Mooie dag om rond te lopen....

Cuenca, vrijdag 12 mei 2017.
Vandaag word ik wakker en de zon schijnt zowaar mijn kamer in. De Spaanse Meteo geeft zeer onbestendig weer aan, dus niet te vroeg juichen. Ik kijk buiten en zie wat vroegere vogels dan ik toch met een truike en jack aan. Voor mij een signaal om dit maar te volgen. Doe op mijn gemak mijn ding, pak beneden nog een startkoffieke en sta net na tienen buiten. Droog maar toch nog frisjes.

Ik zie op mijn plattegrondje een eerder pad naar boven dan gisteren en sla daar maar af. Laat me graag verrassen hoe dit er uit ziet. Het pad bestaat over het algemeen uit traptreden. Het lijkt niet zo steil, je overbrugt sneller het hoogte verschil, maar is zeker niet minder vermoeiend. Dus zoals Lieske zou zeggen op tijd even stilstaan. Omkijken en van het uitzicht genieten.

Een twintig minuten later kom ik uit op een pleintje naast de cathedraal. Op het Plaza Mayor zijn zelfs al een paar groepen met schoolkinderen. Ik stop hier niet, maar loop meteen door naar het hoogste punt van het oude centrum om vanaf daar mijn sightseeing te starten.
Hier is een omwalling van een oud verdwenen kasteel wat je kunt beklimmen voor het uitzicht, maar ik ben hoog genoeg. Er zijn hier diverse punten van waaruit je de prachtige vergezichten kunt
bewonderen en foto's maken. En ik ben hier ook zeker niet alleen.

In dit mooie berggebied ook .....tig uitgezette wandeltochten waarvan de afstand en benodigde tijd goed staat aangegeven. Ik zie hier ook veel mensen, oud en jong, die hieraan beginnen. Je moet wel van hoogte verschillen houden want het gaat redelijk steil allemaal. Niks voor mij want ik mis mijn vertrouwde wandelstok nu al op de gewone weg. Een groep zo te horen Franse scholieren daalt luidruchtig en gehuld in hoodies af de diepte in. Binnen No time kan ik ze nergens meer ontdekken en hoor ze ook niet meer.
Ik pak mijn beschrijving en kom eerst langs een klooster van de karmeliettessen. Het is nu een kunsthal geworden. Waarschijnlijk zijn er ook minder Spaanse maagden die in willen treden.
Maar ook hier ziet het gebouw er perfect onderhouden uit.

Iets verderop de Iglesia San Pedro. Nu staat de deur wel uitnodigend open. Eurootje entree is zeker niet te duur. Ik krijg een Spaanstalige beschrijving van het interieur en de melding dat ik ook de toren mag beklimmen. Het is allemaal prachtig uitgelicht met op de achtergrond stemmige lithurgische muziek.
Ja, op deze manier krijgen ze mij wel stil. Ik ga in een bank zitten om de sfeer even op me in te laten werken. Pak dan mijn eigen info om een beeld te krijgen wat ik ga zien. En neem daarnaast de Spaanse lijst voor de volgorde.

Je ziet hier aan alles dat het met liefde onderhouden wordt. Zelfs de kanten kleden onder de beelden en op het altaar zijn strak gestreken en gesteven. Het houtwerk van de gesneden beelden blinkt van het vernis. Deze beelden zegt de beschrijving worden door mensen van de brandweer in processie rondgedragen tijdens de naamdag. Ik offer een kaarsje bij de Madonna, geniet nog even van de rust hier binnen en kijk of ik de toren zal beklimmen. Het gaat in een smalle draaitrap naar boven, dus dat laat ik graag
aan anderen over. Dan maar weer naar buiten waar de zon nog steeds schijnt.

Ik pak een koffieke en dwaal nog wat door het stadje. Veel oude gebouwen hebben een Horeca bestemming gekregen als Hostal of restaurant. Als je tot rust wil komen zit je hier in ieder geval goed. Aan de randen veel uitkijkpunten om de groene omgeving in je op te nemen. Op het plein voor de cathedraal nu druk met groepen schoolkinderen en dagjesmensen die met een touringcar hier zijn en door een gids worden rondgeleid.

Het is ondertussen tegen tweeën heb eigenlijk wel genoeg cultuur gesnoven vandaag, en ik pak een biertje. Ik wil vanmiddag wat uitgebreider eten en loop naar de hangende huizen. Borden verwijzen naar een restaurant daar, maar er is niks van te zien. Een schooier komt op me af. Hij verkoopt getekende ansichtkaarten. Ik vraag naar het restaurant en hij vertelt dat het al jaren dicht is vanwege de crisis.
Maar er zijn nu plannen om er toch weer iets te beginnen. Zo zie je maar dat je de beste info bij de locals krijgt. Ik geef hem een euro en wens hem succes met de verkoop.

Op mijn plattegrond staan een paar andere restaurants vermeldt langs de route als je het oude stadsdeel verlaat. Dus dat ga ik doen. Kom nog langs een mogelijkheid om onderaardse gangen te bezoeken en aan rotsklimmen of speleologie te doen, maar dat sla ik vriendelijk af.
Bij restaurant Las Brasas oogt de menukaart zo uitnodigend dat ik verder niet meer zoek. Ik ben vroeg dus de eerste gast. De ober is een aardige vent die zowel het goedkopere dagmenu als de gewone menukaart even hard aanprijst. Ik begin met een pintje voor de dorst en bestudeer het menu. Laatste dag in Cuenca dus me maar even laten verwennen.

Ik begin met een trio van streekspecialteten, o.a weer de mortaduelo, puree met vis en gestoofde groentjes. Natuurlijk allemaal wat kleinere porties maar wel heel lekker. Dan lamscoteletjes en als dessert een gestoofde appel met vanille. Dit alles overgoten met een rode streekwijn. De fles op tafel en geen nood, je drinkt zoveel je wil want deze is van het huis.

Het tempo van serveren is relaxt en gelukkig zijn er intussen nogal wat gasten bijgekomen. Aan de tafel naast mij een jong gezin met nuchtere baby en schoonmoeder er bij. Rustige mensen die vragen of hun kinderwagen mij niet stoort. No problem hoor als ze hun kindje maar stilhouden.
De echtgenoot bepaalt het menu voor iedereen en de baby krijgt moedermelk. Met de keuze uit de linker of rechterborst. Lang geleden dat ik zo een tafereel nog aanschouwt hebt. Papa en mama houden zich met hun kindje bezig en schoonmoeders met haar IPhone. Van conversatie met haar is geen sprake.
Als de baby ook maar even weggelegd wordt om te slapen protesteert die en wordt meteen weer een moederborst geboden.
Een prachtige manier om de rust te bewaren, dus ik ben voor.

Ik reken af en sukkel op mijn gemakje bergaf. Dat moet ook wel, want het gaat trapsgewijs en vrij steil. Maar ik beland zonder kleerscheuren in het Hostal. Een beetje siesta en alvast de kast leegmaken. Vanavond inpakken en kijken hoe ik morgen het beste naar de statie kan gaan. Ik zal ook nog even mijn hospita raadplegen.

Na mijn siesta nog even opgefrist en down town. De temperatuur buiten is nu echt weer aangenaam. Ik wandel naar het uitgaansbuurtje waar ik gisteravond gegeten heb. Zoals verwacht, vollen bak met etende, drinkende en pratende mensen. Ook bij de cafeekes die ik onderweg voorbij liep staan veel mensen buiten gezellig een drankje te doen. En natuurlijk volop schalen en schaaltjes met eten. Waar iedereen naar hartelust van zit te pitsen.

Ik heb geen honger, beperk me tot een Rioja Crianza bij een barreke waar de voetbal op tv staat. Zaragoza tegen Cadiz. Ik peuzel op mijn gemak mijn tapatje op en een beetje mensen kijken, niet alleen jong volk maar minstens zoveel ouderen zijn hier de klanten in de horeca.
De bar op zich is niet zo groot. Je kunt hier ook eten. Ik tel zes man die de zaak runnen, twee achter de toog, twee in de bediening en twee in de keuken. Het is aanpoten geblazen, maar ze hebben toch nog tijd voor een praatje en geen leeg glas ontgaat hen. Mooi om te zien......

Ik loop terug richting bedje. Pak alles zover in en hang mijn reiskloffie klaar. Mijn treintje gaat morgen tegen kwart voor twaalf dus tijd zat. Afhankelijk van het weer bepaal ik wel hoe ik naar de statie ga. Ik orden mijn papierwerk zodat ik het morgen zo kan pakken. Beetje puzzelen voor het slapen gaan en morgen richting Albacete. Ik laat me maar weer verrassen.

De rust. En voor ik het vergeet allemaal nog bedankt voor de leutige reacties.