Meevaller is nooit weg...........

Jueves, 15 oktober, 32e wandeldag.
Vandaag de dag van de waarheid. Op naar O Cebreiro. Van de hele wandeling heb ik hier meeste tegenop gezien.
Ik heb hier de vorige keer eel zo afgezien dat ik er het liefst omheen had gegaan. Maar ja zo zit ik niet in elkaar, wel elke dag een gebedje voor droog weer.

Ik lig zoals meestal wakker te wachten tot de wekker afloopt. Goed geslapen, met Lieske als lichtende ster die over me waakt.
Nog wel even wakker geworden van een aantal gasten die rond middernacht arriveren. Douches lopen, toiletten flink in gebruik, maar dan stilte.
Ik kan v/a 7 uur ontbijten, teut een beetje aan, maar zit om half acht aan de koffie. De zoon van de bakker maakt mijn toast klaar, ik koop nog een paar Magdalena's en een banaan. Dan afrekenen en wegwezen, naar het papier rolletje in de pinautomaat is op. Hij weet niet hoe dit te wisselen dus moet toch moeders erbij komen. Zo gepiept, complimentje, armkneepje en ik sta om acht uur klaar voor de start.
Nog wel donker, maar ik kan de eerste kilometers geen verkeerde weg inslaan. Voor mij een paar meisjes, die constant stoppen om foto's te maken. Als ik er bijna bij ben, gaan ze weer verder.

De eerste twee dorpjes ben ik snel gepasseerd, maar dan begint het echte klimwerk. Van dit stuk kan ik me als ik er zo overheen loop best nog wat herinneren. Wel nat en veel regen toen, maar de omgeving herken ik goed. Ik doe nu op mijn gemakje en toch haal ik mensen in. Veel jeugd in groepjes.
De pinten en het halve literke wijn verlaten mijn lijfje met gezwinde spoed. Dus dorp drie wordt benoemd tot rustpunt.
Ik kom daar rond tien uur aan. Ik weet nog dat in het barretje daar een oud vrouwke zat. Nu een aantal jonge mensen. Rastakapsels en flowerpower girls. Iets wat ik nu al een paar keer meegemaakt heb. Koffie, waterke en geen koek, want de vliegen zijn al aan de koeken begonnen.
Men heeft ook geen flesjes water, maar bieden aan om even naar de dorpsbron te lopen om mijn flesjes te vullen. Hoeft niet, want daarin heb ik nog voorraad. Een heeft duidelijk de leiding. Ik vraag of hij Spaans is, maar hij komt uit Chicago. Kwam hier een paar jaar geleden langs en kon de bar redelijk goedkoop overnemen. Beetje alternatieve gast, maar wel aardige vent.
Ik zeg er loopt nogal wat personeel rond. Nee zegtie, dat zijn passanten. Ze komen langs, helpen wat met schoonmaken en bedienen en zo en krijgen daarvoor kost en een matras.
Meestal trekken ze wat later zelf verder en anders geef ik ze wel een hintje. Er lopen ook wat dames rond, je bent zeker niet getrouwd.......... ?. Nee zegtie met een knipoog.

Ik wens hem geluk en gooi mijn rugzakje weer op. Dan is het nog 4,7 km naar boven klimmen. Vanaf dat punt weet ik eigenlijk van de vorige keer niks meer. Alleen regen, modder, regen, modder en nog eens regen en modder. Gladde keien en rotspunten. Van de hele omgeving heb ik volgens mij toen niks meegekregen. Nu is het anders, nog wel een pad vol hindernissen, maar als je goed uitkijkt kun je er nog van genieten.

Ik voel dat het ontbijt er een beetje doorheen gezakt is. Dus tijd voor banaantje en Magdalena's. Slokje water en ik kan weer verder. Dan kom ik bij de grenssteen van de provincie Galicië. De twee meisjes van eerder staan daar ook foto's te maken.
Ik doe ze een eerbaar voorstel om mij te fotograferen en ze gaan daar natuurlijk graag op in. Louis uit Holland, amaai.

Dan toch, eindelijk zie ik contouren van grijze stenen, een kerktorentje wat me bekend voorkomt en om de hoek het bord O Cebreiro. Loop direct naar mijn Hostal Hospederia San Geraldo en heb om 12.45 uur mijn kamersleutel. Ik slaap dit keer niet in het Hostal zelf, maar in de verbouwde pastorie naast de kerk. Uitpakken, wasje en bed even uitproberen. Dan naar bar van Hostal voor pint en verslag.
Ik zit hier nu een paar uur binnen. Razenddruk en ...........tig mensen worden doorgestuurd omdat alles vol zit.
Zojuist nog met een Amerikaanse zitten praten, die twee dagen geleden pas gestart is.

Dus toch mijn planning maar even gaan bekijken hoe verder en waar slapen.

Hoi Friends,
Foto's houden jullie tegoed. Netwerk slecht. Ga bijtijds Naar bed. Emoties van vandaag doen even zijn werk. Morgen 22 km, dus heb mijn uurtjes nodig.

Wel bedjes vast kunnen leggent/m SdC, morgen meer.

Buenes noches