Dagtrip naar Begunje …

4e dag Slovenië, bezoek aan Begunje

Woensdag 11 september 2024

Hotel Meksiko

Ik word redelijk uitgerust, maar zeer vroeg wakker. Dus de dag mag weer beginnen. Bank en creditcard nog even controleren. Krantje bekijken, gemeente Roosendaal haalt de voorpagina met wethouders soap. En dan verslag van gisteren bijwerken. Daarna de poedelbeurt en het nieuws op de Oostenrijkse TV bekijken. Nog niks over het debat van Harris vs Trump. Dus ik zal vanavond de NOS wel oproepen via de IPad.

Dan Peter ophalen voor het ontbijt, lekker rustig in de eetzaal en tijd zat. We bespreken het Roosendaals nieuws en ons plan om vandaag naar Begunje af te reizen. Naar het museum ter nagedachtenis van de muzikant Slavko Avsenik, van wiens Oberkrainer muziek, Peter en vele anderen groot fan zijn. We kijken weer wel hoe ver we komen.

Rond half elf vertrekken we richting busstation…… Bij het busstation is het ook zeer rustig. Loket met Engels sprekende jonge vent. Ik vraag om twee retour tickets naar Begunje. Dat kan niet, zegt zoals later blijkt “diejen èèrepel”. U moet via Kranj, daar nieuwe tickets kopen en overstappen naar Begunje. Ik zeg dat ik van de VVV dame andere info heb om via Bled-Union te gaan. Neen zegtie, hier bij halte zeven komt de bus naar Kranj.

Buiten bij halte zeven wordt geen Kranj vermeld. Dus terug naar de info balie. Nee zegt de dame, u moet bij halte vijf zijn.De bus vertrekt zo.

Rap naar buiten en Peter opgeduikeld. De deur van de bus is al dicht, ik gebaar dat wij nog mee willen. Bij Gods gratie opent de chauffeur de deur.

Een meerijdende controleur vloekt dat ze al twee minuten te laat zijn. Hij kan gevoeglijk mijn rug op……..

We zijn binnen een half uurtje in Kranj. Uitstappen en naar de ticketverkoop daar. Nee zegt de dame, van hieruit gaat geen directe bus naar Begunje. U moet via Radovljica. “Follow me” roept ze en rent vanachter de balie naar buiten naar een bus die op punt van vertrekken staat. Ze zwaait met haar armen, en de chauffeur opent de deur. De dame legt aan de chauffeur ons probleem uit en dat wij naar Radovljica moeten. Gelukkig mogen wij instappen, natuurlijk wel eerst een ticket kopen.Aangekomen in Radovljica wordt een busbegeleider ingeseind.

Hij zegt, “one and ten” gaat de bus. Ik concludeer dat hij tien over één bedoeld.

Dus weer wachten, bussen rijden af en aan. Info over bestemmingen op de bus die soms gewoon niet klopt.

Uiteindelijk na ………..tig keer vragen komtde juiste bus. Om kwart voor twee stappen we uit bij het geboortehuis van de beroemde muzikant “Slavko Avsenik”.Het huis is nu een museumke annex restaurant.

We ploffen eerst neer op het terras om bij te komen. Daarna bezoek aan het museum. Er is niet echt veel te zien. Oude instrumenten en foto,s, alle LP’s die ooit zijn gemaakt, gouden platen en de vele muzikale onderscheidingen die hij destijds met zijn orkest heeft ontvangen. Een verdieping hoger ook nog wat oud meubilair dat bewaard gebleven is.

Voor verdere info over Slavko Avsenik verwijs ik graag naar Google. Maar hij was destijds zo belangrijk voor het land dat hij een staatsbegrafenis heeft gekregen. Peter koopt nog wat souvenirs en daarna gaan we de inwendige mens versterken. Het is een mooie locatie waar regelmatig optredens worden verzorgd. Ook is er jaarlijks een groot muziekfestival.

We stappen op en gaan een poging wagen om terug in Ljubljana te komen. Het gaat iets vlotter, maar wel weer twee keer overstappen, veel wachten en vragen. De eerlijkheid gebied me wel te zeggen, dat we het retourtraject van Radovljica naar Kranj met een soort buurtbus hebben afgelegd van dorpje naar dorpje door het prachtige binnenland. Echter de moraal van het verhaal; veel buschauffeurs hier behoren tot het type “Hork”. Slecht aanspreekbaar en weinig klantvriendelijk. Dit in grote tegenstelling tot het horecapersoneel hier. Die met een smile op hun gezicht geboren lijken te zijn.

Uiteindelijk komen we tegen half acht in Ljubljana aan. Ons plan om de stad nog in te gaan laten we varen, we besluiten richting hotel en in ons stam restaurant nog wat te eten. Onderweg echter komen we langs een groot cultureel centrum, met flinke tuin en redelijk vol terras. Een twee-mans bandje staat klaar om te gaan optreden. Dat is altijd aardig, dus stoppen, zitten en drankje besteld. Leuke locatie, zwoel zomerweer en een muziekje. Onze reisperikelen zijn snel vergeten. We blijven een klein uurtje en dan richting restaurant. Het is te laat om echt veel te eten, dus we houden het bescheiden en tegen tienen nokken we af.

Vermoeid maar voldaan schrappen we “Begunje” van onze to-do lijst.

De rust……