Reisdag Cuenca naar Albacete

Albacete, zaterdag 13 mei 2017.
Te vroeg wakker, ik sta om zes uur naast mijn bedje. Mijn trollieke is bijna ingepakt en mijn trein gaat pas om 11.42 uur.
Ik ga nog even liggen, val in slaap en wordt dan tegen achten weer wakker. Mooie tijd, rustig aan en buiten kijken naar het weer.

Kort na half tien sta ik toch beneden. Ik geniet even van mijn automaatkoffie met cakeje. Buiten donker en winderig. Iedereen met jas aan en plu bij. Ik laat mijn planneke om naar de bushalte te lopen maar varen. Ik vraag mijn hospita een taxi bellen.
Het duurt niet lang eer hij voor rijdt, laden en wegrijden. Ik zie in mijn ooghoek dat de chauffeur de meter aanzet. Maar houdt de te rijden weg toch in de gaten.

We zijn eigenlijk vrij snel bij de statie. Stoppen en betalen. De taximeter staat echter nog steeds op het starttarief van € 3.10.
Ik kijk de chauffeur aan en die zegt tien euro please.
Ik heb bijna twintig minuten in de taxi gezeten en bijna acht kilometer afgelegd. In Roosendaal ben ik minimaal het dubbele kwijt. Ik voel me dus zeker niet getild. Er blijven nog steeds manieren om de belasting te omzeilen blijkt maar weer. Ondanks dat alles z.g digitaal is dichtgetimmerd.

Koffie, toast, beetje puzzelen en mensen kijken. Zoveel volk loopt hier niet rond. In mijn wachtuurtje zie ik geen honderd komende en gaande mensen. En dat voor zo een gigantisch groot station.
Dan een signaal en we mogen door de security, Het perron op en even later loopt de trein binnen. De vier minuten om iedereen uit en in te laten stappen worden hier ruim gehaald en we zijn zo weer aan het rijden. Goei plek aan het raam en het landschap schiet voorbij.
Ik heb me ergens toch wel vergist bij het inlezen. Dacht dat het hier veel droger zou zijn, maar het is golvend en groen. Veelal bebost en heel uitgestrekt. Waar grote hoogte verschilllen zijn hebben ze tunnels geboord. Waar je wel verder kunt kijken is in de verre verte geen huis of dorp te bekennen.
Her is maar een ritje van ruim een half uur en dichter bij Albacete gaat het landschap over in landbouw en ik zie ook nogal wat fruitbomen en druiven staan.

We rollen Albacete binnen, ook hier een redelijk nieuw groot station, maar wel tegen het centrum aan. En ook nogal wat drukker als het vorige. Ik pak mijn routepapiertje en hoef maar zeshonderd meter af te leggen naar mijn hotel.
De zon schijnt, 24 graden, maar een koude wind. De meeste mensen hebben toch een jaske aan.

Aanmelden en ik krijg mijn kamerke. Wel wat kleiner dan de vorige, maar je ziet het pas als je er bent. Op de foto van booking.com leek alles wat ruimer. Wel schoon en alles wat er nodig is. Ik pak op mijn gemakje weer uit en ga even liggen. Na vier uur is de VVV weer open.
Opfrissen en naar buiten. Daar fris ik nog meer op van de kouwe wind en besluit even terug te gaan voor een hemd met lange nouwen. Ik wil nu toch tot na het eten in de stad blijven hangen en s'avonds wil het nog wel wat meer afkoelen.

Lieve dame bij de VVV die erg haar best doet. Het valt met de bezienswaardigheden hier toch nogal mee of tegen. Net hoe je het wil noemen, het zijn meer bouwstijlen en groen. Maar ze hebben gezorgd voor wandelroutes waar het meeste aanligt.
Vwb schouwburgbezoek of andere muzikale activiteiten moet ook hier het seizoen nog beginnen. Ik krijg wel een paar adressen van muziekcafes, maar ze garandeert niet dat er ook wat speelt.
Bars en restaurants zijn er volop zegt ze in de wijk vlak naast het oude centrum. Dank en naar buiten.

Dus eerst maar wat drinken. Ik loop de aangewezen buurt in en schrik van het vele veelal jeugdige volk. Het is goed vijf uur, maar het lijkt wel drie uur in de nacht. Boenkeboenk muziek en groepen dronken, vrijgezellenfeesten, vierende mensen. Schaars geklede meisjes, die niet bang zijn voor een blaasontsteking, proberen de jongere mensen de discotenten in te trekken met free drinks. De oudere jongere zoals ik is niet de doelgroep, dus die keuren ze dan ook geen blik waardig.

Ik probeer in een tent waar het wat rustiger is, maar daar is het cocktail time dus geen pint te krijgen. Straat uit en twee keer afslaan weer hartstikke veel volk op de been. Maar nu bij een kerk. Ook hier muziek, maar nu van een harmonie. Men is bezig om een Madonna de kerk uit te sjouwen om in processie rond te dragen. Ik moet nog even opzoeken wie hier nu weer vereerd wordt. Aan het enthousiasme van de mensen ligt het niet want er wordt gezongen en in de handen geklapt en geroepen es viva ......??, wie moet ik nog uitzoeken.

Het kost nogal wat tijd om de zware stellage met het prachtig in goud gekleed beeld eerst de kerk en dan ook nog de trappen af te dragen. Ik tel al snel zestien dragers waarvan 1 een flink uit de kluiten gewassen dame is. Hier worden letterlijk de schouders er onder gezet. Er is iemand die de dragers regiseert door drie tikken oo een bel te geven. De eerste tik. Is bukken en schouderen. De tweede tik is optillen en na tik drie mogen ze een paar stappen doen.

Na die paar stappen weer drie tikken, maar omgekeerd, dus stilstaan, wegzetten onder de balk uit en uitblazen.
Een komisch gezicht is dat bij de wat zwaarder gebouwde dame bij elke buk haar overhemd uit de pantalon schiet en ook haar lingerie zich wat oncomfortabel verplaatst. Als ze daarna weer even recht mag staan wordt alles weer netjes in orde gebracht en letterlijk uit de plooi getrokken. Maar misschien is dit ook een zekere maníer van boete doen en snap ik het weer niet.

Met veel muziek voorop en tussen de in klederdracht gestoken mensen uit diverse verenigingen gaat de stoet de straten door.
De pastoor die voor het beeld loopt wordt omringd met mannen in blauwe pakken, getooid met veel medailles van allerlei verdiensten zo te zien. De regie van de Optocht om ook hier de gaten klein te houden ligt bij een frêle jonge dame, die op hoge hakken ......tig keer langs de stoet rent. Ze heeft de wind er flink onder en het is mogelijk een idee voor St. Carnaval Roosendaal ook eens een vrouwelijk hoofd voor de Optocht aan te trekken.
Later zie ik bij de cathedraal veel rozenblaadjes liggen, dus mogelijk ligt daar een verband. Ik zal daar nog naar informeren.

Al die tijd nog niks gedronken en mijn lever protesteert heftig. Gelukkig dan toch een barreke met terras waar een koele pint met tapa de binnenkant weer vochtig maakt. Ik oriënteer me wat in het centrum en probeer ook de muziekcafes te traceren, waarvan er eentje al dichtgespijkerd blijkt. Een andere gaat pas om tien uur open dus dat weet ik nog niet.

Ik loop even de cathedraal in voor een kaarsje, maar het is vollen bak met een mis die bezig is. Het lijkt wel Kerstnacht, zo druk. De mensen staan tot achter in de toch niet kleine kerk.
Ik tel bij de collecte, acht collectantes. Ik ken mensen in mijn nabije vriendenkring die van dit aantal bijna alleen maar durven dromen. Zie ook dat hier op zondag drie missen zijn en op hoogtijdagen zelfs vier. De haarkleur van veel kerkgangers is hier ook veelal zwart tegen bij ons grijs of al redelijk kalend.

Dan verder en op zoek naar wat kwaliteitsvoer. Dat valt nog niet mee. De drukke buurt ga ik zeker niet in. En verder weet ik hier nog weinig te vinden. Wel veel tapaszaken, maar dan sta je toch meest aan de bar en zijn zelfs de halve rationes van lekkere dingen te veel om alleen op te peuzelen en ook nog om lekker te blijven. Daarom zit ik dan ook graag in een restaurant.
Bij een groot oud hotel, wat mij gesloten lijkt is wel een restaurant open. Het lijkt me een Japanse formule. Ik stap toch even binnen en nee hoor ze hebben ook een Spaans gerichte fusion keuken. Dus dan maar zitten, bestellen en mensen kijken.

Veel chiqeu volk, de dames opgedoft en de mannen casual voor een avondje uit. De ober is een aardig jong ventje die me zelfs in het Engels aangesproken heeft. Ik kies als voorgerecht gewokte groentjes met stukjes ham en als hoofd, kabeljauw in pilipil. Smakelijke potjes. Een paar glaasjes Rioja vervolmaken het geheel.

Ik heb zicht op de koks die in een open keuken hun werk doen en zij hebben weinig tijd om rond te kijken. De meerderheid van de bezoekers hier gaan toch voor de Suchi. Ik lust het wel, maar ben meer liefhebber van een andere Japanse keuken.
Het is hier wel druk en mensen staan te wachten tot er plaats vrij komt. Ik sluit af met een koffieke. Dan richting hotel. Koop nog wat water en dan te bedde. Onze zusjes uit de fendert zie ik nog voorbij komen, geen eerste geworden, maar wel weer meer naam gemaakt met al die publiciteit. Je moet het positief blijven zien.....

Morgen verder, de rust.