2e dag in Porto

Vrijdag 24 september.

Vrije dag in Porto

Hotel Moov Porto Centro

Ik heb aan één stuk als een blok geslapen wanneer ik om zeven uur wakker wordt. Dat gebeurt niet vaak en betekent ik redelijk moe was.

De douche verricht weer een wondertje, daarna wat bullekes uit de trollie.

In de lift staan al drie mensen, ik groet met “bom dia” ze vragen waar ik vandaan kom, ah Hollanda, de dame in het gezelschap zegt dat ze een beetje Nederlands spreekt. Omdat ze nogal eens in Den Haag komt voor zaken heeft ze ooit een taalcursus gevolgd. 

Eenmaal beneden een korte rij bij de ontbijtzaal. Ivm Covid mogen er maar een beperkt aantal mensen tegelijk binnen. Daarom moest je tevoren een richttijd opgeven. En dat werkt wel merk ik. Het ontbijt is in buffetvorm. Het aanwezige personeel wijst mensen op de mondkapjes en je krijgt een plastic handschoen zodat de tangen waarmee je je portie eten oppakt allemaal clean blijven.

Ik heb even een geschil met de koffiemachine omdat mijn “americano” wel erg slap is. Dus een andere methode van drie keer op espresso drukken geeft een volle kom en lekker sterk resultaat. Het ontbijt is niet echt luxe maar geeft voldoende variatie om de dag te beginnen.

Vandaag heb ik het stik druk. Ik moet op jacht naar een houten stok. En nog een linnen riem kopen voor mijn wandelbroeken. In Roosendaal te laat aan gedacht. Ik zoek dus ook alvast uit waar een sportzaak zit.

In de lobby van het hotel hoor ik veel frans spreken. Ik merk dat ik hier zeker niet de enige “pelgrim” ben. Het krioelt van het wandelende volkje.

Ik wist al dat het druk was op de Camino Portugues en prijs me gelukkig dat ik me geen zorg hoef te maken over een slaapplek onderweg.

Dan naar buiten, het is heerlijk weer. Tegenover het hotel staat een prachtige kerk rijkelijk betegeld met Portugees blauw. We zullen dus maar beginnen met een kaarsje. Mijn zoektocht naar een houten wandelstok loopt op niks uit.

De souvenirshops verkopen allemaal nee, en ook een zaak die gewone stokken verkoopt weet niet waar ze te krijgen zijn. En zonder stok kan ik het wel hikken. Dus hop naar Decathlon om een paar aluminium stokken aan te schaffen. Een beetje tegen mijn natuur, maar nood breekt wet. Ik zoek een paar stevige exemplaren uit, koop een riem en twijfel even bij de regenponcho’s.

Ik heb een nieuw regenjack en bij lange regenbuien trek ik een vuilniszak over mijn rugzak. Maar een poncho is toch handiger. Lieske fluistert in mijn oor “doegut nou mar” en dat advies kan ik niet weigeren natuurlijk.

Retour hotel om mijn aanwinsten weg te zetten. Ik kom langs een prachtige oude horecazaak “Majistic Café”. Ik heb daar wel eens geluncht, maar kon me later niet meer voor de geest halen in welke plaats/land het ook weer was, Porto dus..... Ik neem me voor om daar zaterdag weer te gaan lunchen.

Niet echt goedkoop maar een echte aanrader. Zeer smakelijke gerechten in heel mooi kader. Op mijn kamer ontprijs ik mijn nieuwe spullen en zet ze klaar voor gebruik.

Ondertussen heeft de klok niet stil gestaan. Ik zoek het terras bij café Java op om te gaan lunchen. Het is er redelijk druk, maar ik heb snel een tafeltje.

De kaart staat vol heerlijkheden. Het is met de fotokes bij de gerechten niet moeilijk kiezen. En ik ga voor een klein zeebaarsje van de grill. Patatje en groen erbij en de kaakjes malen weer. Een iets verderop zittende en kettingrokende Franse dame kijkt naar mijn bordje en komt me vragen wat ik besteld heb.

Ik geniet van de zon en van het voorbij lopende volk. Het is niet massaal maar gezellig. Hier weinig Aziatisch toeristen op dit moment. Ook de antieke tram 22 komt regelmatig voorbij geboemeld. Nu niet afgeladen vol. Misschien iets om morgen mee naar het centrum af te zakken. En anders maar gewoon te voet de toerist uithangen. Afrekenen en dan toch maar even siesta.

Misschien niet direct een Portugese gewoonte, maar ook van de Spanjaarden valt veel goeds te leren.

Na de siesta mijn eerste verslag bijgewerkt en dus een frisse pint verdiend. Beetje rondlopen en een straatartieste bezingt in een Fado de ellende van haar leven. Veel mensen bezien op afstand het optreden dus het blikje voor een kleine bijdrage rammelt niet vaak.

Mijn hotel zit met een aantal collega hotels aan de rand van het centrum. In de buurt volgens mij geen echte toprestaurants. Maar voldoende zaken om smakelijk en voedzaam te eten. Ik kies voor restaurant “Brasa” buiten op het terras. Ook hier is een tafeltje voor één persoon geen enkel probleem.

Vriendelijke ober en aardige kaart. Ik kies een soepje, Caldo Verde, en daarna lamscoteletjes. De ober adviseert me om een half portie te nemen. Erg smakelijk en ruim voldoende. Een beetje vers fruit als “postre” past nog net. Dan een koffieke en afrekenen. Ondanks het halve fleske wijn en de hier pittige btw is de rekening een vriendenprijs. Ik loop nog een beetje rond om het eten te laten zakken en zoek dan mijn bedje op.

Morgen alvast mijn wandelspullen klaarmaken want zondag start de uitdaging.......

Verstuurd vanaf mijn iPad