Murcia, een dagje cultuur snuiven........

Murcia, Donderdag 18 mei 2017.
Ik ben eigenlijk wat eerder aangekleed dan normaal. Ik heb enkele overhemden in de hotel waszak gedaan. Besluit om ook de pantalon waar vorige week op het zitvlak wat onbestendige vlekken zijn gekomen ook maar mee te laten wassen. Ik heb zelf geprobeerd om met een stukje zeep en water de zaak op te lossen, maar dat was geen succes. En voor die paar euro ga ik nie "vorschandaol" lopen.

Ik zie op de gang nog geen kamermeisje, dus leg de waszak maar op bed, dan vinden ze het vaneiges. Lift naar beneden en in de bar mijn ochtend rantsoen besteld. Even in de Spaanse krant kijken maar ook hier blijft politiek een zorgenkind.

Later buiten valt de warmte meteen over je heen. Ik heb gisteren bij het kopen van mijn busticket niet goed opgelet. Daar vlak bij is het Museo Salzillo, ondergebracht in de Iglsia de Nuestro Padre Jesus, Je zou alleen voor de naam al gaan kijken. Dus dan maar weer een stuk van dezelfde weg als gisteren teruglopen.
De betreffende kunstenaar heeft buiten een heleboel religieuze kunst ook een kerstgroep gemaakt met meer dan 500 figuren. En deze groep zou constant te bezichtigen zijn.

Ik loop op mijn gemakje, onderweg nog bij een mercado binnengelopen voor vlees noch vis en bij wat oude gebouwen stil gestaan waarvan ik niet meer weet wat het nu precies was. Ik kom goed tien uur ter plekke. Het ziet er vervallen uit en het lijkt pvd ook nog gesloten. Maar een pijltje verwijst de hoek om en daar is eeen super moderne entree gemaakt.

De lokettist die meer op een security man lijkt informeert me. Het is de maand van de musea, dus gratis binnen. Met de lift naar de tweede etage dan volg je de gehele collectie al lopende naar beneden. Ik heb deze indeling al meer meegemaakt en dat bevalt uitstekend. Even ben ik bang in een hypermodern gebouw terecht te zijn gekomen, maar de oude kerk is in het moderne deel geïntegreerd of andersom.

Het begin is allemaal wat tam, met wat kerkelijke kunst en achttiende eeuwse misgewaden. Maar dan kom je in een ruimte waar videobeelden van een processie te zien zijn. In deze processie worden grote beeldengroepen met situaties uit de lijdensweg van Jesus rondgedragen. Ik kijk dit even aan en het duurt ook niet te lang. In de gangen zijn ook enkele doorkijkjes gemaakt dat je in de oude kapel kunt kijken, prachtig schilderwerk van de Italiaanse kunstenaar Sistori.

Ik word ingehaald door en Engels koppel. Zij redelijk gekleed, hij in shorts, fel gekleurd shirt en de nodige plakplaten op benen en armen. Ze struinen me al foto's makend voorbij en het zijn ook de enige bezoekers buiten mij.
Ik ben even bang dat ze de beeldengroep op zolder hebben gezet tot Kerstmis, maar gelukkig is dat niet gebeurd.

In een heel grote vitrine wordt deze groep tentoongesteld. Als centraal punt natuurlijk het kerstkind, maar daaromheen groepjes beelden die alle beroepsgroepen en het leven uitbeelden, maar dan gezien in het tijdsbeeld rond 1750, de periode dat de kunstenaar leefde. Alles tot in detail nagemaakt. Ik vond het erg interessant ook te weten welke technieken van gieten hij hierbij heeft gebruikt. Tenslotte kom je in de magnifieke oude kapel waar de oude houtgesneden beelden innperfecte staat en op ware grote staan zoals ze elk jaar in de processie worden rondgedragen. Ook de kapel op zich is een lust voor het oog. Het is teveel om te beschrijven, maar kom je in de buurt ga hier zeker langs. Je moet er van houden natuurlijk maar ik ben hier bijna twee uur binnen geweest.

Buiten is het heet, 34 graden wijst een meter bij een apotheek aan. Tijd voor een drankje, koffieke en flesje water in het buurt café. Dan verder, het gemeentemuseum waar ik langs kom is gevestigd in een oud herenhuis daar ga ik voor binnen om het pand te bekijken. Maar zowel pand als collectie stellen op een oude draaitrap na niks voor. De suppoosten zijn ook niet meer aan bezoekers gewend, want ze zitten genoeglijk met elkaar te kletsen. Het baliemeisje is wel vriendelijk en zegt in drie zinnen wat er op welke verdieping te zien is. Ik kijk alleen even naar de trap, zeg hasta luego en stap weer buiten.

Dan richting Teatro Romea wat ook een mooi gebouw moet zijn. Echter de warmte werkt als lood op mijn inspiratie, het loopt tegen tweeën en op de Plaza de Romeo lonken de terrassen.
Stoel in de schaduw, pint en mensen kijken. Als het spreekwoord " vrouwen bloot, handel dood"'ook hier van toepassing is gaat heel de middenstand failliet. Want veel textiel heeft met name de jongere garde op dit moment niet aan.

Ook terras zitten maakt hongerig en ik zoek een restaurantje. Hier zijn er legio met allemaal goedkope menu's.

Ik kies er maar eentje en laat me verwennen met tuinboontjes met ham als voorgerecht en zwarte rijst met inktvis als hoofd, meloentje na en dan tijd voor richting siesta. Kijk nog even naar het programma bij het theater en zie dat er vanavond een ballet uitvoering van het Ballet uit Moskou is. "La Bella Durmiente", oftewel de schone slaapster. Echter kassa is al dicht, gaat pas weer om zes uur open. Straks kijken voor een kaartje.

Terug op de hotelkamer ligt de was al gestreken op bed. Ik ben blij dat de zaak weer schoon is. Ook de plekken zijn uit de pantalon. Voor ik plat ga, hang ik mijn spullen alvast klaar wat ik vanavond aan zal doen als ik naar het theater ga. Heb dan even de smoor in, vroeger bepaalde Lieske meestal ook deze zaken voor me.

Even gepit, douchen en voor de gelegenheid een zwart overhemd. Dus niet teveel zweten onderweg want het zit zo vol kringen.
Ik ben tegen half acht bij het theater. Er zijn nog een paar kaarten. Ik wil wel een goei plek. De zaal is vol, maar er zijn nog vier balkonringen. Op de eerste ring is er nog een plaatsje in een loge zegt de loketdame. Ze wijst het aan op de plattegrond. Nog bijna recht zicht op het toneel. Ik krijg nog 65+ korting dus snel geregeld.

Het uurtje wachten tot ik binnen mag doe ik op een terrasje met drankje en klein hapje. Bij mij in de buurt vier wat op leeftijd zijnde Engelse dames. Ze hebben al een snip in, druk praten en soms net iets te hard lachen. Laat ze maar lekker doen zolang ze kunnen.

Dan naar binnen, per loge op de ring acht stoelen. Een ouvreuse heeft de sleutel om de loge open te naken. Stoel, zitten en rond kijken. Pracht oud theater, veel rood pluche en koperwerk. De mensen stromen binnen, vaak gekleed voor een echt avondje uit. Ik zie dat de meesten ook een programma bij hebben. Waarom heb ik er geen. Hup naar de ouvreuse en ze brengt er eentje. Kan ik tenminste ook het verloop van het verhaal even volgen.

Het licht gaat uit, veel IPhones nog even aan tot daar nog een waarschuwing voor gegeven wordt. De muziek zwelt aan en het ballet begint. Ik ben niet zo een ballet kenner maar kan erg van bijna elke soort dans genieten. Zeker als daar de nodige discipline en lichaamsbeheersing bij komt kijken.

Wat hier danst is de top en je krijgt niet vaak de gelegenheid om zoiets mee te maken. Echt een avondje genieten. Tegen half twaalf is de voorstelling afgelopen. De meeste horeca heeft niet gewacht of er nog klanten komen. Ik loop richting hotel, neem nog een wijntje als afzakker met wat olijven bij het barreke er naast en dan is deze dag weer om.
De Rust