Dag 16 verblijf in Perugia

Dag 16 verblijf in Perugia

Dinsdag 15 oktober 2024

Hotel Signa

Ik word een luie laanterfaant, sta pas om half negen naast mijn bed. En ik wilde vandaag nog wel vroeger de stad in. Dus rap het scheerapparaat en tandenborstel ter hand genomen. Ik moet staande in het bad douchen. Niet mijn favoriet wegens slipgevaar, maar gelukkig hier een stevig handdoekrek ter ondersteuning. De douche doet het niet, het water komt uit de kraan om het bad vol te laten lopen. Waarschijnlijk veroorzaakt door een overactief poetsvrouwke. Foeterend, zonder bril en in munne blote zoek ik naar de knop die het water via de douchekop laat lopen. Ik stoot er denk ik ongeluk tegen aan. Hij doet het weer, saillant detail hier is dat er in de douchekop ledlicht zit. Blauw licht is koud water en rood licht heet water. Ik heb al vele badkamers onveilig gemaakt, maar zie dit voor de eerste keer. Snel aangekleed naar mijn ontbijtje, kom nu al drie poetsdames tegen. Buongiorno in koor……

Koffie en croissant zitten er snel in. En het lukt me om kwart voor tien buiten te staan. De weg naar de roltrappen kan ik nu blindelings vinden. Gisteren verkeerde info aan uwes. Het zijn geen drie, maar vier roltrappen omhoog….waarvan akte. Weer aangekomen op de Piazza Italia loopt er meer volk dan gisteren. Groepen dagjesmensen op weg naar het centrum. De horeca weer volop bezig de terrassen uit te zetten. Dus gisteren inderdaad rustiger omdat er op maandag veel dicht is. Ik heb mijn bezoek programma vandaag wat aangepast.Ik ga nu eerst naar de Chiesa del Gesù, die kerk moet een prachtig beschilderd interieur hebben. (Google) Vaak wordt tijdens de mis alle licht ontstoken en uitgedaan zodra de mis is afgelopen. Ik heb nu geluk, er is een mis bezig, dus ik zoek mede even de stilte.

Ook in de kerk, de paradijsvogel die ik gisteren bij het politiebureau zag staan. Weer de crucifix in de hand. Gisteren riep hij uitdagend “Viva Italia” nu wat rustiger “Vivi Dio”, ze kennen hem hier denk ik. Niemand neemt er aanstoot aan. Al is een koster wel in de buurt. Na de mis volop gelegenheid om wat foto’s te schieten en van al dat moois te genieten.

Aan kerken geen gebrek hier. Op elke vierkante kilometer staan er tien lijkt het wel. De ene van binnen, nog mooier dan de andere. Dat heeft destijds wat gekost en kost nu nog een vermogen aan onderhoud en zo druk lijkt het me ook niet meer met kerkgangers. Niet mijn zorg, dus verder, koop onderweg nog een bonbonneke om klein geld voor een kaarsje te hebben. Richting de Capella di San Severo, van gisteren voor het beroemde fresco. Nondepatat, de kapel lijkt weer dicht. Op een muurtje zit een dame in een ouderwetse jasschort. Type, Italiaanse mamma. Aan de voorkant van boven goed bedeeld en als tegenwicht een fikse derrièrre….die valt niet makkelijk om…

Ik duid of het gesloten is, no signore en ze wijst op de deur van het klooster. Dus daarlangs binnen. Oude fresco, maar moderne kassa. Ik tik €. 4,00 af om binnen te mogen. Geen folder voor info, maar digitaal door een QR code te scannen. De fresco die door vroegtijdig overlijden van Raffaello door “leerling Perugino” is afgemaakt heeft nogal wat kerkverbouwingen achter de rug. Maar is elke keer weer bewaard gebleven. Druk bezochte plek trouwens voor liefhebbers.

Ik ga verder naar de “Arco Etrusco o di Augusto”, een oude stadspoort 3e eeuw voor Christus. Er leiden een paar straten naar toe, ik pak even het verkeerde straatje. Dat gaat wel zo stijl naar beneden dat ik het niet aandurf. Er zijn ook trappen maar die glimmen van gladheid door slijtage. Dus beter ten halve gekeerd, dan……. De straat er naast, ook niet optimaal maar die is wel “te doen”, De poort is aan de binnenstad kant niet zo spectaculair, maar des te meer als je hem benaderd vanaf buiten. Prachtig bouwwerk dat er al zoveel eeuwen staat.

Ik neem even pauze in een barreke met een espresso en flesje water. Ben vlak in de buurt van de aquaducten, maar zet die even in de wacht. Ik wil als afsluiter vandaag toch de zalen van het Palazzo del Priori “doen” en er de tijd voor nemen. Ik sukkel daar naar toe en vraag bij de kassa hoe laat ze dicht gaan. Om half vijf is het verrassende antwoord. Dus ik koop een ticket, moet mijn tasje in een kluisje achterlaten en ga daarna met de lift naar de derde etage. Er is een constante expositie van kerkelijke kunst door de eeuwen heen. Je moet hier sowieso doorheen om bij de Sala del Notari” met de fresco’s te komen.

Ik kan u verzekeren, dat is geen straf, ook voor de niet liefhebber hoor. Sodeju, wat een prachtige kunstverzameling en dusdanig tentoongesteld dat het niet snel gaat vervelen. Soms met een digitale presentatie naast een kunstwerk, waar details worden uitgelicht, die je met het blote oog bijna niet opmerkt. Verrassend en zeer apart. Ik ben niet zo van “beleving” maar dit is wel heel mooi. Maar hoe mooi ook, op een gegeven moment is de spons vol en neem je niks meer op. Tijd om af te nokken, ik haal mijn taske op en sta kwart na twee weer buiten.

Nu nog wat eten natuurlijk. Ik besluit niet te moeilijk te doen, want straks sluiten ook de restaurants een paar uur. Dus midden op de Corso Vannucci, bij een groot toeristisch terras “IL Bacio”is plaats. Ik vraag eerst hoe laat ze sluiten. Half vier signore, dat moet lukken. Gisteren ‘s middags wat teveel gegeten. Dus nu maar één gerecht en wat gemengde salade er naast. Hoofdgerecht “Linguine agli Scampi” en “insalata mista” er bij. Pintje, waterke, wijntje. Kwaliteit is redelijk goed en zeer betaalbaar. Ik geniet er weer van en krijg maar twee minuscule spatjes tomatenprut op mijn shirt. Nou die krijg ik straks wel weggedept…………al blijft er uit knippen altijd een optie..

Afrekenen en arrivederci……… nu een mooie stukje richting hotel wandelen zodat het eten wat kan zakken..Bij de uitgang van de roltrappen kom ik drie groepen dagjesmensen tegen. Een dikke 150 man. Onder leiding van gidsen gaan zij de stad al weer in, ik hoor over algemeen alleen maar Duits spreken.

Siësta of riposo, het is sowieso goed. Tegen de tijd dat ik me weer op wil frissen belt vriend Peter Mies en we praten weer wat bij. Rond half negen de benen strekken. Ik loop wat verder weg van het hotel en kom steeds meer horeca tegen. Leuke tenten allemaal en overal zit wel wat volk. De verleiding is groot, maar ik houd het maar simpel en ga naar mijn wijnbar. Blik van herkenning is altijd leuk, zo ook hier. Hello sir, fijn dat ons weer kon vinden zegt de jonge vrouw die mij ook zondag heeft geholpen. Ik bestel een glas van één van de…..tig mooie wijnen die ze hebben. En laat de keus aan hen. Ik weet wel iets van wijn, maar tegen dit aanbod ben ik niet opgewassen.

Ik installeer me op een strategisch plekje en bestel ook nog een bordje Italiaanse kazen. Wijn en kaas, goede combinatie. Lekkere achtergrond muziek geeft rust en ik bekijk op mijn plattegrond wat morgen nog te bezoeken.

Oude wijk hier, maar stik relaxt. Veel hoge oude huizen. Kleine ramen en ik denk ook kleine woonruimten daarachter. Verwacht ook niet dat er in die oude etage woningen liften zijn. In de bar loopt het af en aan. Sommigen kopen net als ik wijn per glas. Maar er zijn groepjes die flessen kopen. Als je die hier in de bar op wil drinken betaal je €. 3.00 extra staat er op een bordje.

Het is hier niet duur, maar zoals eerder aangegeven, op zowel eten als alcohol zit maar 10 % btw. Dat scheelt natuurlijk nog al wat.

Ik word wat soezerig, zou hier nogwel een uur willen zitten, maar morgen is er weer een dag, dus ik ga naar mijn hotelletje………wel zo verstandig lijkt me..