Rustdag Santiago de Compostela

Rustdag in Santiago de Compostela.
Vrijdag 15 oktober 2021
Hotel Campanas de San Juan

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de vele mooie reacties op mijn aankomst in SdC. Goei gevoel dat er zo met je meegeleefd wordt.
Ik ben echter nog niet thuis en blijf de blog bijhouden ook een beetje als dagboek voor mezelf. Zodat ik ook nog eens terug kan lezen hoe mijn reis een beetje verlopen is. Het is natuurlijk aan u allen of je mee blijft lezen. Niks moet alles mag.

Vannacht even wakker geworden van dronken jongelui op straat. SdC is natuurlijk een redelijk grote stad met al de daarbij horende positieve/negatieve bijkomstigheden. Als pelgrimsoord stroomt het geld hier “en mass” binnen. En niet alleen via de offerblok, commercie en horeca vieren hoogtij waarbij de kerk ook een dikke vinger in de pap heeft vermoed ik. Overal mogelijkheden om te
offeren of anderszins een bijdrage te doen.

Ik slaap wat uit, douchen en een eenvoudig ontbijt in de hotel cafetaria. K’em ut stik druk vandaag. In mijn hoofd een “to do” lijstje gemaakt.
1e, zorgen dat ik mijn rugzak naar Nederland opgestuurd krijg.
2e, hotel reservering verder afwerken.
3e, Credential ophalen bij het Spaanse Jacobus genootschap.

Ik vraag de hoteldame nog even naar de Coreos procedure om bagage te versturen. Zij bevestigd het verhaal van Herman. Weet echter niet zeker of er passende verpakkingen zijn. Het postkantoor (Coreos) is vlak bij. Dus ik loop er eerst maar even naar toe. De dozen zijn er, je spullen worden ter plaatse door de beveiliging gescand op contrabande. Dus even terug naar de kamer en alles in de rugzak gepropt wat ik niet meer nodig heb. Ook mijn stokken.
Annie belt met felicitaties. We praten even bij en tot de volgende.
Retour postkantoor en een lieve meid helpt me aan een doos en mee inpakken. Stokken passen net niet maar kunnen kleiner gemaakt. Adres maken (van mijn buurtjes), betalen en hoppa een stuk minder mee te sjouwen. Het is niet echt goedkoop, maar zeer handig. Alles is mogelijk in deze tijd, ook in Spanje.

Koffieke gedaan en dan naar mijn nieuwe onderkomen voor morgen. Ik heb wel een bevestigingsmail gekregen. Daarin verwoord dat alles via de mail geregeld wordt nadat je betaald hebt. Je krijgt dan een kamernummer gemaild en een code om binnen te komen. Er komt geen levend wezen meer aan te pas. Ik ben eigenlijk meer benieuwd naar de locatie en hoe er met mijn trollie te komen.
De Hostal San Clemente, ligt op een kleine tien minuten lopen van mijn huidige onderkomen en veelal bergaf.
Er is inderdaad niemand te zien en de deur potdicht. Er is wel een bel, dus de brutale mens heeft de halve wereld en ik de andere helft. En zie, een damesstem vraagt naar mijn reden van aanbellen. Ik noem mijn naam en reservering en zeg dat ik alvast kom betalen. Dit laatste argument zorgt dat zij de deur open doet. Heel aardige vrouw, spreekt goed engels en zoekt mijn gegevens. Mijn achternaam is bij de reservering weggevallen, omdat ik drie voornamen heb wat hun systeem niet aankan. Zodat het even duurt.
Zij praat honderduit en kan meteen mijn code en kamer regelen. Ik mag zelf de kamer kiezen en ga voor de begane grond omdat er geen lift is. Ze zegt dat ze zaterdag vanaf tien uur weer aanwezig is. Ik kan dan mijn bagage al brengen, is de kamer nog niet klaar dan zorgt zij er voor dat mijn koffertje daar terecht komt. Ik speel een beetje de oude dankbare man, maar dat lacht zij snel weg.

Nou, al twee zaken geregeld. Nu nog de verklaring dat ik mijn Camino volbracht heb. Ik heb er al twee, maar het blijft mooi dus waarom niet.
Het genootschap is sinds een paar jaar verhuisd. De oude locatie in het centrum was te klein geworden. Je moest daar ook gewoon in de rij gaan staan wat soms uren duurde. Nu zitten ze een beetje aan de rand van het oude centrum. Ze hebben ook een nieuw registratie systeem. In veel talen maar geen Nederlands. Ook moet je een IPhone hebben om de tegenwoordig oo zo bekende vierkante QR code te scannen. Dan een schermpje waarop je al de gegevens van jezelf en je gelopen Camino alvast kunt invullen. Klaar dan krijg je meteen en automatisch een registratienummer. Tot zover stik handig, want vroeger deed men dit allemaal handmatig. Ik kreeg registratie nr. 2110 ?
Met dat nr. mocht ik naar binnen. Daar op een scherm zag ik dat ze met nr 205 bezig waren. Oei dat wordt lang wachten, dus even vragen. Verkeerd begrepen Lauwke, met jouw eerste nummer moet je naar een loketje en krijg je een ander nr. In mijn geval 655 op een briefje met nieuwe QR code. Je moet het maar weten. Ik vraag hoe lang kan het duren eer dat ik aan de beurt ben. Men verwachtte ongeveer drie uur. Je hoeft dan niet te blijven, maar als je
regelmatig de nieuwe code scant zie je de voortgang dus je kunt wel een tijdje weg. Wat ik dan ook doe........
Als Ik buiten kom roept een dame héééé Louis, you’ve made it!!. Het blijkt de Poolse met Nederlandse moeder te zijn die Ik ongeveer een week geleden ontmoet heb. Kweet niet meer welke dag....... zij vertrekt zaterdag weer naar Engeland waar ze nu woont. Wat bijpraten over haar ervaring van de Camino en Good bye maar weer.
Tijd voor een broodje en wat te drinken. Vanaf het terras zie ik een constante stroom van pelgrims richting de kathedraal gaan. Sommigen uitgelaten en een enkeling die strompelt. Ik heb deze keer weinig geblesseerden gezien.
Al die mensen dag In dag uit. Van morgens vroeg tot de late avond. En vaak lang bezig geweest met voorbereiden. En iedereen komt “verlicht” aan. Soms geestelijk, maar allemaal minstens financieel.
Ik scan regelmatig mijn code nr. Tegen de tijd dat er nog honderd te gaan zijn sukkel Ik weer naar het genootschap. Zeker niet te laat komen. Ik moet nog een kwartiertje in de rij staan en krijg dan mIjn verklaring. Ik laat hem opdragen aan Lieske. Dan tijd voor siesta.
Tegen achten opgefrist down town. ik loop de richting uit van een hotel waar ik eerder verbleef. Daar in de buurt weet ik een leutig barreke Casa Pepe.
Goei wIjntje met tapas voor weinig geld. Want hoe dichter bij de Kathedraal hoe duurder en hoe minder je krijgt voor je geld.
Er is een tafeltje buiten vrij met één stoel. Dus dat past precies. Ik drink een paar wijntjes met tapas en heb min buikje al half vol. Ik app ook even met schoonzus Jeanne in Kruisland. Dan wat rondlopen, bij een bar draaien ze goeie muziek. Dus even kijken. Koop daar nog een wijntje en een bordje albondigas met patatjes. Een klassieker, die gehaktballetjes, maar het blijft smakelijk. Mors wat tomatenprut op mijn broek.....
Dan heb ik het eigenlijk voor vandaag weer wel gehad. Ik sukkel op mijn gemak naar het hotel. Nog even proberen de tomatenprut zo goed mogelijk uit te wassen en dan te bedde......
Morgen maar weer gaan plannen.

Verstuurd vanaf mijn iPad