trollie niet door de bagage scan. It’s oké sir…

Ik stap nu over in een soort boemeltrein. Plaats volop en binnen vijftig minuten sta ik in Salamanca. Ik ben daar al een paar keer geweest. Maar moet me even oriënteren op het station.

Dan uitblazen in de stations restauratie bij een pint en stuk tortilla. Effe geleden dat ik iets binnen heb gekregen. Google zegt een half uur lopen naar het hotel, maar met de taxi is sneller. Tegen tweeën stap ik hotel San Polo in.

Achter de balie zit een oud baasje driftig te bellen. Hij gebaart dat ik even geduld moet hebben. No problem, ik ben drie nachten hier dus….

Pasaporte……….sist hij, ik geef mijn paspoort, maar dat valt elke keer dicht omdat hij met de andere hand zit te bellen.

Gelukkig komt zijn assistente. Zij neemt het intake-werk over, ik krijg desleutel van kamer 307 en kan weer gaan uitpakken.

Even douchen en dan plat. De gemiste slaapuurtjes van deze ochtend inhalen.

Goed vijf uur richting centrum, tien minuten over een oplopende weg. stadsplan en info ophalen bij de VVV. Aardige kerel die de tijd voor me neemt. Ook hier heb ik al veel gezien. Hij heeft twee tips voor muziek uitvoeringen.

Op de prachtige en wereldberoemde Plaza Major zijn ze cabines aan het opbouwen. Ik denk voor een tentoonstelling of zo. Jammer want deze nemen veel van de sfeer weg. Het is overal erg druk, niet alleen met toeristen maar ook veel jeugdige studenten.

De toeristische horeca heeft zich weer meer ruimte toegeëigend. Steeds verder rond het oude centrum kom je terrassen tegen. Wat veranderd het overal snel. Hier is bijna geen café voor locals meer vinden. Glas bier en tapa €. 2,60 staat er bij een terrasje. Effe zitten en besteld. Hij vergeet de tapa, als ik er om vraag krijg ik wat chips…..

Ik wil vandaag niet te laat eten, dus op zoek…, veel restaurants, maar wel veel van hetzelfde. Menukaarten aan de gevel, maar de prijzen hebben ze weggelaten. Ik vind wat en ga zitten. Twee man bedienend personeel, staan beiden met hun IPhone te communiceren…… geen boe of ba…

Ik stap maar weer op….volgens mij hebben ze me nog niet eens gezien.

Ik sukkel de drukte weer wat uit. Op een plein is een groep studenten aan het verzamelen voor een protestmars. Veel Palestijnse vlaggen. Ook heel veel politie op de been. Ze hebben het daar overal maar druk mee.

Ik passeer een restaurantje waarvan de eigenaar buiten staat. Meteen contact… plek, naar binnen en zitten. Het is er niet druk, er zit maar één stel mensen binnen, Fransen zo te horen.

Aardige kaart, maar ik wil niet te zwaar eten vanavond. Dus gezonde salade vooraf en een entrecootje daarna. Ze hebben entrecote in groot of klein. Ik kies (gelukkig) voor de kleinste. Hier staat moeders in de keuken en pa serveert uit. Meestal zie je het andersom. Ik smikkel mijn portie weg. Koffie en afrekenen.

We serveren als lunch ook een dagmenu zegt de waard……. Gracias senôr, we houden het in beraad.

Als ik buiten kom staat het te regenen, dus geen slaapmutsje meer. Uitkijken dat ik niet ondersteboven ga met die schuine straat en gladde keien, richting kamer.