Dag 8 verblijf in Bologna

Dag 8, verblijf in Bologna.

Maandag 7 oktober 2024

Grand Hotel Elite.

Vandaag weer de laatste dag in Bologna. Het gaat allemaal wel snel hoor. Nog geen zonneke op dit vroege moment, maar niemand met een paraplu op straat. Wel al lawaai van de werklui die de nieuwe tramlijn aan het aanleggen zijn. Ze hebben nog wel een jaartje werk zo te zien.

Ik neem de tijd in de badkamer. Aankleden en naar de lift. Die hangt weer vast op de derde etage. Ik pak de trap, zak een etage en zie een chinees aan de deuren wringen. Lift kapot gebaart hij, maar daar was ik al achter. Straks monteur, vanmiddag klaar. Het zal me benieuwen. Er zit niks anders op dan de andere trappen naar beneden ook maar te nemen.

Buiten, en richting mijn Chinese koffievriend, het zit daar echter bomvol. Geen nood vijftig meter verderop weer een koffietent. Dus daar geland, plekkie en bestellen. Ook hier loopt het af en aan met snelle ontbijters. Meestal staande aan de bar, koffietje, wat zoets en weg. Ik stap ook weer op en vervolg mijn weg naar stop twee, de Mercota Delle Herbe oftewel de versmarkt. Ik heb de plek al weer snel gevonden. Er komen net twee echtparen, ook Nederlanders wat mopperend naar buiten. Het stelt niks voor, hoor ik ze zeggen…….en ze hebben gelijk, nog een enkele handelaar met groente, vlees en zuivel. Al het andere is over gegaan in horeca. Het is vergelijkbaar met Spanje, ook daar veranderen de versmarkten in vaak trendy horeca. Jammer, maar je houdt het niet tegen.

Dus ook ik ben hier snel klaar en wandel verder richting centrum. De overdekte trottoirs/zuilengangen worden hier Portico’s genoemd. Ik verbaas me over de vele koffietentjes die er zijn. Vaak een mix van een bar, tabakszaken en bakkertjes denk ik. Maar overal zit volk. Mijn volgende stop wordt de oude universiteit. Ik wil nu toch ook die snijzaal het “teatro anatomico” wel zien. Dus ga proberen een ticket gewoon bij de kassa te kopen wat via internet niet lukte. Ik ben er weer niet alleen, een veertigtal belangstellenden staan voor mij aan de kassa. Ook hier gaat het op tijdslot. Er zijn 30 tickets per tien minuten beschikbaar. Het gaat echter vrij snel, ik koop mijn ticket en kan direct doorlopen. Je krijgt een indruk hoe vroeger medische studenten deels hun opleiding kregen. Een beetje vergelijkbaar met het schilderij de anatomische les van één van onze eigen middeleeuwse schilders.

Je mag met hetzelfde ticket ook de bibliotheek in. Prachtige ruimte en met een doorkijk in de oude leslokalen waar nu misschien wel een miljoen oude boeken staan. Gigantisch en gerangschikt op alle denkbare leergangen. Naar buiten en ik wandel nog naar het gemeentehuis met de klokkentoren. En die mooie oude brede trap. Waar men vroeger te paard omhoog ging. De klokkentoren is tegen betaling te bezoeken o.a. voor het uitzicht over Bologna. Maar dat boeit me niet zo. Ik ga nog wel die trap omhoog maar kom dan in een ruimte met een fototentoonstelling. Daar heb ik eigenlijk geen zin meer in. Dus sukkel de trap heel weer voorzichtig af.Even rusten nu.

Ik vind een terras op een pleintje en hoera het is “aperitivo” tijd. Ik bestel een biertje en er worden chips en kleine hapjes bij geserveerd. De hapjes zien er beter uit dan ze smaken. Veel deeg en weinig vulling. Ik vrees het slachtoffer te zijn van de bekende “tourist trap”. En hoop e.e.a. met €.15,00 af te kunnen kopen als ik vertrek. Zeker gezien de luxe zaak binnen. Bij de baas afrekenen. Ik moet €. 6,50 aftikken, niet duur maar het was dan ook niet veel. Maar ik heb wel even gezeten en onderwijl plan de campagne gemaakt. Ik heb buiten alle echte toeristische plekken al heel veel gezien. O.a. de vele mooie gebouwen en paleizen waar je langs loopt. Wil ik meer dan moet ik nu musea of kerken in. Ik kan ook nog naar de Sanctuary of de Madonna de San Luca. Dat boven op een heuvel licht. Dat zou met een toeristentreintje kunnen. Er is ook nog een punt waar je de rivier de Reno kunt zien die stroomt deels ondergronds door de stad. Maar ik denk “Goed is goed” hoor…

Volgens plan ga ik dus nu naar de oude marktwijk Quadrilatero om wat eten. Daar is het natuurlijk puur toerisme geworden. Bijna allemaal eten aan hoge tafels op een kruk, zodat je zeker niet te lang blijft zitten. Maar vlak in de buurt is de Piazza di Santo Stifano, met de zeven oude kerken. Ook toeristisch, maar met gewone tafels en stoelen. Bij “Sette Chiese Bistro” is plek. Vriendelijk volk. Als afscheid van Bologna bestel ik een paar lekkere niet te zware gerechtjes. Vooraf toast met zachte Italiaanse kaas en sardientjes uit het Spaanse Cantabrië. En een scaloppina di pollo alla Bolognese. Oftewel kip met een sausje. Waterke, biertje en wijntje erbij. Heerlijk relaxt nog wat nagenieten.

Dan steekt plots een koude wind op, Bologna ligt aan de voet van de Apennijnen, iets vergelijkbaars met Zaragoza in Spanje, waar het vanuit de bergen soms ook gemeen koud kan waaien. De wind slaat onder het tafelkleedje en mijn bijna leeg glas wijn kukelt om. Glas kapot en wat spatten op mijn kleren, maar de plekken lijken mee te vallen. Natuurlijk duizend keer excuus, maar eigenlijk kunnen zij er ook niets aan doen. Ik krijg wat korting op “il conto” en ga richting bus. Beetje op tijd terug, want het trollieke moet toch ook weer vol. De lift doet het weer…….

Siësta en vervolgens de trollie zo ver mogelijk inpakken. Nog even opfrissen en naar buiten. Ik heb niet echt honger om naar een restaurant te zoeken. Maar vlak bij is een barreke, waar men ook een broodje verkoopt. Dus dat gedaan. Nog even gezeten en dan retour hotel……. Morgen verderop….