3e dag in Porto...

Zaterdag 25 september
Vrije dag in Porto
Hotel Moov Porto Centro

Om twee uur vannacht wordt ik wakker van ik dacht een alarmsignaal in het hotel. Meerdere gasten komen in pyjama op de gang kijken. Men denkt dat er mogelijk iemand op een kamer gerookt heeft. Er komt echter verder geen reactie en even later is het weer stil. Na 20 minuten is het weer raak.
Het alarm signaal blijkt van buiten het hotel te komen. De man in de lobby heeft de politie ingeschakeld om te traceren waar de boosdoener zit.
Dat blijkt geen eenvoudige zaak, want het alarm gaat om de twintig minuten af en duurt de rest van de nacht. Dus van doorslapen komt niks terecht.

Tegen negenen naar het ontbijt. Het is vrij rustig in de ontbijtzaal. Ik pak mijn portie eten en zoek een plekske. Ik bekijk mijn medegasten, een mix van jeugd en oudere stellen. Het komt en gaat zonder veel reuring en de covid regels worden over het algemeen goed nageleefd.
Ik heb voor vandaag geen vast plan. Een beetje sightseeing tevoet door Porto. Een paar jaar geleden heb ik hier het meeste al gezien.

Ik twijfelde eerst of ik mijn pelgrimspas wel mee zou nemen, maar heb dat wel gedaan omdat dat ook weer zijn charmes heeft om stempels te vergaren.
Mijn eerste werk is dus naar de kathedraal van Porto wandelen om een startstempel te laten zetten. Als ik elke dag twee stempels haal dan krijg ik in Santiago de C. weer een Credential.
Het heeft afgelopen nacht fiks geregend, het is nu bewolkt maar wel droog.
De straat naar de kathedraal is redelijk stijl naar beneden en de bestrating glad dus ik ben zeer voorzichtig om niet onderuit te gaan. Bij de kathedraal minimale bezoekers. Een saxofonist staat zijn deuntje al te spelen. Volgens mij dezelfde man die er vorige keer ook stond. Er zijn meerdere pelgrims die hun rugzak al bij hebben. Ik sluit aan in de rij en heb snel mijn eerste stempeltje te pakken.

Ik geniet van het uitzicht en daal dan via vele stijle trappen af naar de kades van de Douro. Hier komt het toerisme langzaam op gang. De horeca zet de terrassen uit en de rondvaartboten die vroeger de portvaten vervoerden mikken nu op toeristen. Ik sukkel wat rond en bekijk nog eens de machtige ijzeren brug (Ponte Luis) over de Douro.
Dan maar even een koffieke op het terras. Ik denk er plots aan dat ik nog geen markthal bezocht heb. Er is een grote in de buurt van het mooie oude café, waar ik wil gaan lunchen. Dat is echter weer terug en bergop. Maar geen nood, vlak bij is de funicular, een klein kabelbaantje die je voor een knaak in drie minuten naar boven brengt. Vanaf hier uit is het een kwartiertje lopen naar de markthal. Ik loop voorbij het mooie café en daar staat al een rij met mensen te wachten. Ik sla een zijstraat in naar de oude markthal.
Dikke pech, alles staat in de steigers, één grote bouwput. Men is de hal aan het omvormen naar appartementen.

Op de terugweg zie ik een mooi restaurant, ik laat mijn eerste plan voor de lunch snel varen want verwacht bij die andere zaak een uur in de rij te moeten staan. Bovendien ben ik er al eens geweest.
Dus naar binnen bij Clube 21, een mooie tent en leuke kaart. Ik vraag naar almechas maar die zijn er niet. De serveerster adviseert me “Zamburinas” als voorgerecht. Even lekker zegt ze. En ze heeft gelijk als ik het geserveerd krijg.
Een fikse moot kabeljauw in boter gebakken met patatjes volgt. Glaasje wijn er binnen genieten. Een crème brulé en koffie achterop maakt er een mooi afscheidsdiner in Porto van.
Ik wandel op mijn gemakje naar het hotel. Morgen begint mijn tocht en ik moet mijn rugzak nog indelen en mijn trollie zo inpakken dat ik op elk volgend adres snel bij de meest nodige spullen kan. Ik heb nog even contact met het thuisfront omdat de weblog problemen geeft met de e-mail meldingen.
Dan siesta. Tegen zessen opfrissen want ik wil naar de kerk. Vandaag is er een intentie mis voor Lieske in de kerk in Roosendaal dus ben ik er van op afstand toch bij. Het zangerige Portugees van de pastoor is voor mij niet te volgen. Maar ik ken natuurlijk de rituelen. Ook hier is het kerkbezoek laag. Veelal oudjes waar ik natuurlijk ook toe behoor.
Ik heb echt geen honger en neem nog een afscheidspint op een terraske. Het wordt wat frisser en ik zoek mijn kamer en bedje op. Voor alle zekerheid toch maar de wekker zetten. Om half acht ontbijt en als het goed gaat komt om half negen mijn transfer naar het beginpunt van de wandeltocht. Dus de rust.....






Verstuurd vanaf mijn iPad