6e dag, en weer huiswaarts…

6e dag, reisdag huiswaarts

Vrijdag 13 september 2024

Hotel Chez Moi

Ik had geen wekker hoeven zetten. Om half vijf klaar wakker. Blijven liggen heeft geen zin en omdat ik bang bent net nu terug in slaap te vallen. Dus der uit en uitgebreid poedelen. Ik pak mijn toilettaske in, aankleden en mijn trollie verder inpakken. Ik laat mijn nieuw aangeschafte bus scheerschuim maar achter. 200 ml, mag toch niet mee in het vliegtuig met je trollie als cabine bagage. Onderin het vliegtuig mag dan weer wel…???

Goed zes uur trek ik de deur van mijn tijdelijk verblijf in Ljubljana achter me dicht. Peter is nog niet zover, ik ga alvast naar beneden om alvast uit te checken. Om half zeven moet de taxi naar het vliegveld voorrijden en de situatie hier is wat verwarrend omdat de ingang van het hotel niet aan straat gelegen is.

De balieman van het hotel weet het ook niet precies zegtie.

Soms komt de chauffeur naar het hotel, soms bij de ingang bij het ziekenhuis en soms bij de ingang van de hotel parking. Daar waar wij zondag zijn gedropt.

Ik heb ondertussen het telefoonnummer van de taxichauffeur via de app binnen en tracht hem te bellen. Maar hij neemt niet op.

Peter is ondertussen ook beneden, en ik besluit om naar de ingang parking te lopen en daar te wachten. Het is bijna half zeven en ik word nu toch wel wat zenuwachtig. Het is maar een klein half uur rijden naar het vliegveld, maar we moeten ook nog door de ochtendspits van Ljubljana. Als het wat laat wordt moet ik toch snel een andere taxi regelen, het vliegtuig wacht niet….

Dan gaat de telefoon, de taxichauffeur belt en als ik oppak zegt hij, ik zie u al staan. Mooie nieuwe Mercedes, aardige vent, trollies der in en wegwezen.

Al met al stappen we om twee minuten over zeven weer uit op het vliegveld.

Ljubljana airport niet zo groot, maar toch drukker dan ik had verwacht.

De incheckbalie van Transavia is al open. Een zestigtal mensen zijn al voor ons. Als wij aan de beurt zijn, is er geen plaats meer in de vliegtuigcabine voor onze trollies. Ze mogen gratis mee in de ruimbagage. Ja dank je de koekoek.

In de verwachting dat het minder druk zou zijn had ik ook geen prioriteit geboekt voor instappen en trollie geboekt. Ik word dus wat overvallen en vergeet mijn iPad uit de trollie te halen. Ik denk daar pas aan als we door de beveiligingscontrole gaan. Hopelijk overleeft hij de reis c.q. wordt hij niet gestolen. Spaaitig, maar ik kan er nu toch niks meer aan doen.

Peter koopt nog een souvenierke in de taxfree shop en we nemen nog een koffieke als ontbijt. We hoeven niet lang te wachten voor we het vliegtuig in kunnen. We zijn genezen van de catering van Transavia, dus wachten met het ontbijt tot Schiphol.

De vlucht verloopt vlotjes, de trollies liggen snel op de bagageband en mijn iPad heeft het overleeft. Eenmaal in de aankomsthal van Schiphol even rust en nemen we tijd voor een (duur) broodje en koffie.

Dan kaartje kopen voor de trein naar Roosendaal. Rechtstreeks kan niet meer. De meest handige mogelijkheid is via Leiden waar we over moeten stappen en dan rechtstreeks Roosendaal. Twee minuten overstaptijd, maar wel op hetzelfde perron. Via Den Haag en Rotterdam kan ook, maar dan meer ellende met trappen en naar andere perrons te moeten.

De Leiden overstap verloopt vlotjes. Die aansluitende trein zit echter bomvol, we moeten genoegen nemen met een staanplaats. De veelal jeugdige reizigers met wel een zitplaats zijn stoïcijns op hun iPhone bezig en er is niemand die ook maar opkijkt laat staan hun plek aan twee ouwe mannen wil afstaan. Het lijkt wel een stilte coupé, niemand praat met elkaar.

Ik generaliseer natuurlijk met “patat generatie”, maar eigenlijk moet je gewoon medelijden hebben omdat ze van thuis uit ook niks mee krijgen hoe ze zich wat sociaal kunnen gedragen. Ik heb betere ervaringen in Spanje en Engeland. Waar men nog wel wat opvoeding geniet in deze.

Uiteindelijk bij aankomst in Den Haag komen er plaatsen vrij zodat wij kunnen zitten.Daarna verloopt het allemaal vlotjes. Eenmaal in Roosendaal nemen we de lift op het perron om bij de uitgang te komen.

We besluiten om bij restaurant Sistermans op het stationsplein nog een pint en hapje te nemen om de trip naar Slovenië af te sluiten. Al met al een aantal relaxte dagen gehad. Weer wat cultuur gesnoven en genoten van drank en spijs in een voor mij nog zeer onbekende omgeving.

We pakken de bus naar huis, alles staat er nog. Ramen open en dan trollie uitpakken, onder de douche en een uurtje later draait het wasmachientje weer.

Morgen de boodschapjes en weer een paar weken routinematig alles zelf doen……

Allemaal dank voor jullie reacties en wordt vervolgd……..