Murcia eerste dag

Murcia, vrijdag 11 oktober 2019
Mijn kamertje ligt aan de achterkant van he hotel. Wat niet altijd betekent dat her rustig is. Ik kijk uit op een pleintje waarop een paar restaurantjes gevestigd zijn met natuurlijk ook terrassen. Spanjaarden leven buiten en meestal tot vrij laat in de avond. Het geroezemoes op het plein klinkt dus nog lang door. Daarna wordt alles opgeruimd en vervolgens het plein schoongespoten. Ik heb er niet echt last van anders had ik wel om een andere kamer gevraagd.

Ondanks het bovenstaande wordt ik toch uitgerust wakker en op tijd aan het ontbijt. In mijn kamerprijs bij dit hotel zit het ontbijtbuffet inbegrepen. Er staat volop te kiezen en de ober geeft aan dat er eventueel nog omelet of gekookte eieren op verzoek worden klaargemaakt. Ik houd het toch even bij mijn Spartaanse gewoonte van “toast con tomate” en zwarts koffie, de dag is lang en de eetverleidingen groot.

Mijn voorlopige dagprogramma bestaat uit VVV bezoek en dan naar het theater om een kaartje te kopen voor een vioolconcert op zaterdagavond.
Richting VVV kom ik over het plein achter de kathedraal. Daar is groot militair vertoon. De VVV dame zegt dat het vandaag de dag van de gedecoreerden is.
Ze beveelt ook een toeristenpas aan, twee dagen voor €. 18.00. Niet echt duur maar ik bekijk toch even de bijbehorende folder. Als 65 plusser krijg je in Spanje vaak al korting en veel bezienswaardigheden zijn gratis toegankelijk. Dus ik pas voor de pas.

Buiten speelt de militaire kapel, er wordt een krans gelegd en iedereen is zenuwachtig. Dan is er een pauze en de kapel gaat de kroeg in. De erewacht moet bij het monument in het gelid blijven staan. Het duurt me te lang en er liggen zoveel medailles klaar dat ze nog wel even bezig zijn verwacht ik.
Dus ik verlaat de gezagsdragers en hun chique geklede dames en ga richting theater. De kassa is open en zie ik krijg €. 4,00 korting op mijn ticket.

Het is drukkend warm en mijn overhemd is nu al doorweekt. De vochtige plekken ogen nu niet echt fris, dus ik loop even terug naar het hotel om een vers hemd aan te trekken. Een terrasje roept en even rust.
Wel bedenkelijke rust want waar in Murcia de toeristen ontbreken zijn de schooiers in ruime mate aanwezig. Als je iedereen wat wil geven ben je zo vijftig euro kwijt per dag kwijt. Ik zeg maar “No moneda”, dat ik geen kleingeld heb en meestal lopen ze dan wel door. Zo niet de man die nu zijn hand weer op komt houden. Een tafeltje verder zegt een Spaanse dame dat hij beter werk kan gaan zoeken. Dan breekt de hel even los. De ober komt de zaak sussen en stuurt de man van het terras.

Ik zit eigenlijk best goed, kijk over het plein en tutter op het gemakje mijn waterke leeg. Geen ober die komt pressen iets te bestellen.
Murcia heeft een eigen tempo. De stad komt wat later tot leven. Ook de lunchpauze begint pas tegen drieën. Ik merk dit na wat rondwandelen en even heb staan kijken bij een kerkje waar een koortje stond te zingen.
Het loopt tegen half drie. De horeca staat klaar met buiten gedekte tafels maar bijna niemand te bekennen. Ik wil ook wel wat eten, maar niet te zwaar met deze warmte. Ik zoek een plekje en dan loopt het ook ineens helemaal vol.

Lunch eenvoudig, maar voldoende. Ik ga ergens anders een koffieke doen. Op het plein achter de kathedraal zijn de militairen weg, de terrassen staan terug en een violist zit op een krukje de second waltz te spelen. De acoustic op het plein is eigenlijk best goed. De meeste winkels zijn gesloten alleen handelaren in schoenen en parfumerieën denken nog wat dames te kunnen verleiden.

Ik ga mijn siesta doen en velen met mij denk ik. Rond half zeven sta ik weer opgefrist buiten. Heb ondertussen gelezen dat er een circustheater is en vanavond een voorstelling. Ik wandel er naar toe , er is nog plaats en ik koop een kaartje. Voor €. 10,00 kun je niet sukkelen. Ik drink nog wat en dan naar binnen. Enkele moeders met krijsende kids zitten gelukkig ver bij me vandaan.

Enkele rijen voor me een hele club bezoekers met het syndroom van down. Per vier mensen is er een begeleider bij. Ik heb veel respect voor die begeleiders hoe ze met de mensen begaan zijn. Je moet daar toch een gave voor hebben.

De voorstelling begint, het is een groep van zeven acrobaten, dames en heren. Met heel eenvoudige attributen, zang, muziek, lichteffecten en natuurlijk allerlei spectaculaire acts beelden ze een verhaal uit. Het verhaal werd ingeleid door een acrobaat, maar ik snapte het niet. Pas als ik het nalees in het programmaboekje weet ik dat het gaat over een acrobaat die gestorven is. Als eerbetoon voeren ze voor hem nog één keer de show op waarna zijn as wordt verstrooid. Het kistje met die as komt in elke act aan bod. Mooi maar ook ontroerend om te zien. Zie; Ciclicus.com op internet.

Na bijna anderhalf uur sta ik weer buiten. Vrijdagavond, goei weer en stik druk op straat. Ik vind een vrije stoel op een terrasje. Glas Rioja en wat tapas gaan er wel in. Aardig dienstertje, op de kaart staan twee prijzen bij alle gerechten. Het is dubbeltjes werk en ik vraag wat het betekent, de lagere prijs is aan de bar en voor een beetje meer wordt je op het terras bedient lacht het kind. Gracias, ik bestel een paar ham kroketjes, een gevulde champignon en een pincho van gamba’s met ananas. Ruim voldoende om de nacht door te komen.

Om mij heen alleen maar Spaans taligen. Ik geniet op mijn gemak van mijn wijntje en tapas. Afrekenen en wandel dan richting hotel. Onderweg terrassen en barrekes afgeladen vol met etende en drinkende mensen. En niet alleen de jeugd is nog zo laat op pad.

Voornemen voor morgen is zowel mijn tempo als eetgewoonten aan te passen aan die van de Murcianen.

De rust...............