14e Wandeldag.Van Caldas de Reis naar Pontesecures

14e Wandeldag
Dinsdag 12 oktober 2021
Van Caldas de Reis naar Pontesecures .....+/- 15 km
Hotel A Casa do Rio

Ik wordt wakker van gestommel op een andere kamer. Zes uur dus ook vroege vogels. Ik zet de TV aan. Er is constant nieuws over de vulkaan die heel veel schade veroorzaakt. Mensen raken alles kwijt.
Ik douche op mijn gemakje, loop wat te suffen en moet drie keer de trollie open maken omdat ik vergeten ben iets in te pakken. Kleine dingen maar ze kunnen beter met de vervoerder mee dan ik ze moet sjouwen. Uiteindelijk breng ik tegen half acht mijn trollie alvast naar de receptie.
Mijn wakkermakers blijken een echtpaar met dochter. Zij eten iets in een bar onderweg, dat gaat sneller zeggen ze. Oké.....
Veder is er niemand en de deur naar de ontbijtzaal potdicht. Ik heb om acht uur afgesproken, maar als ik er toch ben.......niet dus.
Tegen achten weer naar beneden en de receptionist van gisteren laat me binnen. Ik ben de enige ontbijtgast. Er staat volop klaar en mijn gastheer eet gezellig mee. Zodra ik klaar ben gaat hij ook alles weer opruimen. Het seizoen is echt voorbij. In Roosendaal is het regenachtig appen mijn buurtjes en Marivi wenst me een mooie wandeling op de feestdag van de Pilar.

Dan oppad, het is al redelijk licht, maar doodstil op straat. Vandaag is het de feestdag van de Pilar in Spanje. Dus de meeste zaken zijn gesloten. Ik zie de drie mensen uit een barreke komen dus zoveel tijd hebben ze niet gewonnen.
Ik zit snel op de Camino. Het is druk, veelal wandelaars en een enkele fietser. Een bospad in en een mooie route kondigt zich vandaag aan. Twee hellingen van 160 en 140 meter zegt de info en veel vals plat.
Ik hoor praten achter me, een vrouwke is een reportage aan het maken. Ze komt naast me lopen en vraagt waar ik vandaan kom, waarom ik wandel en waar ik gestart ben. Ik probeer zo goed mogelijk in het Spaans te antwoorden.
Ze vraagt of ik alleen loop. Ik zeg nee, wijs op mijn dubbele trouwring en naar boven. Ze snapt het. Of ze een foto mag maken, si signora..... ze wenst me buen Camino, suerte en loopt verder om een andere wandelaar aan te spreken.

De paden golven op en neer. Ik wordt .....tig keer gepasseerd. hoor ; Spaans, Italiaans, Duits en Nederlands. Na anderhalf uur een bordje dat naar een bar verwijst. Iets van de weg af, ik zie van afstand een rij wachtenden tot op straat. Daar ga ik echt niet bijstaan, voel me nog goed om even verder te kunnen.
Dus ik loop weer een tijdje in alle rust. Het volgende café is al dicht, maar om kwart voor elf, bingo. Een barreke open en redelijk rustig. Dus rugzak af, koffie,water en een croissant. Lekker even ontspannen. Ik zeg goeiemorgen tegen twee Nederlandse dames. Hoe weet u dat wij Nederlands zijn ?. Blond en blozende kaken verraden jullie lach ik. Maar ik heb hen natuurlijk eerder al gehoord. Ze komen uit Utrecht en arriveren woensdag in SdC.
Dus vandaag is het voor hen doorstappen. Een wandelaar komt met twee flessen bier naar buiten. (Elf uur !) Hij installeert zich en tuttert aan de fles. Steekt dan een sigaret op. Binnen twee seconden staat de kastelein buiten en foetert de man uit. Er staat dan ook duidelijk een rookverbod aangegeven. De man loopt met de sigaret van het terras af net als de politie stopt. Ook van die kant krijgt hij nog even een reprimande. Hij geeft geen tegengas.........en is zeer timide.

Dan verder, net in een klimmeke. telefoon, vriend Ad belt ivm carnaval, de elf-elf viering en de Ereboeren binnenkort. We spreken wat door en dan verder.
Het is vandaag perfect wandelweer en een prachtige route, vogels fluiten en diep in het dal hoor he het water stromen.
Iets over twaalf weer even stop. Ik verwacht dat ik dan nog een kleine twee uur moet gaan naar mijn dag bestemming. Ik trek mijn fleece nu toch maar uit. Het wordt redelijk warm. De drinkebroer van eerder komt er ook weer aan.
Hij koopt nu twee blikken bier en komt bij me zitten. Ben daar niet zo gecharmeerd van, maar kan hem moeilijk wegjagen. Hij lacht dat ik water drink en probeert me een pint aan te smeren. Hij zal trakteren. Ik wijs het beleefd af en zeg dat ik liever wacht tot vanavond. Dan verder.
Ik heb mijn fleece niet goed vastgemaakt. Wil het al lopend corrigeren, dat is natuurlijk een beginners fout. Ik struikel, maar kan me nog net vastpakken. Hierbij tikje tegen de rots met wijsvinger dus beetje bloed. Vingertje in de mond en bloed is weer weg. Dus ik kan vanavond gewoon “één bier” bestellen.

Nog een mooi stukje natuur daarna wordt het meer beton en zie ik in de verte in het dal aan de rivier Pontesecures liggen. De weg daalt sterk maar ik ben nog wel een half uur onderweg eer ik om kwart over twee bij mijn hotel binnen stap.
Ik heb redelijk snel gelopen dus twijfel aan het aantal opgegeven km.
Aanmelden. En ik vraag waar te eten vanavond ivm de feestdag.
De hoteleigenares geeft aan dat er vijf minuten verderop een pulpo restaurant open is en reserveren niet nodig. Okidoki. Eerst maar een pintje, dan uitpakken, opfrissen etc. etc.

Ik doe mijn siesta en als ik opsta zijn mijn wandelkleren al weer droog. Bel dan eerst naar Peter. Hij is natuurlijk altijd zeer geïnteresseerd in toerisme. Ik vertel mijn ervaringen, want ik ken ondertussen ook wel iets van horeca etc. kleed me daarna aan voor pint en diner. Pontesecures is een groot gat. Typisch dorp met een grote sociale controle. Een enkel café en verder naar elkaar kijken.
Ik probeer twee cafés uit. Beiden sfeerloos. Ik denk dat de bank hen dwingt om open te zijn. Kom dan bij een cafetaria en wil de moed al opgeven. Maar een man die aan komt lopen kent het restaurant wat ik zoek en brengt me er naar toe. De keuken gaat pas om acht uur open. We drinken samen een pint en hij betaalt. Er zitten vier mannen te kaarten, het gaat er fel aan toe. Her spel lijkt op een soort rikken.
De restaurantbaas, komt me halen. Ik kan alvast bestellen. Pulpo, inktvis armen, is hun specialiteit. Erg lekker maar ik ben aan wat vlees toe. “Jamon Asado” adviseert de baas. Oké, doe maar. Ik weet geen “klein” voorgerecht te kiezen en vraag dus maar om salade mixta.
Wijn à volonté, water en brood worden op tafel gezet. De salade is ook al niet klein, de jamon asado blijkt gebakken varkens fricandeau. En ik krijg ongeveer vierhonderd gram vlees. Smakelijk maar te veel. Dus kan het niet op.
Als dessert “moet” ik hun zelfgemaakte “tarta de fruta” proeven en nog koffie achterop. Na betaling van de rekening van veertien euro mag ik de zaak verlaten. Het zit er bommeke vol met eters. De cafetaria verderop heeft niks te doen dus dat wil wel wat zeggen. De hoteldame is er nog. Ik bedank haar voor de tip en welterusten.
Ik kijk nog wat TV en de luiken sluiten automatisch......


Verstuurd vanaf mijn iPad