Dag 14 verblijf in Perugia

Dag 14 verblijf in Perugia

Zondag 13 oktober 2024

Hotel Signa.

Het lichaam heeft het vannacht van de geest gewonnen. Is normaal een uurtje of vier slaap genoeg voor me. Nu heb ik denk ik met mogelijk één sanitaire pauze (het bed was droog) doorgeslapen tot half negen. Ik kan voor mijn gereserveerde Italiaanse ontbijt (€.3,00) tot tien uur in het hotel terecht. Het wordt vijf voor tien als ik daar binnen schuif. No problem, Café americano en een met jam gevulde croissant. Genoeg om te starten vandaag.

Ik ga boven mijn spullen halen en loop langs de baliedame om info, waar is de VVV. Restaurant tips van henzelf en zo.

Buiten …. en het is heerlijk weer. Het hotel ligt tegen en op geringe loopafstand van het centrum aan. Maar net buiten het hoog liggende deel daarvan. Dus ik moet gewoon trappen overwinnen. Natuurlijk ben ik bang om te vallen, maar piano-piano wordt nu wel deel van mijn woordenschat. Elk nadeel heeft een voordeel zei JC (de voetbalgod). In mijn geval dat ik meer stil moet staan, maar daarmee ook de tijd neem om rond te kijken. De blik nu niet in de verte, maar veelal op de grond gericht. Want overal zijn wel stoepjes, treetjes, af- en opstapjes, opstaande randjes, putjes, gaten, oneffenheden en ik weet niet wat meer……. O ja, mensen jong/oud met de iPhone in de hand, die als blinden te paard overal lak aan hebben. “I hope and pray” dat het toch wat dagen droog mag blijven. Anders hoef ik niet naar boven te gaan.

Ik kom heelhuids boven, de door de hotel dame genoemde locatie van de VVV is zelfs voor locals bijna niet te vinden. Weggestopt onder een gebouw achter een steegje bij een parkje. Maar ik vind het…….de jongeman achter de balie is meertalig. Makkelijk natuurlijk. Hij is oprecht blij met mij als geïnteresseerde toerist. En geeft me ook veel bruikbare tips. Grazie en afmars. Aan mij nu om er samen met mij eigen meegebrachte info, vier hapklare dagprogramma’s van te maken. Vandaag kijk ik wel wat er op mijn pad komt.

Ik loop het centrum in en nondepatat wat een stad. Ik word totaal overdonderd door zoveel middeleeuwse en nog oudere bouwkundige schoonheid bij elkaar. Milaan heeft zijn Duomo en dan………..effe niks, maar hier weet je niet waar eerst te kijken. Ik besluit zo hoog mogelijk te beginnen in/bij de Dom van Perugia. 9e eeuws en gebouwd op het Etruskisch/ Romeins forum. Highligts een schildering van Barocci en als relikwie de trouwring van Maria. Denk daarvan wat je wil, maar het trekt wel massa’s volk. Je moet echt Google raadplegen want anders wordt dit een leeswerk van dagen. Dat geldt ook voor foto’s hoor.

Je raakt hier niet uitgeklikt. Om één uur gaat de kerk een paar uur dicht. Maar een snel kaarsje mag nog wel.

Ik wandel rond om zoveel moois in me op te nemen. Ga ook nog het heel rustigemaar door oudjes bewoonde kloosterhof Isola San Lorenzo in. Hier is ook de ingang voor een (gratis) ondergrondse rondleiding van een uur. Ook voor mij met de stok te doen zegt een juffrouw die de rondleiding coördineert. Elke dag zijn er een paar, waarvan één in het Engels. Nu begint die om 16.30 uur. Ik houd dit even tegoed voor een andere dag. Nu eerst wat oriëntatiewerk en ga daarom nog even kijken hoe de metro hier werkt. Snel gezien is de hoofdzaak om via diverse grote roltrappen naar de “begane grond” te gaan. Daar zijn twee lijnen naar andere delen van de stad. Waarvandaan je ook weer routes met bezienswaardigheden kunt gaan wandelen.

Ik heb ondertussen al wel besloten om dit hogere deel van de stad alleen overdag te bezoeken. Om in de avond al die trappen etc. naar beneden te nemen, mogelijkook nog met een pint op lijkt me niet erg verstandig.

Daarbij speelt ook als ik een aantal uren intensief bezig ben geweest, dat dan de ambitie ook wel op is. Dus het wordt voorlopig overdag in de bovenstad sightseeing en diner. En ‘s avonds in de buurt van het hotel iets kleins eten met een drankje.Nu dus tijd om deel één van mijn voornemen af te ronden en naar het 1e door de hoteldame aanbevolen restaurant “Locanda del Baroccio” te gaan. Goeie kwalitatieve locale kost en niet duur. Effe zoeken, loop er eerst voorbij maar dan ben ik er. Druk natuurlijk. Ik wenk een ober, alleen en eten. Binnen of buiten signore. Ik kies voor binnen, want de duiven zitten niet alleen bij ons op de dam. Dat is wat moeilijker, de gerant komt er bij en het is voor hem geen probleem mits ik even wil wachten. Duurt een kwartiertje, maar dan zitten.

Leuke niet dure menukaart zolang je geen “dry-aged” vlees besteld . Ik neem vooraf bruchetta con lardo en hoofdgerecht wordt “Pappardelle al ragù di cinghiale”. Oftewel Pasta met wild zwijn gehakt. Het gehakt is van gemarineerd vlees en pittig gekruid. Ik proef o.a. nootmuskaat en kruidnagel. heerlijk potje. Kijk smakelijke bruchetta, ook divers, ken ik onderhand wel, maar het hoofdgerecht zag ik bij mijn buurman op tafel staan. Dus dat maar aangewezen toen het dienstertje kwam. Daarbuiten er zijn 300 soorten pasta in Italië met allemaal verschillende namen. Je moet er al geboren zijn om dat allemaal te weten.Pintje, waterke wijntje. En ter afsluiting nog een espresso.

De drukte is nu voorbij, het centrum stroomt leeg. Ook voor mij het signaal om tegen een vriendenprijs af te rekenen. Ik sukkel heel op mijn gemakje de trappen af. Alle zaken zijn dicht of aan het sluiten op de ijsverkopers na. Dus om nu in het centrum te blijven hangen heeft geen enkele meerwaarde.

Ik volg de Italianen graag in deze rustpauze, net zoals ik natuurlijk de siësta in Spanje koester. Alleen hier noemen ze het “riposo”. Maakt mij verder niet uit…

Beetje luieren en de bezienswaardigheden op het stadsplan vergelijken met mijn eigen info. Zo kom ik aan wat gerichte wandelingen om zoveel mogelijk te zien.

Even tukkie, opfrisbeurt en nog naar buiten. Vlakbij de twee pizzeria’s zit ook “venti Vino”, een soort wijnhandel waar je wijn kunt kopen. Maar ook ter plaatse drinken. Ik ga toch eens kijken wat dat is. En zie een trendy wijnzaak. Veel volk binnen en buiten. Lekkere jazzy muziek. Je kunt er van alles drinken en ze serveren er allerlei kleine hapjes bij. Van kazen, harde eieren tot pasteitjes en blikjes sardientjes. Exact wat ik zoek.

Effe binnen kijken, en een lieve meid helpt me aan een goed glas Italiaanse wijn. Ze hebben ………tig verschillende wijnen per glas of fles net wat je wil. Kruk in een hoekje vrij en dit leventje eens aankijken. Veel verschillende gezellig met elkaar keuvelende mensen. Van verliefde stellen tot vriendengroepen en artistiekelingen tot paradijsvogels. Alle kleuren uit de lhbti gemeenschap zijn vertegenwoordigd. Mooi om te zien en gezellig om te zitten. Ik bestel nog een tweede glas wijn en een bordje snijwaren om te pitsen. Maak een praatje met de bardame en vraag hoe laat ze sluiten. Als de laatste weggaat vertelt ze. Zes dagen per week. Maar op maandag dicht. Afrekenen en de bardame zegt “tot dinsdag” tegen me. Ik had verteld hier tot vrijdag te zijn.

Arrivederci….en richting hotel.