2 e dag verblijf in Ljubljana

2e dag Slovenië, verblijf in Ljubljana

Maandag 9 september 2024

Hotel Meksiko.

Uitgerust wakker. Poedelen, aankleden en even BNDeStem raadplegen voor het Roosendaals nieuws. Blijkt mijn wachtwoord te zijn verlopen. Dus nieuw WW aangevraagd en het lukt weer. Wethouder Vermeulen afgeserveerd kopt BN. Leve je politieke vrienden……..

Tegen negenen pik ik Peter op om naar de ontbijtzaal te gaan. Bommeke vol en geen vrij tafeltje. Wel twee stoelen vrij bij een paar Chinese lady’s aan tafel. Wijzen en vragende blik en we hebben een plekske. We scharrelen ons kostje bij elkaar aan het buffet en dan zitten. Het is allemaal wat krap en je wordt regelmatig aangestoten door andere gasten die achter je langs lopen. Geen contact met de Chinezen, wel met twee dames wat verderop die Belgisch blijken te zijn. Zij reizen nog door tot aan de kust.

Tegen half tien loopt het ontbijtzaaltje leeg. Eigenlijk is deze ruimte gewoon te klein om zoveel mensen in één keer te kunnen bergen.

Ook wij stappen op en gaan nog even naar onze kamer. Om half elf lopen we weer richting centrum. Het gaat regenen, natuurlijk hebben we van alles bij behalve die paraplu. Het is niet anders, we pakken een iets ander routje naar het centrum om wat trappen te ontwijken. De paraplu’s zijn nu massaal aanwezig,maar wij hebben geen andere keus dan stug doorlopen. Overdekte terrassen vol met ontbijtende mensen. Er is toch best veel volk op de been. Iets over elf bereiken we de St. Nicolas kathedraal. Even is er twijfel of deze wel open is. De hoofdingang is nl. dicht. Gelukkig is de ingang aan een zijkant…dus daar rap naar toe, tickets zijn zo gekocht. En dan het gebouw in. Mooie kerk, redelijk goed bewaard gebleven. Maar toch ook aan renovatie toe. Het valt op dat het Maria altaar onbereikbaar is, een kaarsje wordt uitgesteld naar een andere kerk.

Weer buiten regent het pijpenstelen. Dus overdekt terras opgezocht om even plan de campagne te maken. Drankjes besteld, volgende uitdaging wordt het toeristen treintje want daarin zit je droog. Maar eerst even relaxen en mensen kijken. Die zijn nu overal, vaak in grote groepen en verpakt in plastic. Paraplu’s en gidsen massaal aanwezig. Als het even wat droog lijkt hop naar het treintje. “Pech treintje net weg”. We halen dus nog maar een koffieke op een ander terras.

Dan terug naar het treintje, ticketjes kopen en zitten. Ritje van ongeveer vijftig minuten en we gaan ook de berg op naar het kasteel. Aardig uitzicht onderweg af en toe gehinderd door een mist van slagregen. Bij het kasteel een stop van 15 minuten. Snel er uit voor een paar snapshots. Je kunt ook boven bij het kasteel blijven en met het volgende treintje terug. Dan heb je vijfenveertig minuten tijd. Wij hebben echter in ons leven al kastelen genoeg gezien en gaan meteen mee terug. Er loopt een mooi wandelpad langs de weg. In betere mobiele tijden zou ik wel te voet de berg zijn afgedaald, maar zogezegd dat in betere tijden.

Toch wel aardig zo een treintje, we komen nu in delen van de stad die we anders niet hadden gezien. O.a. door het grote stadspark Tivoli en langs oude romeinse omwallingen van de stad. Goed bewaard gebleven. Via het oortelefoontje krijgen we voldoende te horen over alle bezienswaardigheden. De info wordt in achttien talen aangeboden. Leve de techniek.

We komen weer terug bij ons vertrekpunt. Uitstappen en dan op zoek naar food. Een aardig restaurantje waar we gisteren langsliepen kunnen we niet meer traceren, mogelijk omdat veel terrassen door het slechte weer dicht zijn. Er is echter nog volop andere keus. We vinden tenslotte een plekkie bij restaurant Balthazar langs de rivier. Aardig bediening en leuke kaart. Peter gaat voor een klassieke salade en ik voor een gerecht met kalfsrollade. Smakelijke potjes eten overgoten met een pint en een lekker glas Sloveense wijn. Niks mis mee.

Het is druk met toeristen in Ljubljana. Veel groepen die naar wij verwachten als dagjesmensen met bussen worden aangevoerd. We zien daarbuiten ook nogal wat mensen met rugzakken. Google vertelt ons dat er ook pelgrims routes door Slovenië lopen. De “Jakobova Pot” van Zagreb naar Triëst.

Ik voel de uitdaging weer…..

Wij houden het vandaag wat kortere afstanden en sukkelen op een kwartiertje tijd terug naar het hotel voor onze siësta. Bij het hotel staat een wel vijftienkoppige groep bij de incheckbalie. Dus mogelijk weer wat file, morgen in de ontbijtzaal.

Rusten en opfrissen. Een beetje na acht uur naar het nabij gelegen restaurant. We worden meteen enthousiast begroet door de eigenaar en onze drankjes hoeven we niet te noemen, hij vult dat meteen al in. Prachtig om mee te maken.

Eén keer binnen geweest en die man weet het nog. Hoezo gastvrijheid……

Peter heeft niet veel honger en denkt met wat frites en salade wat kleins te krijgen. De hoeveelheden hier zijn gigantisch. Ik beperk me tot een bordje met gehakt gevulde gestoofde witte koolbladeren.

De eigenaar is een gezellige praatgrage man. Op onze vraag vertelt hij uit Bosnië te komen. We nemen geen dessert meer en om één of andere reden wordt er geen koffie geserveerd.

Wij nemen onze dag nog even door en ik laat me als dessert een glas rode Sloveense wijn goed smaken. Morgen met de bus naar het meer van Bled. Hopelijk goei weer want de omgeving daar moet mooi zijn.

Tegen tienen weer voor een vriendenprijs afrekenen.We pakken nog een koffie in het hotel en zoeken ons kamertje weer op.

Rusten voor de uitdaging van morgen………..