Dag 4 verblijf in Milaan

Dag 4 verblijf in Milaan.

Donderdag 3 oktober 2024

Hotel Carlo Goldoni.

De rolluiken en de zware overgordijnen van mijn hotelkamer zijn potdicht. Toch word ik rond vier uur wakker van donderslagen en even daarna een gigantische regenbui. Het water roffelt zwaar tegen de ruiten. Ik draai me nog maar effe om in de hoop dat ik dit maar droom.

Het blijft echter hard regenen en ik val niet meer in slaap, dus maar effe mijn blog van gisteren bijwerken. Bij het uploaden van de foto’s slaat de website vast lijkt het wel. Ik pak mijn puzzelboekje en daarna mijn Milaan info.

Voor vandaag heb ik alleen nog een bezoek aan het Scala van Milaan museum geboekt en verder nog niks. Beetje rustig aan mag ook wel en ik wil ook graag zo maar wat rondslenteren in de stad.

Ik trek om goed negen uur de deur van het hotel achter me dicht. Eerst plu open want dat is echt nodig. Ik ga richting het koffietentje van gisteren voor een simpel ontbijtje. Er staan grote plassen op de weg, de auto’s houden op geen enkele manier hier rekening mee en als voetganger heb je kans op een nat en vies pak als je door zo een watergolf getroffen wordt.

Ik bereik gelukkig zonder schade mijn koffieplek. Bestelling geplaatst en zitten. Ook de Italianen eten in de ochtend niet veel. Koffie en wat zoets, ik volg hen graag daarin.

Dan verder richting metro, rustig aan wandelen want alles is nat en glad. Ik bereik zonder schade de metro ingang en na een tijdje ook weer de uitgang bij de Duomo. Van daaruit is het normaal een klein kwartiertje wandelen naar het Scala van Milaan museum. Nu doe ik er uiteraard langer over. Plu open en plu dicht is het motto. Ik probeer zo lang mogelijk onder een overdekt gedeelte te lopen. Maar dat houdt ook een keer op. Een van de ribben van mijn plu begeeft het bij het dichtklappen. Nondepatat, net nu….

Ik repareer het provisorisch, als hij het nog maar even volhoud tot ik bij het museum ben. Even zoeken…op Google kijken en ik sta er met mijn rug naar toe…

Het valt op dat er nog geen mens is. Ik ben wat vroeg maar ga toch naar binnen en zoals verwacht is dat geen probleem. Mijn app wordt gescand en ik mag doorlopen. Wel met de mededeling dat je niet overal kunt komen omdat een operagezelschap aan het repeteren is. Daarom zijn ook de zaallichten niet aan. Jammer maar het zij zo….

Natuurlijk een prachtig theater, (klater) goud en kristallen luchters volop. Heel groot en de rijen met loges reiken tot aan het plafond. Men heeft in een paar loges een soort luiken gemaakt zodat je het gezelschap ziet repeteren. Men is Der Rosenhändler aan het instuderen. Er mogen geen foto’s gemaakt worden.

Ik loop wat rond tot ik hoor dat het gezelschap even pauzeert en de zaallichten aan gaan. Dan krijg je natuurlijk een veel mooiere indruk van het geheel..

Ik schiet wat foto’s en loop dan nog een rondje door een klein museum. Hierin vooral schilderijen van grote artiesten zoals Callas etc. De afdeling met rekwisieten is nu onbereikbaar ook i.v.m. het oefenende gezelschap.

Uitgekeken en weer de regen in, nu staat er wel een rij wachtenden voor de kassa. Mooi op tijd weg dus. In mijn info gids Milaan o.a. een rondwandeling door de buurt van de Duomo, ik begin er aan maar het is ondoenlijk met dit weer. Je moet al blij zijn op de been te blijven en kijkt meer naar beneden dan omhoog. Het is dan al dik na één uur, alle eetgelegenheden zitten bomvol. Overal zittende, staande of tegen de gevel hangende etende mensen.

Een chinees koppel die met een broodje in de hand op een leeg terras willen gaan zitten worden daar weggejaagd.

Ook ik krijg weer wel wat trek….. ik loop voorbij een mooie zaak “Charleston”, terras leeg en binnen lijkt het vol. Ik ga even binnen en zie er wordt meteen een tafeltje voor me geregeld. Een mooie menukaart, maar pizza’s staan wel bij de specialiteiten. Ik kijk ook precies op de pizza-oven waar twee koks handig rondjes staan te draaien met de verse pizzabodems. Foto maken ?? gebaar ik en dat mag…

Ik bestel een pint en zoek een smakelijke pizza uit… ik bestel een glas rode wijn, waarom neemt u geen kleine pichet zegt de ober dan kunt u nog eens bijschenken. Ja waarom niet denk ik en even later zet hij een karaf wijn op tafel, zeker geen klein karafje…ik gebaar dat dat teveel is….. maar hij geeft even niet thuis.

Mijn pizza komt en hij is groot maar voortreffelijk, ik eet mijn buikje rond. De wijn krijg ik gewoon niet op… koffieke en afrekenen.

Ik vertel de ober dat ik niet tevreden ben over zijn wijnadvies. Het is gewoon meer dan ik wilde. En dat meen ik ook. Hij komt met de rekening waarop

€. 24,50 voor de wijn, anderhalf keer wat mijn pizza kost. Ik uit nogmaals op gepaste toon mijn klacht en zeg dat ik het ga melden bij de gerant die bij de deur staat. Hij weer terug met de rekening. Ik zie dat hij mijn klacht tegen de kassadame uitlegt. Effe daarna een aangepaste nota met een tientje voor de wijn. Nou dat vind ik een redelijk bedrag voor deze contreien, dus probleem voor mij de wereld uit. Even een mindere ervaring maar ook weer goed opgelost. Want in zo een mooie zaak verwacht je dat soort geintjes niet.

De regen gutst nog steeds naar beneden, ik heb ook geen puf meer om naar een binnen activiteit te zoeken. Dus ga richting metro, koop nog een aardigheidje voor mijn poetsvrouwke en daarna naar het hotel. Kan dan straks alvast wat inpakken want morgen weer verderop…..

Siësta voorbij en ik pak mijn trollie zo ver mogelijk in. Ik pak een douche, wat net dat zetje geeft om nog even naar buiten te gaan. De pizza vanmiddag gold eigenlijk voor twee maaltijden. Ik twijfel om naar het restaurant van gisteren te gaan. Maar daar heb ik te weinig honger voor.

Schuin tegenover het hotel zit ook horeca. Kleinere zaak, een mix van Italiaans en Japans had ik al gezien. Tussen vijf en acht uur altijd druk. Veel Italianen “aperitieven” dan. Iets wat wij niet kennen. Ik steek over, er staat nog een krijtbord buiten. Italiaanse of Japanse aperitief hapjes inclusief een drankje voor een vriendenprijs. Terwijl ik sta te lezen komt de dienster naar buiten. Wilt u wat eten is de vraag. Het is net vijf over acht zeg ik tegen haar en veel trek heb ik niet. Als u wilt kan ik een aperitief nog wel voor u regelen hoor, reageert zij.

Daar heb ik wel oren naar. Dus binnen en eerst een biertje besteld. Ze hebben alleen Japans bier. No problem en ook een smakelijk pintje hoor.

De Italiaanse aperitief hapjes is toast met ragout, de Japanse, verse sushi.

Ik ga voor de rauwe vis, dat zal zeker niet te zwaar zijn. Vriend Ad belt net als ik zit te smullen. We maken een belafspraak voor morgenavond als ik in Bologna ben.Mooie zaak waar ik zit “Dissiotto Sessantuno” ze draaien leuke easy-listening muziek. Het is me al meer opgevallen dat hier veel Engelstalig klinkt.

Ook nu komen er nog late eters binnen, maar zij gaan voor de “gewone” menukaart. Ik reken na de koffie af, steek de straat over en ga mijn laatste nacht in Milaan in…..