En we gaan weer verderop...........

Jueves, 24 september, 14e wandeldag.
Er zijn wat problemen met WiFi in het hotel.
Nog maar een poging, Google kan ook het plaatsje niet vinden waar ik zit, Villafranca Montes de Oca Een dertig km voor Burgos.

Vannacht een rare nacht gehad, slapen, dromen, wakker en slapen. In de droom kwam Lieske ook weer regelmatig voorbij. Ik vind dat natuurlijk niet zo erg, maar ik denk er de laatste dagen toch weer erg mee bezig te zijn geweest.
De wekker op kwart na zes, maar ik lag al wakker vandaag tijd zat, ik hoef maar een klein stukje. Gisteravond bij terugkomst op de kamer geen Tv maar wel radio, klassieke muziek, maar dat is ook wel eens leuk.
Ik lever om goed zevuur de sleutel in en dan ontbijtje. Naast mij aan een tafeltje hetzelfde Duitse echtpaar wat er gisteravond ook zat. Zij liep toen bij een aantal voor haar bekenden langs, keek op het bord en riep dan, Nah, das sieht gut aus.
Vanmorgen had ze crocks aan met haar hielen in de zwachtels, ik wilde roepen dat dat er niet goed uitzag, naar kon me inhouden. Wel een binnenpretje natuurlijk, waar ik goed in ben. Afrekenen en naar buiten, frisjes, maar droog. Het dorp stroomt weer leeg, centjes achtergelaten en weer verder. Ik zie vandaag veel jeugd.
Iedereen loopt weer bij me vandaan, maar ik vind dat niet erg. Lekker rustig onderweg. Na anderhalf uur hrt eerste dorp met een barreke. Ik zie van afstand veel volk, dus laat mij nog maar even doorlopen. Kan wel even zonder eten.
In het volgende dorp ligt de bar aan de rijksweg, ik mort dan omlopen, maar achter mij lopen een paar tieners die constant lopen te roepen en eigenlijk een beetje klieren. Ik kijk wat ze doen, zij slaan af NAR de bar, oké dan neem ik die in het volgende dorp.
De weg is niet slecht, zand en grind en golft op en neer. Loopt dus allemaal wel lekker en belast mijn pootje ook niet zo. Ik wissel wel regelmatig van links en rechts langs de weg, want dan belast je je knoken wat regelmatiger.
In het derde dorp een wat groter terras bij een bar, dus zak af, koffie, water en een boccadillo con tortilla mrt stukjes worst. Het stuk brood is eigenlijk te groot, maar ik heb plotseling en vriend in de vorm van een klein hondje. Hij eet lekker mee dus allemaal tevree. Er komt een Groep mensen aan, dit zouden wel eens Aussies kunnen zijn. De meesten hebben hun lunchpakket bij voor tussen de middag. Dus enkel plassen voor de dames en verder. Maar de vrouw van de waard speelt hier handig op in. Waarschijnlijk door scha en schande wijs geworden posteert ze zich bij het toilet, en zegt only clients or 50 cents.
Ik stap ook weer op en tegen twaalven klop ik bij mijn hotel SAN Anton Abad in Viilafranca Montes De Ocaaan. Een oud middeleeuws ziekenhuis. Ze hebben ook slaapzalen, maar voor oude gebrekkigen zoals ik ook privekamers al worden deze niet door het ziekenfonds betaald.
Mooi gerenoveerd pand helemaal oud stijl, mrt moderne gemakken. Aardige man aan de balie, en ik kan meteen naar mijn kamertje. Riedel afwerken, even plat en dan om een pint en raad voor bedjes de komende dagen.
De man probeert ook nog de bekende adressen in de eerst volgende dorpen, maar tevergeefs. Hij kan me verder ook niet helpen. Ik ga voor plan b, en dat is een weekend in Burgos verblijven. Kan ik op mijn gemakje eens rondkijken daar en al mijn kleren weer eens laten wassen in het hotel.
Kan dan ook zaken regelen voor na het weekend en hoe verder.
Ik hoop echt dat het dan wat rustiger is met wandelaars en dus gemakkelijker aan accommodatie te komen.
We zien weer wel hoe het zal gaan. Ik ben er allemaal wat snel doorheen gegaan, maar de hotelman, zoon van een ouw baasje ziet mij wel zitten. Noemt me zijn vriend en stelt zich voor als Alfonso, ik zeg mijn naam en "encantada" oftewel aangenaam.
We praten we over de drukte en hij zegt dat het nu topseizoen is. Heeft wel problemen met sommige reisleiders, die hun klanten/wandelaars vaak onverantwoord opjagen. Hij ziet soms mensen aankomen of ze dronken zijn. Waggelend van vermoeidheid en te veel te weinig gedronken. Zegt ook dat het natuurlijk ook een beetje aan de mensen zelf ligt om zo onvoorbereid op pad te gaan. Het geldt niet alleen voor wandelaars, maar ook voor fietsers.
We drinken er samen eentje op en neer en dan nog maar eentje. Alfonso zorgt voor een hapje en des te langer houden we het vol.
Aardige vent, Al is hij wel wat "pakkerig" handje op mijn arm, schouder en als hij weglaat knijpt hij in mijn wang. Waarschijnlijk zit hij zo in elkaar, maar ik ben over het algemeen wat afstandelijker.
Dan moet hij weer aan het werk en er komt een andere man bij de toog staan, een oude Spanjaard die mijn gesprek met Alfonso natuurlijk aandachtig gevolgd heeft zegt. Dat is ook een Nederlander, Oké, handje en wat doen we hier. Ikke al lopend geld verbrassen en hij is met een vriend hier om dit gerenoveerde complex te bekijken. Het ziet er natuurlijk allemaal heel gelikt, maar geheel in stijl uit. De man weet te vertellen dat de huidige eigenaar drie jaar bezig geweest is om het op te knappen. Wel met Europees geld, maar omdat zijn maat destijds ook geïnteresseerd was om dit pand te kopen is dat natuurlijk zakelijk gezien een goede deal. Het was destijds een openbare verkoop, zij kwamen smiddags en kregen te horen dat ze het verkeerd begrepen hadden omdat de verkoop s ochtends was geweest.
Ja zo gaat dat soms in de zuiderse landen........
Dan siësta en s'avonds aan het avondmaal. Er is een soort pelgrimsmenu en op zich niet slecht.
De eetzaal zit vol in een aangename sfeer, ik zie ook het Duitse stel weer van aan het begin van de reis waarvoor ik nog even het eten vertaalde. Ze zijn nu met een ander Duits stel, maar hebben toch wel belangstelling voor me. Ik zie er ontspannen uit zegt de dame. Dat kan niet anders ook als je ziet in wat voor locaties hij logeert zegt haar man. Hij liet eerder al uit ook niet gebrand te zijn op slaapzalen.
Na het diner ga ik nog even naar de bar, ik kan morgen uitslapen, dus neem nog een carrigilio, een koffieke met wat cognac.
Dan naar mijn bedje, gordijn blijft open, ik kijk naar de stèrren en denk aan mijn mooiste Lieske.