10e Wandeldag van Redondela naar Arcade.

10e Wandeldag
Donderdag 7 oktober 2021
Van Redondela naarArcade +/- 10 km
Hotel Duarte

Redelijk geslapen en toch weer vroeg op. Ik ben dat nu eenmaal,gewend. De komende dagen zijn de trajecten allemaal redelijk kort. Net iets langer dan mijn rondjes thuis. Maar wel een andere, dagelijks wisselende, omgeving natuurlijk.
Ik raak even in gevecht met de schuifdeuren van de douchecel. Gisteren geen probleem maar nu blijven ze “ergens” haken. Ik win en houdt daarmee de omgeving zo droog mogelijk.
Ik breng alvast mijn trollie naar de ophaalplek bij de balie. Laatste controle en dan naar de ontbijt locatie. Er is nog niemand bij de hotel receptie. Ik gooi volgens afspraak mijn sleutel in een bakje en trek de deur achter me dicht.
Hoe onpersoonlijk kun je het maken. Maar met de locatie van hotel en de kamer is niks mis mee hoor.
De ontbijtplek is een mix van bakkerij, ijssalon. en mini café. Een mooie zaak. Het is er druk en de diensters lopen af en aan je wordt aan tafel bediend, ivm covid mag er niemand aan de bar zitten. Ik denk een plaatselijke maatregel.
Het ontbijt is hier echt Spaans dus minimaal. Even een opstart ding en de rest van de dag je regelmatig volstoppen. Nu kan ik kiezen uit een zoet broodje of een croissant en een bakkie koffie. Zie ondertussen aan de hele entourage dat bakker en hotel dezelfde eigenaar hebben.

Na het croissantje toch nog wat honger. Dus bestel mijn favoriete toast con tomate. Dat wordt een supplement, dus kost iets extras. Ook geen probleem hoor. Om dik negen uur sta ik buiten en zeg “hoofd links” dat is de richting die ik moet gaan om deze stad uit te komen.
Wegwijzers volop, dus ik sta binnen twintig minuten buiten in de natuur. Volgende geplande koffiestop over dik zes km. Dus een kleine twee uurtjes. Het is redelijk druk met pelgrims, soms bekende gezichten en ook weer nieuwe begroetingen. Na een km of drie een stalleke waarin een vrouwke stempels verstrekt en prullaria Santiago de C. aanbiedt. Het kind heeft het druk en veel mensen voelen zich verplicht ook iets te kopen. Ik geef een fooike voor de stempel en ga verder. Ik ben thuis net een beetje aan het ontspullen en dan zou ik er weer zaken aan toe gaan voegen. Het klimt soms aardig en daalt dan pittig. Dus ruggetje is zo weer nat.

Mijn geplande koffieplek boven op de heuvel is gesloten, vanaf 1 oktober nu, tot april volgend jaar. Hier staat ook weer een vrouwke met stempel en prullaria.
Er is toch weer een nieuw verdienmodel ontstaan. Ik bedank beleefd en loop verder. Er wandelt toch nogal wat volk hoor, nu veelal ouderen en de meesten uitgerust met stokken.
Ook vandaag is de route weer een mix van een beetje groen en veel beton. Mijn gidsje wat stamt uit 2015, geeft informatie over veel meer groen, dus op die paar jaar tijd geheel achterhaald. Ik doe rustig aan en sta regelmatig stil om van het uitzicht te genieten en soms een fotooke te schieten. Dan een cafeeke, dus koffie en een waterke. Praat wat met twee Portugezen, mijn ondertussen Málaga vrienden en dan verder.
Net voordat ik Arcade inloop haalt Enschedese Frans van gisteravond me in. Hij is laat, omdat hij in Redondela helemaal verkeerd is gelopen. Hij moet nu nog dik twintig km. En ik meld me om één uur bij mijn slaapplek, hotel Duerte.
Een uur te vroeg, want je kunt pas vanaf twee uur inchecken. Mijn glimlach helpt mee dat ik na een kwartier mijn kamertje op mag. Uitpakken, opfrissen en aan de pint. Ik lunch met een boccadillo con jamon. De ober probeert me over te halen toch een goedkoop menuuke te nemen, maar ik heb ook maar één maag.
Vanavond moet er ook nog iets in kunnen. Ik smikkel mijn brooike op en dan siesta en tijd om weer eens naar BN/DeStem te kijken.
De siesta duurde langer verwacht. Maar ik wordt verkwikt wakker. Opfrissen en naar de bar. Ik neem als aperitief maar een pintje. Slapen maakt dorstig.
Mijn tafeltje staat gereserveerd. Vanaf acht uur gaat de keuken open. Het hotel ligt nogal een stukje buiten de dorpskern. En om in de donkerte met wat drank op terug te sukkelen lijkt me niet verstandig.
Ik ben niet alleen, een clubke Spanjaarden, twee Portugezen, een Française en twee Nederlandse stellen. Waarvan twee oudere Limburgse heren die vlak bij mij zitten. Ze hebben wat discussie over de te bestellen wijn. De duurste fles hier, een Rioja Crianza kost €. 12.00, nou niet om van achterover te vallen. Ik laat ze lekker prullen vanavond moei me nergens mee en blijf anoniem.

Er is een menu en “a la cart” ik beluister het menu, maar daar zit Russische salade en pizza bij. Lust dat allemaal, maar liever niet in Spanje. Dus ik kies van de kaart. Schelpjes (zamburiñas) vooraf en Zarzuela (hake) als hoofdgerecht. Beetje wijn erover en een crème karamel als toetje. Tutter nog een koffieke leeg en tegen tienen richting kamer. Ik zie nog een stukje voetbal en ruim mijn bagage zo ver mogelijk in. Morgen weer goed tien kilometer te doen. Het lijkt niet veel, maar ivm de soms pittige korte klimmen uitdagend genoeg. Wel wat later vertrekken, maar wel zo dat ik voor de echte hitte weer op bestemming ben. De zon schijnt nu gelukkig weer volop .......
De rust en tot morgen....








Verstuurd vanaf mijn iPad