Pamplona voorbij..............

Zondag 13 september 4e wandeldag.
Hoi volgers, ik ben weer even in de lucht. Vanmorgen redelijk uitgerust wakker. Tegen mijn gewoonte in een half uurtje blijven liggen. Ik merk goed dat het lijf wat meer hersteltijd nodig heeft dan vroeger. Toch maar der uit en naar het pootje gekeken. Een compeedje zalnodig zijn. Ik ga inpakken, alles droog op mijn sokken na. Dus in apart plastic zakje voor het volgende plek.
Om half acht sta ik aan de balie en en kwartier later buiten gehel schuldenvrij. De erste opdracht is nu een ontbijtje te regen, want zonder brandstof kom je niet ver.
Het duurt toch wel een uurtje en ik loop dan al in Pamplona voor ik een bakkerswinkel/annex café open tref. Dus alles laten vallen en naar binnen. Dan is het zo geregeld, aardige bakkersrouw. Zij maken volgens mij ook van alles mee met de pelgrims, want tijdens dat ik binnen zit komt een Aziatische man binnen (ik kan niet zeggen welk land). Kijkt eerst naar de koeken, zegt alleen WIFI ? ., en als de bakkersvrouw neen zegt, staait hij weer naar buiten. Ik volg 20 minuten later. De weg is me niet geheel onbekend natuurlijk, maar ik let toch op de pijlen, die vaak hoog tegen een gevel aanzitten.
Omdat ik de sightseeing in Pamplona al eerder gedaan heb loop ik meteen weer de stad uit. Ik kom nog wel langs plekken waar ik vorig jaar met Marivi en Herman ben geweest tijdens de feesten met de stieren en ook het park waar de zoon van hen op de kermis stond passeer ik opnieuw. Het is benauwend warm in de stad en ik vrees voor onweer en daarmee de regen.
Het is heel rustig, een enkele joggende Plamponees en ook de vrouwelijke varianten hiervan. Ik waag er een oogje aan, want zei Lieske altijd, kijken mag. Ik let toch voor alle zekerheid even extra op uit stekende wortels, want even een stoute gedachte en Louike ligt tegen de grond.
Eenmaal buiten de stad komt er gelukkig een beetje wind wat het lopen en stuk aangenamer maakt. Verderop staat een hoop politie, ik denk aan een razzia, maar het schijnt dat een skeelerwedstrijd moet worden begeleid. Een dorpje verderop heb ik er even last van, want we moeten wachten met oversteken tot alles voorbij is. Ik kom ook weer voorbij een Restaurant waar ik met Herman en familie vorig jaar gegeten heb. Automatisch wil ik afslaan, maar op dat punt is de route aangepast dat je door het dorpje moet. Ik heb geen idee waarom of het zou voor de plaatselijke bakker moeten zijn, die ons met een reclamebord tracht te lokken 400 meter om te lopen. Ik zie geen mens afslaan, Die bakker heet natuurlijk ook niet van de Bemd natuurlijk.
De weg is niet echt slecht en slingert door weilanden en ruw gebied, wat stijgen en dalen, maar heel overzichtelijk. Mijn blaartje steekt wel en beetje en ik ben bij dat vandaag een korte route heb. Omdat het Zondag is, 13 km, met op het laatste stuk het begin van een fikse klim naar het dorpje waar ik moet zijn. Het wordt wat drukker, dus ik wordt vaak voorbij gelopen. Nu ook weer veel nationaliteiten, die je soms al van ver aan hoort komen, met name onze Franse en Spaanse soortgenoten hebben elkaar als ze in een groep zijn veel te vertellen. Het zal wel in de genen zitten. Uiteindelijk loop ik tegen 12.30 uur het dorpje Zariquiegui binnen. Meer een gehucht, maar rijk geworden door de pelgrims denk ik aan de paar prachtige oude huizen te zien die er staan. Ook veel bussen met toeristen die dezwetende wandelaars van dichtbij willen zien.
Ik loop voorbij een kerkje waar net een meute toeristen buiten komen. Men wil net sluiten, maar geven me toch de gelegenheid om even een kaarsje te branden voor al die mij lief zijn, en die wat kracht nodig hebben.
Dan naar mijn nachtverblijf, la posada de Ardogi. Een Engels meisje is me net voor. Ik meld me met de mededeling dat ik een kamer besproken heb, maar het is zoals ik al had verwacht een locatie met slaapzalen. Niet mijn ding dus, maar beter dan in de goot te slapen. Ik waag een poging of er geen privekamers zijn, en tot mijn verrassing kan ik de kleinste zaal voor mezelf huren, wel wat duurder, maar ikke blij. Wel is badruimte/toilet een gedeelde verplichting. Het zei zo, beter dan met 10 lelijke mannen op een kamer.
Het is 19.00 uur en de bel wordt geluid, dat de pot wordt opgeschept. Tot straks.
Net alles op en aan de koffie, twee borden bonensoep, sla tussendoor, visstoofpotje, soort hamburger en ijsje toe. Het zal ter knallen op de slaapzaal.ik zat aan tafel met en Fransman, Canadees en Zwitser, dus voertaal Frans. De canadees wil maandag 35 km doen, want zijn tijd gaat dringen. Hij weet waarschijnlijk nog niet dat de route morgen niet gemakkelijk is. Het begint al met de afdaling van de puerta del perdon. Kom er morgen nog wel op terug. Moet nog een deken scoren, want de nachten zijn hier al frisjes en ik heb geen slaapzak bij wel een eigen laken, maar dat is voor het gewicht en natuurlijk hygiene om in iets van jezelf te liggen. Ik heb voor morgenavond al wel een bedje geregeld. Wel in een hotelleke.
Tot zover.