9e dag A Corûna

9e dag

Zaterdag 11 mei 2024

A Corûna

Hotel Arda Orzán

Uitgerust, tegen tienen de straat op en richting de VVV op de Plaza Maria Pita. Omdat het op een lege maag slecht rondlopen is in A Coruña, trouwens overal, dus eerst wat energie zoeken.

Die is te koop in een tegenover het hotel gelegen ouwe bar/brasserie. Het is er aardig druk, maar ik heb een tafeltje bij het raam. Een wat oudere ober voorziet me snel van koffie etc. Beetje rondkijken en ik zie een groot krijtbord waarop gerechten geschreven staan. Dus je kunt hier ook eten.

Zie nu ook twee vrouwelijke koks die in de keuken al van alles aan het voorbereiden zijn. Je mag, maar hoeft niet percé te reserveren zegt de ober. Als er plaats is kun je gaan zitten.

Afrekenen en verder maar weer. Nu kom ik overal wat eenvoudiger restaurants tegen, die ik gisteren door mijn onbekendheid in de stad gemist heb.

De Plaza Maria Pita, vernoemd naar een middeleeuwse verzetsheldin is enorm groot. Omringd door een prachtig stadhuis en gebouwen met de typische bouwstijl van hier. Ik neem de tijd om te genieten van al dat schoons op de vroege ochtend. Schiet net als iedere andere nu nog spaarzame toerist wat foto’s. De VVV is moeilijk te vinden. De indicatie op de plattegrond is groter dan het bordje wat goed verborgen op de gevel hangt onder de galerij.

Twee aardige dames helpen me aan de nodige info en tips. Er is een wandeling rond en door het oude centrum. Nogal wat musea en de Torre de Hercules. De oudste nog werkende vuurtoren, gebouwd in de Romeinse tijd.

Een modern uitkijkpunt, wat ook nogal ver weg ligt wordt door hen afgeraden.

De Castello San Anton, een oud fort zou dan weer wel de moeite waard zijn. Er is op zondagavond een gratis toegankelijk jazz concert, maar dan moet je wel reserveren. Er is nog volop plaats. Dat laat ik jammer genoeg aan me voorbij gaan gezien het vroege uur dat ik maandag hier weer weg ga.

Zoveel info vraagt even tijd voor verwerking en dus zitten en een koffietje.

De ochtendnevel trekt wat op en het zonneke laat zich al zien. Ik ga eerst op mijn gemak de rondwandeling doen. Je komt er aardige dingen tegen en verborgen pareltjes als je er oog voor hebt. Ook hier is de gemeente reiniging weer volop aanwezig met hogedrukspuiten. De Spaanse mannen schijnen na nachtelijk barbezoek een kleine blaas te hebben. Er zijn nogal wat kerken. Ook een klooster van de zusters Clarissen die allerlei lekkernijen verkopen. Wat goed gaat zo te zien aan het prachtig onderhouden gebouw.

En de kerk en klooster van Santo Domingo, ik mag even in de kerk gaan kijken, maar niet rondlopen want er is een mis bezig, zegt een buitenstaande geestelijke tegen me. In de kerk zitten welgeteld zeven ouwe patatjes van het vrouwelijk geslacht. Ik val dus alleen op omdat ik net als de dienstdoende pastoor een man ben. Ik beleef de mis nog een stukje mee. Hoef ik morgen niet naar de kerk. Als de mis uit is, maak ik een rondje door het wat sobere gebouw maar met een prachtig altaar en offer een kaarsje. Heb ik tenminsten toch nog wat bijgedragen aan het onderhoud.

Als ik buiten kom staat een vereniging van professoren van de universiteit van A Corûna, klaar om de kerk binnen te gaan. Ik denk voor een zegen op al hun goede werk.

Ik strijk neer op een terrasje aan de Plaza de Constutatión. Sanitaire stop en vocht ook weer aanvullen natuurlijk. Er staat een lange gedekte tafel buiten. Ik tel al snel veertig couverts. Het zal zo te zien voor een familie reünie zijn. Er wordt wat afgekust en geknuffeld als ze elkaar zien. Met name de dames hebben er nogal wat werk gemaakt om er op zijn mooist uit zien. De complimentjes vliegen op en neer.

Ik mag weer verder en loop het oude centrum uit richting haven. Daar ligt ook een cruiseschip voor anker. Eigenlijk weinig van te merken op dit moment. Ik denk dat de meeste passagiers met de bus of taxi naar SdC zijn vervoerd.

In de verte zie ik het oude als museum ingerichte fort in het water liggen.

Ik schat de afstand en tijd in om daar te komen en mogelijk even binnenlopen voor bezichtiging. Ook staat de zon al hoog aan de hemel. Voor vandaag genoeg cultuur gesnoven. Dus terug de oude stad in en een restaurantje zoeken.

Ik vind een aardige tent. Eten ?, si signor en hij wijst op een tafeltje binnen. Liever buiten op het terras geef ik aan en dat is “no problem”.

Er zijn twee goedkopere menu’s en je kunt van de kaart kiezen. Ik ga voor het laatste.

Mede omdat daar als voorgerecht de heerlijke traditionele Caldo Gallego uit Galicië op staat. Een soort koolsoep. Als hoofdgerecht kies ik een lekkere moot kabeljauw. Genieten en kijken naar de mensen die voorbij schuiven op zoek naar eten en een vrije plaats. Ik sluit af met een flanneke en koffie. Even een rondje lopen voor de spijsvertering en dan toch maar even siësta. En wat tijd voor het verslag bij te werken.

Tegen negenen hoor ik weer wat meer geluid buiten. Dus ga ik ook nog mensen en afleiding opzoeken. Temperatuur zeer aangenaam, veel volk op de been, terrasjes en restaurants bomvol.

Ik hoef gelukkig niet meer te eten, in een minder druk café effe een koele pint en tapatje maken het leven weer aangenaam om te leven.

Dan tijd om het bed op te zoeken….