Dag 18 verblijf in Perugia

Dag 18 verblijf in Perugia

Donderdag 17 oktober 2024

Hotel Signa

Wakker van een fel zonneke in mijn kamer. Afgelopen nacht toch de stroom weer een paar keer uitgevallen. Werd dan gewekt omdat de airco weer ging piepen, dus het rolluik opgetrokken om toch een glimp licht binnen te krijgen. Vandaag weer de laatste dag in Perugia. Ik blijf nu in de buurt van het hotel voor nog een enkele bezienswaardigheid. Zonneke, licht bewolkt maar droog. Ik ga pas tegen half tien ontbijten.Tijdens het ontbijt nog wat appen met vriend Henk.Ik reken bij de balie meteen alles af wat ik nog moet betalen. Eén nacht die ik extra geboekt had, de ontbijtjes en de toerist tax van €. 0,50 per nacht. Ik vertrek morgen pas. Maar nu is het lekker rustig.

Frak pakken en op pad. Ik loop eerst naar de Chiesa de San’ Ercolano, die gisteren net wat buiten de route lag. De deuren zijn potdicht. Mogelijk dat hij pas later open gaat.Dus dan naar de Basilica de San Domenico. (1304).

Een geweldig grote kerk, volgens de beschrijving bekend om zijn glas in lood ramen, waar de deur wel open staat. Maar dan wel eerst een grote brede trap overwinnen. Binnen, en wat een gigantisch grote ruimte. Heel sober van kleuren op wat enkele bewaard gebleven fresco’s na. Ik ben de enige bezoeker die binnen is. Je hoort de echo van het getik van mijn wandelstok. Ik bekijk de kerk op mijn gemakje en verbaas me over het verschil met de andere kathedraal in het centrum. Daar druk en overdaad. Hier stil en sober. Je kunt hier een elektrisch kaarsje aansteken. Donatie in de offerblok en dan zelf een schakelaartje om zetten. Waarna een bijbehorend kaarsje oplicht. Nog nooit gezien, maar wel effectief. De kerk is nog wel in gebruik en nog personeel zat zo te zien aan de namen bij de diverse biechtstoelen. En je wordt hier niet alleen door onze lieve heer in de gaten gehouden maar ook door camera’s zie ik wel.

Door het tegenlicht zie ik geen kans een goeie foto van het glas in lood te maken.

Naast de kerk een groot niet meer bewoond klooster. Het is nu het archeologisch museum c.q. archief. Hier wordt alles bewaard wat met de geschiedenis van Umbrië te maken heeft. Met name veel oudheden uit de Etruskische periode waar ik nog weinig van gezien heb. Hierin ook een reconstructie van een Etruskische tombe met urnen van de familie Cutu. Een tombe in kruisvorm en zoals ik denk te begrijpen uit de Italiaanse uitleg ontdekt in 1983. Maar ben daar niet zeker van.

Ik wordt eerst verwezen naar de kaartverkoop. Staat ook een automaat waar je geacht wordt een ticket te kopen als de kassa niet bezet is. Er is niemand dus ik gebruik de automaat. Dan daal ik met de lift af naar de catacomben. Een heel aparte ervaring, ik ben ook hier alleen, dus alle tijd om alles ongestoord in me op te nemen. Zoiets heb ik nog nooit gezien. (Google)

Dan naar boven naar de andere afdelingen. Daar nog een klein deel Etruskische gebruiksvoorwerpen, wapens en sieraden. Ook veel over de periode dat de eerste mensen uit Afrika naar Europa kwamen. Brons en ijzertijd tot aan de Romeinen. Maar daar heb ik al genoeg van gezien dus loop daar sneller langs. En onvoorstelbaar nog steeds ben ik de enige bezoeker. Uiteindelijk toch weer naar buiten.

Vlakbij is het “Belvedere del Borgobello”, een prachtig uitzichtpunt. Loop daar door een steegje naar toe. Mooi, dus fotooke. Dik één uur. Ik zoek een terras, maar stap direct weer op als een dienster komt zeggen dat het self-service is. Een beetje verderop een oud restaurantje waar ik al eerder langsgelopen ben “Locanda do Pazzi”, vlak bij het hotel. Naar binnen, een paar tafels bezet, dus wel plek voor mij. Zitten; pintje, waterke, wijntje. Ik bestel vooraf, “Involtini di versa con ribierno di patate, gorgonzola e erba cipollina. Oftewel gevulde koolrolletjes. Daarna; “Baccalà a la Vicentina” oftewel kabeljauw in een soort gratin dauphinois stamppotje. Wel lekker, niet zwaar. Ik neem daarom nog wat verse ananas met een bolletje roomijs achterop. Koffie en afrekenen.

Ik maak nog een rondje, de deuren van kerk 1 nog steeds dicht, dus dat zal voor de volgende keer zijn…… nu maar even Riposo……

Voor ik me weer opfris om nog effe naar buiten te gaan pak ik mijn trollie zover mogelijk in. Ik loop net het hotel uit, hoor ik roepen, signore, signore…. Ik draai me om en het is één van de balie mannen die afscheid wil nemen. Want vrijdagochtend is hij er niet. Nog nooit meegemaakt…..

Ik loop nog naar de “Abazzia de San Pietro”, de prachtige abdij. Maar die heb ik gemist omdat mijn bezoek eerder aan het kloostermuseum en aansluitende maaltijd te veel tijd heeft gevergd.Ook dit zal voor een volgend leven worden.

Ik schiet wel een foto van de verlichte toren, zo ook van de “Porta San Pietro” vlak bij het hotel. Strijk dan even neer op een terras. Pintje en ik vraag of ze een bordje lekkers hebben. Maar de keuken is vandaag niet open zegt het bedienende meisje. Oké, dan moet ik nog wel naar “Venti Vino” mijn favoriete wijnbarreke. Daar maken ze nog wel een bordje ham voor me klaar. Goeie muziek, lekkere wijn en gezellig druk, dus mooie tent om af te sluiten. Ik reken later af en zeg dat ik morgen naar Rome vertrek. Dank voor uw bezoek aan ons signore …… ik bedoel maar..

Naast de wijnbar is de pizzeria waar ik gisteravond gegeten heb.De twee koks zitten op een kruk buiten, ook zij groeten “Buona Notte”signore net of ik er al jaren rondloop. Terug naar hotel, ik zet voor alle zekerheid de wekker…zal wel niet nodig zijn, maar je weet maar nooit, morgen weer een statie verder; naar Rome…de rust