13e Wandeldag van Barros naar Caldas de Reis

13e Wandeldag van Barros naar Caldas de Reis ..+/- 11 km
Maandag 11 oktober 2021
Hotel O Cruceiro

Wakker, poedelen, bagage dicht en alvast naar de receptie brengen. De bazin die er elke dag als eerste is en in de cafetaria helpt weet al wat ik wil eten.
Maar ik reken eerst het wassen en strijken nog af. Het kost vijftien euro per wasbeurt incl. strijken. Ongeacht de hoeveelheid. Alleen als iets naar de stomerij moet kost je dat extra. Ik complementeer haar met die goede en snelle service. Ontbijtje, nog even naar de kamer en om acht uur vijftien zit ik in de lobby te wachten tot de taxi voorrijdt. Er zijn maar weinig hotelgasten zie ik aan het volle sleutelrek.
Vriend Herman zegt altijd dat het begrip “op tijd komen” in Spanje niet bestaat. Maar nu om klokslag half negen komt de taxichauffeur binnen.
Hij zoekt de “Peregrino” die naar Barros moet. Als ik zeg dat ik dat ben zie ik hem denken dat deze bejaarde op vervoer naar de dagopvang zat te wachten.
Aardige vent, spreekt wat Engels en probeert zo het gesprek wat op gang te houden. Wel maakt hij al rijdende foto’s van de rood kleurende wolken door de zon. Vijftien minuten later sta ik weer op het punt waar ik gisteren gestopt ben.
Beetje drinkgeld voor de chauffeur. De rit kosten zitten in mijn reis inbegrepen.

Ik drink eerst nog maar een koffieke, want nu is er ook bijna zeven kilometer geen horeca. Dan op pad, heerlijk rustig ten opzichte van gisteren. Het pad gaat eerst door een stuk bos en daarna langs veelal boeren weggetjes.
Ik ben al anderhalf uur onderweg eer ik ingehaald wordt door een jong koppel even later vier fietsers. Dan weer een half uur niks. Er passeert een auto. Een oudere man met rugzak stapt uit en begint aan de wandeling.
Een paar honderd meter verder mist hij al een gele pijl naar links. Ik kan hem nog beroepen en hij keert om. Je moet echt alert blijven en zeker niet achter anderen aan sukkelen. Het pad slingert zich door het brede dal. Hier en daar een bultje maar niet echt moeilijk.

Soms kom je de aanduiding tegen dat je over een oude Romeinse weg wandelt. Wat naar links de spoorweg en verder naar rechts een snelweg. Ook zij volgen nog steeds de tracés van die oude wegen. Die Romeinen waren zo dom nog niet. Ook de vele oude bruggetjes over beken en riviertjes die je passeert stammen uit die tijd. Geen betonrot of gebruik van inferieur materiaal. Maar gewoon dikke rotsblokken. Ook meesters in het bouwen van viaducten maar van Romeinse tunnels heb ik eigenlijk nooit gehoord. Mogelijk mooi huiswerk voor Gerrie om dat eens uit te zoeken voor me.
Er wordt een rustplaats aangekondigd, bar Oasis. Het werd tijd. Koffie, waterke en een stukje “tortilla de patata” kan ik nu niet weerstaan. Er zitten nog zes mensen. Even rust en dan weer verder.
Je komt hier wel wat meer druiven tegen. Andere verbouwwijze dan bv in Frankrijk waar de druivenranken in lange rijen tegen de heuvels aan staan. Hier is het een soort hangcultuur. Mogelijk heeft het met het vangen van zonlicht te maken. De oogsttijd is voorbij er hangt geen druifje meer aan.
ik vind dat niet erg, heb liever het druivensap direct uit de fles.

Mooie route vandaag en ondanks de zon lekker koel om te lopen. Ik mag mijn handen dichtknijpen met zulk goed weer. Ben maar één keer uitgetest door onze lieve heer op die natte bergroute in Portugal. Maar al die andere dagen, perfecto. Iets na twaalf uur weer een bar, dus even stop. Koffie en een waterke en uitblazen. Er komt een groep ruiters te paard aan. Zeker veertig. Ik had onderweg hier en daar wel verse paardenvijgen gezien, maar deze groep niet. Ze stoppen om de paarden te drenken bij een grote waterput op het plein.
Een aantal komen ook de bar binnen. Sjiek volk, duur gekleed en de meesten een grote stetson op.
Als ik opstap en naar buiten loop roept iemand, “un camminante”. Ik krijg dus belangstelling. Een man vraagt waar ik vandaan kom. Hollanda.... en jullie uit Texas zeker grap ik. No signor, het zijn Mexicanen en met de hele club te paard op weg naar Santiago de C. Eigen kittige paardjes bij .........dus het mag wat kosten. De man wil even een fotooke. No problem. Ik ben niet zo van de paarden, ben er ook bang van. Maar voor paardenrookvlees of een lekkere steak met roquefortsaus mag je me wakker maken.

Een paar km voor mijn eindbestemming vandaag, is een pelgrimsopvang. Er staan nu al mensen te wachten tot ze binnen mogen. Met name nu jeugd. Begrijpelijk als je met een kleiner budget reist. Sommige opvangplaatsen vragen een “donativo” dus eigen bijdrage. Deze zijn soms van een kerk of gemeente. De meer commerciëlen kosten een zeven euro vijftig per nacht.
Ook niet duur, maar wel op een slaapzaal maar met douche inbegrepen.
Ik denk als je echt een budgetreis wil maken, je met een tientje of drie per dag wel uitkomt.

Ik loop over de brug Caldas de Reis binnen. Pak mijn info van het hotel. Ik heb het al snel gevonden en om iets over één klop ik aan bij mijn hotel. Inschrijven bij een aardige receptionist en mijn bagage staat al op de mooie kamer. Ik heb wel wat honger en dorst dus eerst naar de bar voor pint en broodje. Hier weer een vriendenprijs. Pontevedra was toch wat duurder.
Douchen, wandelspullen uitspoelen en te drogen hangen. Stuur mijn buurtjes nog een app-je. Dan even siesta. Straks kijken waar vanavond te gaan dineren.
Tegen achten naar beneden. Nu zit er een vrouwke aan de receptie. Praatje, het seizoen loopt af. Ze gaan eind deze maand dicht tot april volgend jaar. Ik vraag om een Spaans restaurantje. Ze geeft me een adresje een tiental minuten lopen. Geen grote kaart wel kwaliteit zegt ze.

Ik ben mooi op tijd om nog een tafeltje buten op het terras te bemachtigen. Pintje om te beginnen. Het menu is inderdaad niet uitgebreid. Veel wat op de kaart staat heb ik al gegeten. Dan zie ik chipirones (kleine inkvisjes) con patates staan. Ik neem er een kleine salade bij. Kersverse vis die smelt op je tong. Ik laat wat van de vers gebakken chips staan. Kan het gewoon niet op. Nog een café solo achterop en afrekenen. Zodra ik opsta wordt mijn tafel meteen weer in beslag genomen. Dus gewoon een goei plek.
Terug naar mijn hotel, nog wel vroeg maar wat extra rust kan geen kwaad. Ik heb nog even contact met Herman over bagage transport naar Nederland. Werk de blog bij en kijk wat voetbal.
Morgen weer verder, we komen in de buurt..........

Verstuurd vanaf mijn iPad