Dag 7 verblijf in Bologna

Dag 7 verblijf in Bologna

Zondag 6 oktober 2024

Grand Hotel Elite

Je zult het niet geloven maar het is eindelijk droog. Zelfs een waterig zonneke achter de wolken. Meteen een heel anders als je buiten kijkt dus dat geeft de burger weer moed. Ik pas direct mijn planning aan voor vandaag. Nu niet met de bus naar het centrum, maar lekker te voet.

Geen ontbijt in het hotel, ik zoek wel een koffiebarreke. Zo gezegd zo gedaan.Ik stap goed kwart na negenen buiten. Volgens Google is het een klein half uur lopen naar de Piazza Magiore. Maar er zit niemand achter me en tijd zat. Driehonderd meter verderop het eerste koffietentje.

Open en dus naar binnen. Het zijn Chinese mensen die het tentje runnen. Ik bestel twee koffiekoeken en een café américano, en natuurlijk mijn glaske water. Gaat u maar zitten zegt de baas, ik laat het zo naar uw tafeltje buiten brengen. Ik voel me al een stuk beter nu. Zijn dochter serveert mijn ontbijtje uit. Hoe simpel kan klein geluk zijn. Het is natuurlijk nog wel wat frisjes maar dat neem ik graag op de koop toe. Alles op dus afrekenen, €. 3,80 signore, de €. 8,00 in het hotel is ook niet duur, het ontbijt natuurlijk uitgebreider, maar dit vind ik veel leuker om te doen. Je hebt veel directer contact met mensen en in het hotel zit men veelal te ontbijten met de iPhone in de hand.

“En route”, richting het centrum over lange aaneengesloten straten. Dus verkeerd lopen kan niet, halverwege is een kruising onderbroken, een grote bouwput en volop volk aan het werk.Ik heb de indruk dat ze met een nieuw OV systeem bezig zijn. Ik moet dus een klein stukje omlopen. Maar mooi om zo de stad te zien ontwaken. Terrasjes worden weer uitgezet en zitten snel vol. De bijna 400.000 Bolognezen beginnen vroeg aan de koffie.

Ik kom ook voorbij de “Mercato Delle Herbe”, de grote versmarkt. Zondag, dus dicht. Ook bij alle omliggende horeca staan stoelen en tafels opgestapeld. Morgen dus terug voor een bezoek want ik kom er toch langs.

Nu is het plan om de wandelroute van gisteren weer te hervatten waar ik gestopt ben. Maar eerst nog langs de VVV om een verse plattegrond want de huidige is nogal gehavend door het natte weer gisteren. Ik vraag ook meteen om een ticket voor de snijkamer van de oude universiteit. Maar dat moet echt via de website. Ik doe twee pogingen, maar de link naar de creditcard duurt zo lang dat er een foutmelding komt. Dus stoppen en morgen gewoon langs de kassa gaan.

Er is nu al heel veel volk straat. Ik kan zo snel niet achterhalen waarom dat is. Het zou te maken kunnen hebben mer de uitgestelde feestdag San Petronio. Maar eigenlijk valt die op 4 oktober.Veel verenigingen geven act de présence, turnen, harmonieën etc. En iedereen die denkt iets te betekenen in de stad loopt met de borst vooruit in ‘t pak of in uniform. Het zou vandaag ook “Wereld Pastadag” zijn. Maar of het daar mee te maken heeft dat lijkt me sterk.

Al met al reuring en de middenstand doet goede zaken. Ook de straatartiesten en natuurlijk de bedelaars.

Ik hervat mijn wandeling en loop door de oude marktwijk Quadrilatero. Veel winkels nu vervangen door Horeca. Maar in de nog bestaande winkels ligt en hangt heel veel lekkers. Het is er ook ontzettend druk. Dus ik kijk morgen nog wel even. Ik mis de kerk van Santa Maria della Vita. Maar ervaar dat nu even niet als gemis. Ik kom op de Piazza Santo Stefano. Gezellig plein, terrasjes vol en overal mensen. Ik bezoek de “Basilica de Santo Stefano”. Met als bijzonderheid dat die uit zeven aan elkaar gebouwde oude kerkjes bestaat. Het zou een oase van rust moeten zijn, maar vandaag even niet. De hoofdkerk is nog wel in gebruik. Er begint net een mis, dus woon ik die maar bij. Ouwerwets druk hier met kerkgangers. Aparte kerk ook, het altaar ligt vier meter hoger. De herder kijkt dus werkelijk over zijn schapen heen. Zijn preek waar ik niet veel van begrijp duurt wel veel te lang.

Hup naar buiten nog wat ronddwalen en dus net te laat voor de “aperitivo” waar Italië om bekend staat. Men is het terras aan het gereed maken voor etende gasten.

Ik vervolg mijn tocht richting toeristentrekker de twee torens.De ene, de Assinelli toren is 97 meter hoog en de andere ongeveer de helft. Deze laatste staat schever als de toren van Pisa zegt men. Mooi plaatje ondanks dat er een bouwput rond ligt. Ook druk daar, maar veelal bepaald door een rij wachtenden bij een soort hamburger tent. Het zal wel kwaliteit zijn…ik kan er niks van vinden. Ik wandel verder de oude Joodse buurt in. Daar is niet veel aan vind ik. Wel smalle straatjes maar redelijk vervallen en uitgestorven.

Tijd voor rust en lunch. Alles zit vol, dus het duurt even eer ik wat geschikts vind.

Uiteindelijk een klein restaurantje, vragen en het kan zodra er een tafel vrijkomt. Er staan wat stoelen buiten als wachtruimte. Verder lopen heeft denk ik weinig zin. Een tiental minuten later krijg ik een tafeltje.

Menu bekijken en allemaal niet duur. Ik zie dat het even duurt eer je je portie op tafel krijgt. Ik heb wel al wat trek en besteld als voorafje maar wat ham. Smakelijk en daar heeft men niet veel werk aan. Als hoofdgerecht tortellini, de gevulde pasta.De ham heb ik snel, dus goeie gok. Het is een komen en gaan.

De twee obers zijn goed op elkaar ingespeeld en lopen het vuur uit de sloffen, grappen makende de tafels afruimen en opnieuw indekken. Op een gegeven moment stoppen ze met klanten aannemen omdat de keuken straks dicht gaat tot de avond sessie. Afrekenen aan de bar, iedereen voorkomend en vriendelijk.

Het loopt ondertussen tegen vieren, de fut is er wat, nee gewoon uit. Ik bekijk de plattegrond richting bushalte. De universiteitswijk waar ook het oude Operagebouw staat laat ik maar even zitten. Mogelijk morgen of niet….

Het is best een stukje wandelen naar de bushalte. Daar vlak bij dus nog even op een terrasje. Daarna verder, bij de bushalte sta ik aan de verkeerde kant van de straat. Door de festiviteiten is de busroute omgeleid. Ik ben niet de enige dommerd hoor, want er staan er meer verkeerd….

Uiteindelijk busje en om kwart voor zes in het hotel. De vermoeidheid laat zich nu goed voelen. Hazenslaapje en eigenlijk geen zin meer om weg te gaan. Maar in het hotel is verder niks. Dus snelle douche helpt wel. Ik sta zo weer buiten en gok maar dat ristorante Fraiese, waar ik eerder geweest ben niet teveel reserveringen heeft. Ik word als vaste klant begroet en heb meteen een tafeltje.

Niet echt heel veel honger, dus ik bestel alleen een hoofdgerecht.

Escalop in witte wijn saus en wat gebakken patatjes. Daarna nog wel plaats voor een klassieke Tiramisu. Espresso en afrekenen.

Nog even 650 meter terug naar het hotel.Daar aangekomen doet de lift het niet meer. Ik moet naar de vierde etage. En de lift hangt op de derde etage vast. De balieman schiet in actie. De liftdeur blijkt niet goed te sluiten. Ik hoor wat stampen en gebons en de lift doet het weer.

Dan mag ik eindelijk plat, de stappenteller geeft 15.829 aan. Dus ik heb vandaag mijn metertjes weer wel gemaakt.

Te bedde en zie morgen weer wel wat er op mijn weg komt……