Een dag van rust en regelen.......

Miercoles, 23 september, 13e wandeldag,
Hoi volgers. Ik ben er weer, had al eerder willen beginnen, maar de site lag er even uit voor onderhoud heb ik begrepen. Maar ja even terug naar gisteren. Na mijn huiswerk van gisteren een fikse siësta gehad, want het avondeten begint pas om 21.00 uur.
Als ik beneden kom gaan net de deuren van het restaurant open en kan ik meteen doorlopen. Ik zit als eerste. Maar er is plaats voor velen in dit restaurant. De dienster komt opnoemen wat er allemaal te eten is. Ik hoor bij de voorgerechten " coliflor" en dat wil ik wel eens proeven, bloemkool als voorgerecht. Ik denk dat het koud en mogelijk ingelegd zal zijn, net als de asperges hier, maar nee hoor het is en dampend bord met bloemkoolroosjes, beetje olie er op en afgewerkt met reepjes gegrild ontbijtspek. Simpel maar smakelijk. Als hoofdgerecht heb ik nog een fikse forel met wat groente erbij. Stukje brood om te soppen en een appeltje na. De inbegrepen fles wijn laat ik voor tweederde staan. Om mij heen grotendeels vrachtwagenchauffeurs. Dikke armen, dunne benen. Leutig om hier weer eens tussen te zitten en gade te slaan.hun materiaal is intussen stukken beter geworden dan in onze tijd, echter in deze digitale wereld zijn ze overal te volgen, in tegenstelling tot wij vroeger. Mobieltjes bestonden niet, en creditcards waren er alleen in Amerika. Maar als ik het een beetje beluister zijn hun verhalen nog even sterk als de onze vroeger.
Na het eten naar de baas, ik wil toch graag een bedje regelen voor vrijdagavond op de route. Hij weet ook maar 1 adres, maar krijgt geen gehoor. Probeer het morgen nog maar eens is het advies en dan naar bed.

Ik heb natuurlijk al wat slaap achter de rug en dat is te merken, maar en beetje puzzelen en dan komt Klaas wel weer.
Om 6.30 der neffe en een uurtje later fris weer naar beneden. Net voor mij een echtpaar op,de gang, het is nog donker en de vrouw zegt there is no light. Ik zeg dat ik alle tijd heb en dat ze rustig aan mag doen. Ik die mijn bestellingske aan de bar en zij ook, maar nu in het Duits. Ikke koffie, toast en een croissantje. Zij yoghurt en warme melk. Ze gaan gezellig met de rug NAR me toe zitten, alleen de man vraagt of ik regen verwacht, omdat in regenhoes om mijn rugzak zit. Alleen preventie zeg ik, maar dat vinden ze maar raar.
Zij nokken af, moeders gaat betalen en is €. 8,00 kwijt, ze moppert wat dat ze dat veel vindt, en dat is ook zo vind ik. Maar als je verder niet vraagt heb je weinig recht van spreken. De man vindt het allemaal,wel,goed heb ik het idee.
Ik slik mijn pilleke trek ook mijn knip en ga €. 3,90 armer de deur uit. Daarvoor heb ik het bovenstaande gekregen plus nog en fles bronwater om mijn flessen te vullen.
Het waait buiten, is wat betrokken, maar ik doe mijn jack niet aan. De beentjes lopen zich warm, rugje afgedekt met de rugzak en voor derest ben ik een bikkel. De rugzak weegt weer een stuk minder, want ik heb mijn zonnecrème achtergelaten, dag 75 gram. Ik heb het een keer gebruikt, en als je gaat zweten prikt het in je ogen. Neem er ook de tijd niet voor, vroeger smeerde Lieske mij in en had ik verder niks te zeggen.
Op pad en ik moet twee dorpen, bedoeling omdat ik toch tijd zat heb elke kervwatbrust te nemen. Na een uurtje het eerste dorp en daar is iedereen nog in diepe rust. Volgens mij is er ook geen bar meer. Een paar oudere mannen zijn en oud pand aan het opknappen, maar verder geen beweging. Dan verder door het uitgestrekte heuvellandschap. Alle akkers kaal,op,een enkel uitgebloeid zonnebloemveld na wat nog geoogst moet worden.
In de verste verte ook geen wandelaar te zien, heerlijk rustig.
Na een dik uur het volgende dorp in, ook hier niks te beleven, wel en paar banken en ik nem toch maar even rust. Slokje water en ik ontdek en rol pepermunt in mijn rugzak. Dus pepermuntje per dag anders gaat alles weer ongeopend retour Nederland.
Even later wordt ik ingehaald door en Duitser, oudere man en even een praatje. Hij gaat elke dag om 6 uur lopen, want dan is hij als een van de eersten op een locatie en zeker van een bed op een slaapzaal. Zeker omdat het nu zo druk is en hijzelf zegt ook veel Australiërs te zijn tegengekomen.
Hij loopt weer door en ik trek mijn eigen plan, het gaat wat betrekken en af en toe een drupke. Maar gelukkig is de wind sterker en waait de bui over. In stop even om de rug te strekken, kijk om en zie achter mij en vijftiental wandelaars aan komen tuffen. Groep Fransen, nu zelfs met een armbandje om dat ze bij en gezelschap horen.
We moeten nog even een drukke weg over steken en dan en bord dat ik bijna al op mijn locatie ben. Tegen twaalven meld ik me bij hotel A. Santiagi in Belorado. Een fiks complex van slaapzalen en eenvoudige privekamers. Het kost niet veel en het is dus ook niet veel. Maar ik heb mijn privacy en kan meteen mijn kamer in.

Na mijn opfrisbeurtje even naar de balie, want ik wil wat zekerheid over mijn bedjes de komende dagen. Men verwijst me echter naar de VVV in het dorp. Oké, moet er toch naar toe om pleisters en ik zou nieuwe sokken willen kopen.
De dame aan de VVV balie vriendelijk en gedienstig, ik zeg wat ik wil,en dat ik eigenlijk tot net ba het weekend nachten wil boeken.
Ze zegt dat het moeilijk zal worden, maar gaat aan de slag. Rekening houdende met mijn maximale aantal kilometers van 20 per dag. Omdat mijn pootje zeker nog niet meer toelaat.
Ze belt en belt, naar overal vol tot na het weekend. Een keer een slaapzaal van veertien man, omdat er een annulering is, maar ze komt niet verder. Ik zeg stop maar, ik ga mijn plan trekken. Om ergens in de middel of nowhere te stranden trekt me echt niet.
Ik heb voor donderdagavond een kamer en zal daar nog eens polsen. Mijn plan was om door Burgos heen te stomen, maar het wordt denk ik heel anders. Ik ga er rekening mee houden dat ik daar het weekend ga doorbrengen. Dus leve de IPad en Booking.com. Roep die site op en ook Burgos loopt vol blijkt al snel. Terwijl ik naar een hotel zit te kijken een melding dat ondertussen de kamers vergeven zijn. Het ene na het andere wat ik aanklik geeft uitverkocht.
Ik vind een hotel an de rand van het centrum, boek drie nachten met de optie om morgenavond nog gratis te annuleren. Ik heb dus wat tijd gekocht, maar ook zekerheid van een dak boven het koppie.
Dan even naar de kerk voor en kaarsje, niet alleen voor Lieske, maar ook voor iemand die vandaag speciaal herdacht gaat worden. Ik kan daar niet bij zijn, maar doe er op deze manier ook
iets aan. In de kerk zijn zeker een vrouwke of tien aan het poetsen,allemaal ouwe besjes, er is dus ook wat commentaar als in over de net gedweilde tegels loop.
Maar als ik vraag waar ik een "donativo" van €.2,00 in kan stoppen ben ik de beste pelgrim van dat moment.

Dan een pint en boccadillo jamon. Even langs de apotheek en retour hotel. Ik kom weer hoopjes volk tegen die allemaal nog verder gaan. Ik drink nog een pintje in de hotelkantine, want een bar kun je dit niet noemen. Dan siësta. Jan Notenboom belt of ik kom eten, graag Jan, maar ik ben dan wel even onderweg eer ik bij je ben. We praten wat bij en spreken af voor na mijn reisje. Ik bel zelf nog even met mijn buren, maar zij hebben zoals altijd alles in de hand en ik hoef nog niet terug te komen. Wel is een ander buurvrouwke die heel ziek was gestorven.
Ik fris me wat op en dan aan het diner. Er zitten weinig mensen in de cantine, het eten is niet veel bijzonders, maar de dienster doet haar best er iets van te maken. Er komen nogal wat mensen voorbij die in het dorp boodschappen gedaan hebben en zo zelf voor hun avondbroodje zorgen. Als ik buiten kom is het koud en wat aan het miezeren, hoop toch dat het morgen weer droog is.
Zo people, jullie zijn weer bij. We moeten even kijken hoe het zich morgen ontwikkeld met de slaapplekjes en anders duik ik een paar dagen onder in Burgos, bekend om zijn bloedworst en ga dan van daaruit opnieuw plannen maken.
Het kan verkeren zij Bredero, en dat is nog steeds actueel zie je wel. Morgen verder, nog wel met een probleempootje, maar ook dat heeft tijd nodig.
Aju.