Dag 15 verblijf in Perugia

Dag 15 verblijf in Perugia

Maandag 14 oktober 2024

Hotel Signa

De wijntjes van gisteravond hebben goed gewerkt om wat door te kunnen slapen. Nog wel te vroeg om al uit bed te springen. iPad open en kijken of Google iets te melden heeft over roltrappen in Perugia. Gisteren bij de VVV niet gevraagd. Natuurlijk zijn die hier ook. Wat is het meest handige om vanaf mijn locatie in het hoog gelegen centrum te komen. De minibus of de roltrap. Gisteren was het deels ontdekkingsdag, dus ook de gewone trappen uitproberen. Maar als het makkelijker en veiliger kan…….. ik vind info en ga die straks de hoteldame voorhouden.

Vandaag natuurlijk ook een verse krant, dus even kijken of Roosendaal weer in het wereldnieuws is. Niks extreems gebeurd en RBC kan redelijk goed mee in de vierde divisie. Dan op het gemakje poedelen, ik hoor dat de poetsdames de kamers van vertrokken gasten weer aan het opkuisen zijn. Ik kom ze op de gang tegen als ik naar de lift ga. Buongiorno……, buongiorno signore.

Ik geniet mijn ontbijtje en maak plan de campagne voor vandaag. Met andere woorden, een aantal ijkpunten en vervolgens zien we wel weer…….. Als ik terug naar de kamer ga zijn de dames op een etage hoger bezig en is mijn kamer ook al gedaan. Ze hebben daar ook niet het meeste werk aan hoor. Ik pak mijn spullen en loop nog langs de balie. Roltrap kwartiertje wandelen en busje vlak bij, maar die rijdt om het uur. Dus het wordt de roltrap.

Buiten is het heerlijk weer en zelfs al warm in de zon. Ik vraag onderweg nog één keer de weg naar de roltrap maar ben er dan al vlak bij. Er zijn er meerdere, maar die ik neem komt op de Piazza Italia uit. Dus bijna midden in het centrum. Het is niet één roltrap omhoog maar het zijn er drie. Waarbij je toch elke keer een stukje moet lopen en ook wat gewone kleinere trappen moet nemen.

Apart maar mooi is dat dit moderne systeem door het fort Rocca Paolina loopt. Dit fort is gebouwd in opdracht van paus Paulus, 1543. (Google). Het oude stadscentrum van destijds werden ondergrondse gangen en zijn nu te bezoeken. Ik win met deze route geen tijd, ook niet nodig, maar het is een stuk handiger en veiliger al blijft het opletten op de tussen etages en gewone trappen.

Op de Piazza Italia schijnt de zon volop en zie ik de kathedraal in de verte. Ik kom eerst bij het Palazzo del Preori. Ik wil naar de zaal der notarissen, een zaal met fresco’s. Maar die is morgen pas weer open.

Ik steek schuin over naar waar je de ondergrondse wandeling kunt doen. Nu een ander meisje aan de balie. Het is een begeleide wandeling en in groep. Ik vraag nog eens of het voor mij te doen is. U bepaald het meneer, maar ik geef maar mee dat er in totaal 150 traptreden te nemen zijn. Dat zijn er veel. Ook is op de foto’s te zien, dat er meer sfeerverlichting dan TL is. Daarbij wil ook de groep niet ophouden. Ik zeg er over na te denken, maar heb eigenlijk de beslissing al genomen om niet ondergronds te gaan…

Hop naar buiten en nu naar de Etruskische waterput. Een vernuftig stukje techniek voor die tijd om drinkwater in de stad te krijgen. Naar binnen en ticketje. Filmke vooraf en dan kun je ook nog een stukje in de put afdalen. Ook traptreden, maar ik ben nu alleen, dus in mijn eigen tempo. Interessant…en na twintig minuten weer buiten. Met hetzelfde ticket, krijg je ook korting voor het wat verderop gelegen Palazzo Sorbello. Meer een privé museum met o.a. mooie plafond beschilderingen en een verzameling antieke spullen. Even naar binnen voor de plafonds, prachtig maar geen foto’s signore. Het wordt dus een foto van een poster buiten. De verzameling antiek laat ik aan me voorbij gaan. Dan effe terrasje, koffie en waterke.

Het loopt tegen enen, ik ga nog naar de Capelle di San Severo, daar de enige overgebleven schildering (1520) in Perugia van Raffaello. Echter de pastoor is al schaften, de deur is gesloten.Het meeste zal nu wel een aantal uren dicht zijn. Dat is ook het geval bij de “Chiesa del Gesù” waar ik langs kom. Dus mooie tijd om zelf ook wat eten te gaan zoeken. Ik moet nogal een stukje terug lopen. Veel pizza’s en snelle happen, maar ik zoek smakelijk en gemak. In een smalle drukke straat de “Trattoria Oberdan”. Niet groot, maar ik heb niet veel plek nodig. Binnen aangenaam koel. Vriendelijke bediening, kaart en kiezen. Vooraf Strangozzi al rancetto, een soort dikke spaghetti met gebakken ui/tomaten-saus. Vervolgens “Paillard Al Ferri Cottura Media” Een soort dunne bieflapjes met artisjok.Geen lichte kost, wel weer ideeën voor thuis, hoe je heel simpel maar smakelijk kan koken. Het hoeft niet ingewikkeld te zijn. Koffieke en weg. Programma voor vandaag grotendeels vervuld. Nu op mijn gemakje richting “riposo”, een kleine twintig minuten wandelen naar het hotel. Wel deels met de roltrappen natuurlijk……..

Met de riposo ook mooi tijd om mijn verslag bij te houden. Kijk nog eens wat ik vandaag gedaan heb. Buiten het wandelen (ruim 13.000 stappen) is dat niet al teveel. Bovendien moet ik naar een paar dingen nog terug. Ik vind het wel oké zo. Ik zal trachten morgen iets vroeger weg te gaan uit het hotel. Maar het huidige tempo bevalt me eigenlijk best, piano-piano…..

Als ik later opgefrist weer even de straat op ga is het al donker. De buurt is daarmee niet ongezelliger. Sommige stegen c.q. overdekte doorgangen zijn verlicht. Ook nogal wat etalages van kleine winkeltjes, vaklieden en natuurlijk redelijk wat horeca. Ik tel snel vijf lokaliteiten. Waaronder een bistro, ristorante en drie pizzeria’s en daarbij twee wijnbars. Tegenover over het hotel zit “bistro 206”. Er zijn maar een paar mensen. Niemand zit te eten. Ik loop binnen en vraag een glas bier op het terras. No problem signore. Heerlijk nog om negen uur buiten te kunnen zitten. Op het terras één andere man. Hij spreekt me aan in het Italiaans. Sorry, ik begrijp u niet, hij schakelt moeiteloos over naar Engels. Waar ik vandaan kom en wat ik in Perugia doe. Ik ben een Nederlandse toerist op leeftijd grap ik. Haaaaa, toevallig werkt zijn zoon, die ingenieur is, nu tijdelijk projectmatig in Rotterdam bij een oliemaatschappij. Waar woon ik ?, near the Belgium border sir. Between Rotterdam en Antwerpen. Dat is meestal mijn geijkte antwoord. Omdat Roosendaal “spoorstad”, bijna geen enkele buitenlander meer iets zegt. Hij komt zelf uit een dorpje in Puglia. Ik ken Puglia niet, alleen als wijngebied vertel ik. Hij had een technisch beroep, niks met wijn te maken. Vandaag in Perugia voor een kleine medische ingreep aan zijn been. En gaat morgen weer naar huis. Zijn bestelling, een flinke portie spaghetti wordt geserveerd en hij gaat eten.

Ik bestel een bordje lekkers en een wijntje en mijmer nog wat na...De man stapt op. Als later de laatste klant die binnen is weggaat doe ik dat ook.

Buonanotte signore…….