Een vochtig Spanje.........

Cuenca, donderdag 11 mei 2017.
Het Hostal, een oud gebouw begin 1800, waar ik verblijf is met de achterkant tegen de bergwand aangebouwd. Eigenlijk aan het begin van de rotspunt waarop het oude Cuenca is ontstaan. Ik kijk vanuit mijn raam op de rivier en aan de overkant opreizende bergen. Onder mij langs een toegangsweg waarover regelmatig auto langs suizen.

Daarvan wordt ik wakker, nog vroeg, kijk even buiten en het waait hard met regen. Rustig aan. Even BNdestem oproepen en krantje lezen. Iets in me zegt om ook even te Googlen naar mijn reismogelijkheden voor als ik zaterdag hier wil vertrekken.
Volgens mij kan ik zowel met bus als trein, maar moet ik een kaartje regelen ?.
Al snel blijkt via de timetables op Google dat de enige busmaatschappij die Albacete aandoet, op zaterdag niet rijdt.
Dan moet ik toch met de trein. Wat betekent tevoren een plekje reserveren. Zeker omdat ik de sneltrein moet hebben van Madrid naar Alicante.

Het is toch k..weer, dus dan eerst maar naar de Statie voordat ik mijn toeristisch gebeuren oppak. Douchen, aankleden en sleutel inleveren bij de balie. De dame vraagt of ik niet even koffie wil en geeft me een muntje. Meer uit beleefdheid tap ik mijn bakje en neem een cakeje. Maar op zich valt de cafe solo uit de automaat toch nog niet tegen.

Dan ruim een kilometertje lopen naar het station een oud gebouwtje. No signor, die tickets verkopen wij hier niet. U moet naar het nieuwe station van AVE. Het ligt buiten de stad en zoals ik verneem ruim 4 km verderop. Dat vind ik toch wel een stevige wandeling. Wil in de taxi springen maar vraag toch nog even na bij het grote busstation wat verderop. Maar Google had gelijk op zaterdag geen lange afstands busverkeer.

Ik besluit om met de buslijndienst naar de nieuwe statie te gaan. Tijd zat, ik zie nog wat meer en toch voordeliger dan de taxi.
Ruim een kwartier later stap ik uit. Een fiks eind rijden, waarbij ik ongetwijfeld bij een taxirit gedacht zou hebben of we wel de kortste route namen.

Gigantisch groot, modern station in de middle of nowhere. Veel wachtende taxi's en je zou zeggen waarop. Er stoppen hier maar een paar treinen per dag. Naar de balie om een kaartje. Er blijken voor het tijdstip dat ik wil reizen geen kaartjes toeristica (2e klas), meer te zijn. Dan maar preferente, iets duurder, maar ik heb korting met mijn seniorenkaart. Met de bus weer terug. Als ik het goed gezien heb is het eindpunt op de plaza mayor midden in het historisch centrum bovenop de berg. Makkelijk en goed voor mijn toch wat stramme bovenbenen.

Ik let even niet op en stap uit als er meerdere andere reigers de bus verlaten. Dus te vroeg. Moet ik verdorie toch nog dat eind klimmen. Dan maar eerst naar het Hostal, treinkaartje wegleggen en trui aan want het is vervelend koud weer. Eigenlijk niks om buiten te zijn, maar ik moet toch wat. Na een fiks eind de stijgende weg op wandelen bereik ik uiteindelijk tegen een uur het plaza mayor. Onderweg toch wel genietend van de mooie uitzichten.

Het waait, regenachtig en het plein is uitgestorven. Geen kip te zien. Koffieke in een café, maar ook daar staat het personeel triest te kijken. Wat een verschil met Toledo.
Ik loop eerst even naar de VVV voor info. Krijg eeen plattegrond en een tarievenlijstje van alle toegangsprijzen. Geen combiticket te koop. Hier zorgt iedere parochie voor zichzelf.
Voordat ik ga eten wil ik toch eerst de cathedraal bekijken. Aparte buitenkant (zie Google) maar de binnenkant is weer fantastisch mooi ondanks dat er door de diverse katholieke prelaten uit de oudheid nogal eens wat aan versleuteld is.

Ben in de cathedraal toch ruim een uurtje zoet. Wandel in de regen naar boven naar de iglesia de San Pedro, maar daar hebben ze de moed ook al opgegeven en is de kerk dicht. Ook de meeste wat betere restaurants zijn gesloten en gaan pas na zevenen open. Terug naar de Plaza Mayor. Niks verandert, geen volk bijgekomen.
Ik koop een wijntje en broodje serranoham en geef de moed ook op. Ik sukkel op mijn gemakje vanwege de gladde kasseien naar beneden, richting Hostal. Eerst maar even mijn siesta en vanavond kijken we weer wel.

Tegen zevenen opfrisbeurt als Peter Mies belt. We praten even wat bij over het toerisme hier. En de grote verschillen per regio.
Tot volgende week en ik tuig me weer op voor de avondhap.
Plekje zoeken voor een redelijk restaurant waar ze ook de plaatselijke specialiteit de "Mortaruelo" verkopen.
Op aanwijzing van de hostaleigenares naar een straatje met veel bars en restaurantjes. Ik vind het vrij snel, een leuke buurt en ongetwijfeld bij goei weer altijd vollen bak. Nu is het vrij rustig en zitten de meeste mensen achter plastic onder de warmtelampen op het terras.
Ik wil eerst het aanbod overal wel even bekijken, maar het water komt plots weer met bakken uit de lucht en ik vlucht een café in.
Wijntje, dus met tapatje. Het lijkt even droog te worden, dus verder. Maar het duurt geen vijf minuten of het plenst opnieuw. De eerste deur die openstaat ga ik binnen, het is een aardig restaurant en er zit gelukkig meer volk.
Kaart bekeken, de mortaruelo staat vermeld en ik vraag of dat een voor of hoofdgerecht is. Het kan allebij, dus een plankje gamba's vooraf moet wel kunnen. Zoveel heb ik vandaag nog niet op.
De gamba's komen en even daarop de specialiteit. Het is een soort vleespastei, waarbij allerlei soorten vlees gebruikt kunnen worden zegt men. Van konijn tot varkensvlees. Het ligt maar aan wat de kok lekker vindt.
Het smaakt wel super en ik vind het een mix tussen heel fijn gesneden stoofvlees tot de vulling van een vleeskroket.
Maar wel HEEL voedzaam. Een nagerechtje laat ik dus maar achterwege. Een koffieke volstaat. Afrekenen en dicht langs de huizen lopen richting Hostal. Want het regent constant.
Gelukkig is het op de kamer wat warmer. Nog even de TV aan. Nederland zowel met zingen als voetballen voorlopig weer redelijk gescoord. Dus ik kan met een gerust hart gaan slapen.
Morgen weer (een hopelijk minder natte) dag.
De rust.