Van droog naar kletsnat..........

Lunes, 12 oktober, 29e wandeldag.
De werkweek is weer begonnen, dus ook ik moet weer meters gaan maken. Gisteravond na een maaltijd van iets minder. Naar mijn kamertje.
Spullen zover klaargelegd en toch maar een een beetje voorgeschoren, ivm mogelijk geen water.
Licht uit en slapen. Lukte redelijk goed na dat borreltje bij de koffie. Zo tegen enen wakker van geroffel op het dak. Een hoosbui van jewelste die met tussenpozen aanhield tot een uur of vier. Ik zag de bui al hangen bewijs van spreken voor de tocht van vandaag. Afwachten en je kunt er toch niks aan doen.

Blijven liggen tot half zeven. Dan er toch maar uit. Beetje rommelig ingepakt omdat water niet zeker was. Ook moest ik de badkamer eigenlijk delen met een andere kamer dus mijn toiletspullejes niet uit kon stallen. Maar de kamer bleef leeg, dus had het rijk gelukkig nog alleen.
Half acht, hieperdepiep, warm water. Snelle schoonmaakbeurt en dan naar beneden.
Acht uur, bar nog dicht en niemand te zien om het ontbijtje te maken. Er staat ook al wat jeugd te wachten. Kwart over acht komt er iemand afgesch.ten. De jeugd is ondertussen vertrokken, zonder eten op pad maar mogelijk zijn ze dat wel gewend.
De dame van gisteren gaat aan de gang, eer ze alle machines heeft aangezet is het half negen. Rustig Lowieke, tijd zat vandaag. Maar ik kan daar niet goed tegen. Toch maar ontbijtje besteld en om negen uur sta ik in startblokken.

Klaarlichte dag, eerste stuk van de route over macadam wat vrij sterk daalt. Loopt niet lekker, maar je schiet wel op. Dan door een leuk dorpje, ook weer veel gerestaureerd en als ik het uitloop krijgen we het weer even voor de kiezen. Een stuk door een rivierdal, ronde stenen, mos, glad en door de afgelopen regen kletsnat. Ik herken het nog van de vorige keer en sleep me er wonderwel zonder vallen doorheen. En ook een van de weinige keren dat ik volk inhaal wat ruimschoots voor mij vertrokken is.
Geen prestatie van mij. Alleen zijn zij nog voorzichtiger.
Het weer is goed, droog en zelfs warm, wat weer een aanslag doet op mijn zweetklieren omdat ik voor alle zekerheid mijn regenbroek had aangetrokken

Ik hoor mijn naam roepen en Steve de Amerikaan zit weer achter me. Even stoppen om bij te praten en ik zeg dat ik in het eerstvolgende dorp Molinaseca koffie drink en mijn regenpak uittrek. Ik loop het plaatsje in, heel toeristisch en overal barretjes open aan het begin. Ik ga meestal wat verder het dorp in waar het wat rustiger is, maar deze keer pech, daar alles dicht. Dan maar terug en een kruidenier vraagt wat ik wil, koffie, water en een boccadillo zeg ik. Ga zitten señor, want hij heeft ook een paar stoelen buiten staan. Ik krijg alvast een mandarijntje. Hij roept wat naar binnen en ik heb zo het bestelde voor mijn neus staan.
Geen Steve te zien.

Net als ik me wil ontdoen van regenbroek en jack een paar druppels. Ik besluit om alles toch nog naar even aan te houden. Ik ben op ongeveer de helft van mijn dagtraject en weet nog dat het laatste stuk voor Ponferada erg saai is.
Ik loop het dorpje uit en weet dat er op een gegeven moment na een lange klim over een trottoir een pad naar rechts moet komen wat het buitengebied inloopt. Maar het duurt en duurt, Steve komt weer voorbij en weet het ook niet. Ja zolang je geen pijlen ziet rechtdoor blijven gaan.
Het regent intussen stug door. Ik denk dadelijk bij het afslaan doe ik mijn poncho om. Maar er valt niks af te slaan. De weg loopt stug door. In de verte zie ik Ponferada al liggen, een dame die vraagt waar ik vandaan kom, zegt dat het nog drie km is.
Volgens mij is de route weer verlegd want ik kom uiteindelijk de stad op een heel andere manier binnen.

Ik weet dat ik door het oude centrum moet want mijn nachtverblijf ligt aan de andere kant van de stad. Dan raak ik even de richting kwijt. Vraag aan iemand de weg, maar kom daar niet verder mee. Ik schiet bij een collega hotel in het centrum binnen, noem mijn hotelnaam, maar de baliedame zegt dat ze het hotel niet kent in Ponferada en helemaal al niet aan de pelgrimsroute kan liggen. Raar, want daar heb ik bij het boeken wel op geselecteerd.
Ik word wat kregelig, sta daar als een verzopen kat en mijn wandelbroek voelt aan als een natte luier. Ik vraag waar de VVV is die me mogelijk wel kan helpen en dan weet ze het ineens wel.

Maar zegt ze, zeker nog driekwartier tot een uur lopen vanuit het centrum. Ze wil wel een taxi bellen.
Ik kijk buiten, regengordijn, pootje steekt en ga voor de bijl. Even later zit ik in de taxi en twintig minuten later sta ik bij Hostal El Ancla binnen. De chauffeur van de taxi bevestigd nog even dat de Hostal wel aan de camino ligt en wijst me de weg voor morgen.

Natte bullen uit en maar zelf wassen. Men heeft hier geen wasservice en mijn wandelbroek stinkt een uur in de wind. Dan zelf onder de douche en ik neem maar een paar paracetamol tegen de pijntjes. En even plat om bij te komen.
Als ik wakker wordt staat het opnieuw te regenen. Ik wilde nog even de stad in voor wat foto's, maar verwijs jullie wederom naar Google want ik heb geen zin meer.
Wat drinken, route van morgen bekijken en vanavond om negen uur diner. De taximan heeft gezegd dat het restaurant hier heel goed is. Ik verwen me vanavond maar een keer.
Nog even gekeken wat Paracetamol in het Spaans is, maar dat is hetzelfde als bij ons dus morgen boodschappen doen.

Ik heb er nog wel een paar foto's van vanmorgen opgezet. De namiddag was minder spectaculair.

Even er uit en mogelijk tot straks.